Με την σκέψη στο 4ο μνημόνιο η συγκυβέρνηση, ενώ οι αυτοκτονίες τονίζουν την τραγικότητα

Περισυλλογή. Μαύρες σκέψεις για τα μελλούμενα.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ

«Τον Ιούνιο θα πέσει η αυλαία». Ο χρησμός ανήκει σε κορυφαίο παράγοντα της ΔΗΜ.ΑΡ. και είναι φυσικό να ενεργοποιεί σκέψεις για επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων. Προ καιρού ο πρωθυπουργός είχε χρησμοδοτήσει κι αυτός ότι αν η κυβέρνησή του φτάσει τον Ιούνιο, τότε θα περάσει το καλοκαίρι. Κατά σύμπτωση η τρόικα, αν και έχει διαπιστώσει χρηματοδοτικό κενό (άλλως μαύρη τρύπα) 4 δισ. ευρώ για το 2013, διευκολύνει την κυβέρνηση μεταθέτοντας για τον Ιούνιο την έναρξη της συζήτησης για τη λήψη νέων σκληρών μέτρων - του 4ου Μνημονίου. Από τον χρόνο που θα καθοριστεί για την ψήφιση του νέου Μνημονίου θα εξαρτηθεί και ο χρόνος του εκλογικού αιφνιδιασμού. Η παρούσα Βουλή δεν μπορεί να ψηφίσει νέα μέτρα χωρίς να διακινδυνεύσει την πτώση της κυβέρνησης».

Η παραπάνω διαπίστωση έρχεται από οικονομικούς παράγοντες, γνώστες της Οικονομίας και της Πολιτικής. Και αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά καθώς τα Ασφαλιστικά Ταμεία παρουσιάζουν εικόνα Αποκάλυψης του Ιωάννου!

Οι συντάξεις κινδυνεύουν πάλι. Οι καταθέσεις έχουν «μπει στο μάτι» των δανειστών για νέο κούρεμα. Ο Σαμαράς και οι συνεταίροι του αναγγέλλουν απολύσεις στο Δημόσιο, τα χειρότερα έρχονται από τον Ιούνιο, που πλησιάζει ταχέως. Η ληστεία των 37 δισεκ. ευρώ που έχουν υποστεί τα ταμεία από το  πρώτο κούρεμα –ενώ ετοιμάζεται και δεύτερο- και το σπρώξιμο του ΙΚΑ να… δανείζεται πλέον  ανεπιστρεπτί από τα αποθεματικά του Επικουρικού Ταμείου έθεσαν σε κίνδυνο την δυνατότητα περαιτέρω καταβολής ολόκληρου του ποσού που λαμβάνουν οι συνταξιούχοι από το ΤΕΑΜ.

Ο Σαμαράς, αν και δέχεται από κορυφαίους συμβούλους του εισηγήσεις για εκλογές, είναι επιφυλακτικός, διότι διαπιστώνει ότι το πολιτικό σκηνικό είναι ρευστό, με κίνδυνο να έχει χάσει τις εκλογές πριν τις προκηρύξει. Το δίλημμα "Μνημόνιο ή δραχμή" ξεθωριάζει, καθώς η κοινωνική κρίση και το ταξικό πρόσωπο της "γερμανικής Ευρώπης" ενισχύουν τον ευρωσκεπτικισμό. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι ομοιογενές, ούτε συνιστά συλλήβδην απόρριψη της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Συγκροτεί, όμως, με αξιώσεις πλειοψηφίας πλέον, τη λαϊκή απαίτηση να υπάρξει αντίσταση στην τρόικα, να ακυρωθεί το Μνημόνιο και να γίνει ριζική επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης.

        «Εάν βγάλουμε και τούτο τον Ιούνιου τότε το καλοκαίρι θα μας πάει πρίμα», εξομολογείται ανώτερο στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, ένα ακόμη από το κυβερνητικό στρατόπεδο, που αναφέρεται στο επόμενο δάνειο, 4^ο Μνημνόνιο, που υποχρεώνεται να καταφύγει η τριμερής κυβέρνηση. Αυτό όμως προϋποθέτει νέα λήψη σκληρών μέτρων που θα ζητήσει η τρόικα. Κι αυτά τα μέτρα δεν είναι σίγουρα ότι μπορεί να τα αντέξει η κοινωνία και η πλειοψηφία των κυβερνητικών βουλευτών, που όπου πάνε και σταθούν στην επαρχία, εισπράττουν την δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων τους, έως και ύβρεις και καμιά φορά μέχρι και απειλές για χειροδικία. 

        Τα μνημόνια πλέον κατατρώγουν την κοινωνική συνεκτικότητα, απομυθοποιούν τους εμπνευστές τους και διαλύουν την ευρωπαϊκή και  την ελληνική οικονομία. Δύο αυτοκτονίες την π. Δευτέρα στον Άνω Αλισό Αχαΐας και στην Αρόη Πάτρας, ήρθαν για να μας θυμίσουν ότι αυξάνεται ο αριθμός των απελπισμένων της πολιτικής που επιβάλλουν οι τρεις της συγκυβέρνησης.

Προς τούτο το κύριο άρθρο της Κυριακάτικης εφημερίδας της αριστεράς «Αυγή»  είναι χαρακτηριστικό. Ο αρμαγεδώνας μας περιμένει, ενώ σήμερα  πλήττεται η κοινωνία, η οποία μεταμορφώνεται σε εμβρυουλκό για νέες εξελίξεις. Μεταξύ άλλων η εφημερίδα γράφει:

 «Μέσα σ' αυτό το μεταβαλλόμενο ευρωπαϊκό περιβάλλον, είναι ακόμη περισσότερο επικίνδυνη η επιλογή Σαμαρά να εναποθέτει τις τύχες της χώρας στη Μέρκελ και η ψευδαίσθησή του ότι μετά τις γερμανικές εκλογές το Βερολίνο από μόνο του θα αλλάξει πολιτική. Η λιτότητα και η αποστράγγιση του ευρωπαϊκού Νότου παραμένουν στρατηγικές επιλογές του, μέσα σ' ένα σχέδιο μετατροπής της Ε.Ε. σε χώρο πολλαπλών ταχυτήτων. Με το ισχυρό βιομηχανικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα να συγκεντρώνεται στη Γερμανία, με τις χώρες της Νότιας και της Ανατολικής Ευρώπης να μετατρέπονται σε ζώνες φτηνής εργασίας. Αυτό το σχέδιο θα πυροδοτήσει όχι μόνο κοινωνικές, αλλά και οικονομικές εκρήξεις, θα ανατινάξει την Ευρωζώνη. Το δίλημμα, λοιπόν, είναι "αναθεμελίωση της Ευρωζώνης ή διάλυσή της".

Ο Σαμαράς και η τρικομματική κυβέρνηση δεν μπορούν να διαχειριστούν την αναδυόμενη ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Υπάρχουν ως δυνάμεις υπεξαίρεσης της λαϊκής θέλησης και επιβολής των αξιώσεων των πιστωτών. Δεν μπορούν να διαπραγματευτούν με τους προστάτες τους. Η υποταγή σε αυτούς είναι η ισχύς της κυβέρνησης.

Η εκτράχυνση της κρίσης θα εξαναγκάσει τον Σαμαρά να πάει σε εκλογές, αν και θα ήθελε πρώτα να πουλήσει μερικά φιλέτα από την περιουσία του Δημοσίου, να ζητήσει ως αντάλλαγμα νέο κούρεμα του δημόσιου χρέους και να δημιουργήσει πλαστή εικόνα εθνικού κύρους εν όψει της ελληνικής προεδρίας τον Ιανουάριο του 2014.

Οι εκλογές μπορεί να επιλεγούν ως σάλτο διαφυγής, με την υστεροβουλία να βγάλει τα κάστανα απ' τη φωτιά ο ΣΥΡΙΖΑ και να επιβεβαιωθεί το σενάριο της αριστερής κυβέρνησης ως παρένθεσης. Ευσεβείς πόθοι, που θα διαψευστούν από τον λαό».