Όταν οι περιστάσεις το απαιτούν…

Ανδρ. Φίλιας

Άρθρο του ΑΝΔΡΕΑ ΦΙΛΙΑ

Αντιδημάρχου Παιδείας, Διαφάνειας

και Ηλεκτρονικής Διαβούλευσης Δήμου Πατρέων

 Δε θα προσπαθήσω να περιγράψω τη νοσηρή κατάσταση που επικρατεί στο Δημοτικό Συμβούλιο της Πόλης μας. Αυτό έχει γίνει εκτενώς τόσο από τον τοπικό τύπο όσο και από συναδέλφους Δημοτικούς Συμβούλους. Είναι άραγε τα τεκταινόμενα σημεία των καιρών ή μήπως μια αναμενόμενη κατάσταση. Όσο και αν οι γνώμες διίστανται, αυτό που αποτελεί πραγματικότητα είναι ότι στην Πάτρα στις προηγούμενες Δημοτικές εκλογές συνέβη  κάτι το διαφορετικό. Για μας που συμμετείχαμε σ’ αυτό, πιστεύοντας όσα απ’ την πρώτη στιγμή δηλώσαμε στους συμπολίτες μας, αυτό το διαφορετικό ήταν ταυτόχρονα ωραίο και ευχάριστο. Ήταν και εξακολουθεί να είναι ωραίο και ευχάριστο, γιατί μας έδωσε τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε να δράσουμε και να συνεργαστούμε με ανθρώπους άλλης κουλτούρας και πολιτικής σκέψης, αλλά με κοινό μας σημείο την αγάπη και τη διάθεση για προσφορά στην πόλη που ζούμε.

Δυστυχώς απ’ ότι φάνηκε τα ελατήρια του εγχειρήματος δεν ήταν όμοια για όλους μας. Προσωπικές φιλοδοξίες και εγωισμοί ήταν οι κύριοι λόγοι για τους οποίους αρκετοί συνοδοιπόροι, συνάδελφοί μας, διαχώρισαν τη θέση τους και απομακρύνθηκαν από την παράταξη και Δημοτική αρχή πλέον και τον κοινό σκοπό. Οι διαφωνίες πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν στις παρατάξεις. Η κομματική εξάρτηση και η υποταγή είναι οι λόγοι που ανάλογα συμπτώματα δεν εκδηλώνονται ή καταπνίγονται εν τω γενάσθαι. Το ίδιο δηλαδή το πλεονέκτημα για την Παράταξη «Τώρα για την Πάτρα» που της έδωσε το προβάδισμα, υπήρξε ταυτόχρονα και μειονέκτημα και οδήγησε στην απώλεια της πλειοψηφίας. Από εκεί και πέρα ο δρόμος ήταν και είναι δύσκολος. Η παραμονή στον κοινό σκοπό και τη λειτουργία της Δημοτικής Αρχής είναι βέβαιο ότι είναι για  σκληρούς παίκτες. Για ανθρώπους που στηριζόμενοι στα ιδανικά και τις αξίες τους θα φέρουν εις πέρας την υπόσχεση που εδώ και αρκετούς μήνες έδωσαν στον Πατραϊκό λαό.

Κατά τη ρήση «Δρυός πεσούσης πάς ανήρ ξυλεύεται» η αντιπολίτευση στο μεγαλύτερο μέρος της, βάζοντας ως σκοπό την παραίτηση του Γιάννη Δημαρά, επιστράτευσε όλα τα μέσα να βάλει τέλος σ’ αυτό το εγχείρημα, ακριβώς γιατί αυτός ήταν για κάποιους αυτός που τους στέρησε τη μέχρι τότε διαχρονική παντοδυναμία τους και για άλλους αυτός που τους στέρησε το δικαίωμα στο όνειρο. Είναι τέτοια τα στερεότυπα και οι εμμονές τους που ακόμα και σε απλές συζητήσεις και τοποθετήσεις τους, χάνοντας τον έλεγχο χάνουν και το θέμα της συζήτησης, επανερχόμενοι σ’ αυτό που τους απασχολεί,  στην παραίτηση του Γιάννη Δημαρά με κάθε κόστος ακόμα και για την ίδια την πόλη.

Όταν όμως ο εχθρός είναι γνωστός όσο δύσκολος και πάνοπλος να είναι μπορείς να τον αντιμετωπίσεις.

Τι κάνει όμως κανείς όταν ο αντίπαλος είναι κομμάτι της ίδιας της παράταξής του; Φαινομενικά συνοδοιπόρος και συνεργάτης. Δυστυχώς η δράση της Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου είναι τέτοια που όλο και πιο πολύ μας πείθει ότι αποτελεί ξένο σώμα στην παράταξη και τη Δημοτική αρχή. Ένας ηγέτης, όπως είναι ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, που καταλαμβάνει μια θέση χωρίς να έχει εξασφαλίσει τη σύνεση των υπολοίπων έχει δύσκολο έργο. Απ’ τη μια να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο του αυτό καθεαυτό και απ’ την άλλη να κατακτήσει πολύ σύντομα την αποδοχή ή τουλάχιστον την ανοχή των άλλων.

Δυστυχώς για την ίδια, για την δημοτική ομάδα αλλά και για την Πάτρα, η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, με τις ενέργειες της, έκανε ότι περνούσε απ’ το χέρι της να φέρει το δημοτικό συμβούλιο σ’ αυτή τη δραματική κατάσταση και συγχρόνως να εξοργίσει όχι μόνο τους συνεργάτες της αλλά και τους υπόλοιπους Δημοτικούς Συμβούλους.  Μια τελευταία ευκαιρία τόσο για την ίδια προκειμένου να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά της όσο και για το Δημοτικό Συμβούλιο προκειμένου να επανακτήσει την ομαλή λειτουργία του, αποτελεί η παραίτησή  της από τη θέση της Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου.

Πιστεύοντας ότι αποτελεί προτέρημα για όσους ασχολούνται με τα κοινά να παραμερίζουν τις προσωπικές φιλοδοξίες τους και να αποσύρονται με δική τους πρωτοβουλία,  όταν οι περιστάσεις το απαιτούν, είμαι αισιόδοξος ότι αποτελεί για όλους μας κοινή πεποίθηση ότι πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε αποφάσεις που θα διαφυλάξουν το κύρος και την ομαλή λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου, προσφέροντας έτσι υπέρτατες υπηρεσίες στην πόλη που ζούμε και διαχειριζόμαστε. 

Πάτρα 31 Μαρτίου 2012