Πάσο στον δικομματισμό;

Η πρόταση Τσίπρα για κοινή κάθοδο των κομμάτων της Αριστεράς και της Οικολογίας στις 8 μονοεδρικές περιφέρειες απερρίφθη από το ΚΚΕ, τη ΔΗΜ.ΑΡ. και τους Οικολόγους Πράσινους, με διαφορετικά, αλλά, τελικώς, συγκλίνοντα σκεπτικά. Αν γινόταν δεκτή η πρόταση, θα δυσκολευόταν ακόμη περισσότερο ο μνημονιακός δικομματισμός να πετύχει 151 έδρες στη νέα Βουλή. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, παίζεται η κοινοβουλευτική αυτοδυναμία των μνημονιακών συνεταίρων.

Η απορριπτική στάση τους αναιρεί τον σκοπό ύπαρξης των κομμάτων της Αριστεράς, που είναι η υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων και η αλλαγή της κοινωνίας. Κι όχι η προσχώρησή τους στη μικροπολιτική. Σε μια περίοδο που οι κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις δέχονται επίθεση, η οποία μάλιστα θα ενταθεί μετά τις εκλογές, είναι αναγκαία η ενωτική παρέμβαση για να αποκρουστεί η επίθεση και να κρατηθεί ζωντανή η ελπίδα.

Η Αλ. Παπαρήγα "ξέχασε" το παράδειγμα του Χαρίλαου Φλωράκη, ο οποίος στις εκλογές του 1990, όταν ερχόταν η Ν.Δ. στην κυβέρνηση, συμφώνησε να υπάρξουν κοινά ψηφοδέλτια ενιαίου Συνασπισμού - ΠΑΣΟΚ στις μονοεδρικές περιφέρειες. Κι αυτή η απόφαση είχε ληφθεί μόλις λίγους μήνες μετά την κυβέρνηση Τζαννετάκη. Τώρα η Αλ. Παπαρήγα καταφεύγει στις πιο σκοτεινές εποχές του σταλινισμού, διαγράφει την εμπειρία του Λαϊκού Μετώπου, αναγορεύει την εκτός Περισσού Αριστερά ως πρώτο αντίπαλο και αποφαίνεται ότι "οποιαδήποτε κυβέρνηση το ίδιο θα βλάψει τον λαό". Από το ύφος της, μάλιστα, προκύπτει ότι η πιο επιβλαβής κυβέρνηση είναι αυτή που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ!

Η ΔΗΜ.ΑΡ. έχει αποφασίσει ότι η ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς, δηλαδή η μετατροπή της ΔΗΜ.ΑΡ. σε σχήμα υποδοχής του ΠΑΣΟΚ, είναι η στρατηγική προτεραιότητά της. Γι' αυτό και προτάσσει τη συνεργασία με τη σημιτική "ομάδα των λοχαγών" και επινοεί τα "αντίρροπα εντός του Μνημονίου". Είναι φανερό ότι θεωρεί πως είναι πιο ανανεωτική - δημοκρατική αριστερή επιλογή να βγουν βουλευτές με τη ΔΗΜ.ΑΡ. παράγοντες που θέλουν ν' ανοίξουν τα ξερονήσια για τους μετανάστες και όχι ο Γλέζος ή ο Τσίπρας! Δεν αντιλαμβάνεται ο Φ. Κουβέλης ότι με αυτές τις επιλογές υποσκάπτει την προεκλογική υπόστασή του, δίνοντας αέρα στους εκλογικούς στόχους του Βενιζέλου;

Οι Οικολόγοι Πράσινοι δίνουν μάχη εκλογικής καταγραφής, ενώ η πρόσφατη επίσκεψη Κον Μπεντίτ στην Αθήνα τούς εγγράφει στο "μπλοκ υπευθυνότητας", που θα αναζητηθεί μετεκλογικά.

Και τα τρία κόμματα κατηγορούν τον Αλ. Τσίπρα για "επικοινωνιακή επιλογή". Παραδέχονται, δηλαδή, εμμέσως ότι η πρόταση για ενότητα της Αριστεράς απηχεί τη λαϊκή αξίωση να ορθωθεί μέτωπο υπεράσπισης των κοινωνικών συμφερόντων.

Δεν είναι ώρα για "εμφυλίους" στην Αριστερά, ούτε για ρευστοποιήσεις, ούτε για περιχαράκωση της "πελατείας". Είναι ώρα όλα τα κόμματα της Αριστεράς να αντιπαραθέσουν αγώνα, προγράμματα και κοινή δράση ώστε να γίνει εφικτή η απομάκρυνση της τρόικας από την εξουσία και από τη χώρα.

Αυτή η λαϊκή αξίωση θα κριθεί και στις εκλογές. Θα έχει δυναμική και μετά τις εκλογές. Η αποφασιστική ενίσχυση της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θέτει ψηλά το ενωτικό πρόταγμα, θα τροφοδοτήσει ανακαθορισμούς συσχετισμών δυνάμεων και μέσα στην Αριστερά, ώστε να επιβληθεί η λαϊκή απαίτηση για ενότητα. Οι εκλογές μπορεί να αποδειχθούν πολλαπλά λαϊκό γεγονός, με πολλαπλούς αποδέκτες. Ο λαός θα κρίνει ποιοι με τη στάση τους πάνε πάσο στο Μνημόνιο και στον δικομματισμό.