Αυτός ο Ιούνιος δεν θα είναι σαν τον περσινό

Με το νου στον ερχόμενο Ιούνιο οι συγκυβερνήτες!

Δύο αυτοκτονίες σήμερα, στον Άνω Αλισό Αχαΐας και στην Αρόη Πάτρας, μας θυμίζουν ότι αυξάνεται ο αριθμός των απελπισμένων

ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ παρουσιάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι συντάξεις κινδυνεύουν πάλι. Ο Σαμαράς προαναγγέλλει απολύσεις στο Δημόσιο, τα χειρότερα έρχονται από τον Ιούνιο, που πλησιάζει ταχέως. Η ληστεία των 37 δισεκ. ευρώ που έχουν υποστεί τα ταμεία από το κούρεμα και η ώθηση του ΙΚΑ να… δανείζεται πλέον από τα αποθεματικά του Επικουρικού έθεσαν εν αμφιβόλω την δυνατότητα περαιτέρω καταβολής ολόκληρου του ποσού που λαμβάνουν οι συνταξιούχοι από το ΤΕΑΜ.

        Εάν βγάλουμε και τούτο τον Ιούνιου τότε το καλοκαίρι θα μας πάει πρίμα, εξομολογείται ανώτερο στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, ένα ακόμη από το κυβερνητικό στρατόπεδο, που αναφέρεται στο επόμενο δάνειο, 4^ο Μνημνόνιο, που υποχρεώνεται να καταφύγει η τριμερής κυβέρνηση. Αυτό όμως προϋποθέτει νέα λήψη σκληρών μέτρων που θα ζητήσει η τρόικα. Κι αυτά τα μέτρα δεν είναι σίγουρα ότι μπορεί να τα αντέξει η κοινωνία και η πλειοψηφία των κυβερνητικών βουλευτών, που όπου πάνε και σταθούν στην επαρχία εισπράττουν την δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων τους, έως και ύβρεις και καμιά φορά μέχρι και απειλές για χειροδικία. 
        Τα μνημόνια πλέον κατατρώγουν την κοινωνική συνεκτικότητα, απομυθοποιούν τους εμπνευστές τους και διαλύουν την οικονομία. Μία ακόμη αυτοκτονία ηλικιωμένου σήμερα το πρωί, στον Άνω Αλισό Αχαΐας και άλλη μία στην Αρόη Πάτρας, ήρθαν για να μας θυμίσουν ότι αυξάνεται ο αριθμός των απελπισμένων της πολιτικής που επιβάλλουν οι τρεις της συγκυβέρνησης.

Προς τούτο το κύριο άρθρο της χθεσινής εφημερίδας της αριστεράς «Αυγή»  είναι χαρακτηριστικό του αρμαγεδώνα που πλήττει την κοινωνία και γίνεται εμβρυουλκό για νέες εξελίξεις. Το παραθέτω αυτούσιο, όπως το πήρα από την εφημερίδα:

 «Τον Ιούνιο θα πέσουν οι κουρτίνες. Ο χρησμός ανήκει σε κορυφαίο παράγοντα της ΔΗΜ.ΑΡ. και είναι φυσικό να ενεργοποιεί σκέψεις για επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων. Προ καιρού ο πρωθυπουργός είχε χρησμοδοτήσει κι αυτός ότι αν η κυβέρνησή του φτάσει τον Ιούνιο, τότε θα περάσει το καλοκαίρι. Κατά σύμπτωση η τρόικα, αν και έχει διαπιστώσει χρηματοδοτικό κενό (άλλως μαύρη τρύπα) 4 δισ. ευρώ για το 2013, διευκολύνει την κυβέρνηση μεταθέτοντας για τον Ιούνιο την έναρξη της συζήτησης για τη λήψη νέων σκληρών μέτρων - του 4ου Μνημονίου. Από τον χρόνο που θα καθοριστεί για την ψήφιση του νέου Μνημονίου θα εξαρτηθεί και ο χρόνος του εκλογικού αιφνιδιασμού. Η παρούσα Βουλή δεν μπορεί να ψηφίσει νέα μέτρα χωρίς να διακινδυνεύσει την πτώση της κυβέρνησης.

Ο Σαμαράς, αν και δέχεται από κορυφαίους συμβούλους του εισηγήσεις για εκλογές, είναι επιφυλακτικός, διότι διαπιστώνει ότι το πολιτικό σκηνικό είναι ρευστό, με κίνδυνο να έχει χάσει τις εκλογές πριν τις προκηρύξει. Το δίλημμα "Μνημόνιο ή δραχμή" ξεθωριάζει, καθώς η κοινωνική κρίση και το ταξικό πρόσωπο της "γερμανικής Ευρώπης" ενισχύουν τον ευρωσκεπτικισμό. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι ομοιογενές, ούτε συνιστά συλλήβδην απόρριψη της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Συγκροτεί, όμως, με αξιώσεις πλειοψηφίας πλέον, τη λαϊκή απαίτηση να υπάρξει αντίσταση στην τρόικα, να ακυρωθεί το Μνημόνιο και να γίνει ριζική επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης.

Ο ευρωσκεπτικισμός δεν συνιστά ελληνική ιδιομορφία. Κερδίζει έδαφος σε όλες τις κοινωνίες του ευρωπαϊκού Νότου, ακόμη και στην Ιταλία, που η θέση της στην Ευρωζώνη είναι κεντρική. Μόλις προχθές, ο ιστορικός σοσιαλιστής ηγέτης της Πορτογαλίας Μάριο Σοάρες ζήτησε να μην πληρώσει η χώρα του το χρέος, διότι θα παραμείνει φτωχή. Ο ευρωσκεπτικισμός ανεβαίνει και στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Τι άλλο σημαίνει η αντίδραση της κυβέρνησης του Βελγίου στο εμπόριο εργαζομένων που κάνει η Γερμανία; Πόσο θα αντέξει η Γαλλία (που έχει την κακή τύχη να έχει για ηγέτη τον Ολαντρέου και να κοιμάται ο υπ. Οικονομικών Μοσκοβισί στο κρίσιμο Eurogroup για την Κύπρο και τις καταθέσεις...), όταν η ύφεση κατατρώει την παραγωγική βάση της, εκτινάσσει την ανεργία και απειλεί τις τράπεζές της;

Μέσα σ' αυτό το μεταβαλλόμενο ευρωπαϊκό περιβάλλον, είναι ακόμη περισσότερο επικίνδυνη η επιλογή Σαμαρά να εναποθέτει τις τύχες της χώρας στη Μέρκελ και η ψευδαίσθησή του ότι μετά τις γερμανικές εκλογές το Βερολίνο από μόνο του θα αλλάξει πολιτική. Η λιτότητα και η αποστράγγιση του ευρωπαϊκού Νότου παραμένουν στρατηγικές επιλογές του, μέσα σ' ένα σχέδιο μετατροπής της Ε.Ε. σε χώρο πολλαπλών ταχυτήτων. Με το ισχυρό βιομηχανικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα να συγκεντρώνεται στη Γερμανία, με τις χώρες της Νότιας και της Ανατολικής Ευρώπης να μετατρέπονται σε ζώνες φτηνής εργασίας. Αυτό το σχέδιο θα πυροδοτήσει όχι μόνο κοινωνικές, αλλά και οικονομικές εκρήξεις, θα ανατινάξει την Ευρωζώνη. Το δίλημμα, λοιπόν, είναι "αναθεμελίωση της Ευρωζώνης ή διάλυσή της".

Ο Σαμαράς και η τρικομματική κυβέρνηση δεν μπορούν να διαχειριστούν την αναδυόμενη ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Υπάρχουν ως δυνάμεις υπεξαίρεσης της λαϊκής θέλησης και επιβολής των αξιώσεων των πιστωτών. Δεν μπορούν να διαπραγματευτούν με τους προστάτες τους. Η υποταγή σε αυτούς είναι η ισχύς της κυβέρνησης.

Η εκτράχυνση της κρίσης θα εξαναγκάσει τον Σαμαρά να πάει σε εκλογές, αν και θα ήθελε πρώτα να πουλήσει μερικά φιλέτα από την περιουσία του Δημοσίου, να ζητήσει ως αντάλλαγμα νέο κούρεμα του δημόσιου χρέους και να δημιουργήσει πλαστή εικόνα εθνικού κύρους εν όψει της ελληνικής προεδρίας τον Ιανουάριο του 2014. Η κρίση όμως δεν περιμένει τα πανηγύρια. Η περιπέτεια των τραπεζών (με κίνδυνο να χαθεί ο δημόσιος έλεγχος της Εθνικής Τράπεζας, με προφανείς επιπτώσεις στο πραγματικό και το συμβολικό επίπεδο για ένα ίδρυμα που έχει συνδεθεί με την εθνική - κρατική υπόσταση) δείχνει ότι ο Σαμαράς αποσταθεροποιείται πολιτικά.

Οι εκλογές μπορεί να επιλεγούν ως σάλτο διαφυγής, με την υστεροβουλία να βγάλει τα κάστανα απ' τη φωτιά ο ΣΥΡΙΖΑ και να επιβεβαιωθεί το σενάριο της αριστερής κυβέρνησης ως παρένθεσης. Ευσεβείς πόθοι, που θα διαψευστούν από τον λαό».