 |
| Φ. Κουβέλης: Μωρέ Νίκο ήταν ανάγκη να φύγει κι ο Στέφανος; Ν. Τσούκαλης: Δεν πειράζει μωρέ Φώτη αφού εγώ μένω εδώ, τι αξία έχει ο Στέφανος; |
«…Και βέβαια… ποια πολιτική (και ηθική) αξία… μπορεί να έχουν ιστορικά στελέχη της Αριστεράς, όπως ο Θανάσης Αθανασίου, ο Νικηφόρος Σταματάκης, ο Μίμης Μαρκάκης, ο Αντώνης Μαργαρίτης, ο Βαγγέλης Γκιουγκής κλπ, τα οποία φυλακίστηκαν στη χούντα και εξορίσθηκαν και είχαν μια μακρά πορεία συνεπούς, αγωνιστικής, ανιδιοτελούς και αξιοπρεπούς συμμετοχής σε όλους τους αγώνες του λαϊκού κινήματος… μπροστά… στα πολιτικά μεγέθη… ενός Γιομπατζολιά, ενός Γαλανού, ενός Παζβαντίδη κλπ… οι οποίοι … από εχθροί και συκοφάντες της Αριστεράς… έγιναν… όψιμοι φίλοι και συνοδοιπόροι… της Δημοκρατικής Αριστεράς;»
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΗΛΙΟΥ
Στέφανος Ηλιού: Να γιατί παραιτήθηκα από τη ΔΗΜΑΡ
Στο κόμμα, κάθε φωνή, κάθε άποψη που ήταν διαφορετική ή αντίθετη με την «επίσημη» άποψη της ηγετικής ομάδας θεωρείτο ως αιρετική και υποβολιμιαία, υποστηρίζει
Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΗΛΙΟΥ κουβαλά ένα βαρύ όνομα -είναι αδελφοπαίδι του Ηλία Ηλιού- το οποίο έχει και ο ίδιος τιμήσει. Είναι ένας αριστερός απολύτως ανιδιοτελής και, επιπλέον, αυθεντία στον τομέα του, της νομικής επιστήμης. Μετά τις συζητήσεις κορυφής της ΔΗΜΑΡ με τους προερχομένους από το ΠΑΣΟΚ βουλευτές και τις ερωτοτροπίες με τον χώρο αυτό, ο Στ. Ηλιού παραιτείται και από μέλος της ΔΗΜΑΡ και δημοσιοποιεί την αντιδραστική κατεύθυνση και εσωτερική λειτουργία του κόμματος. Στην επιστολή του αναφέρει τα παρακάτω:
Από το 1974 υπήρξα μέλος του Κ.Κ.Ε. εσωτ. Εργαζόμενος τότε ως διαφημιστής, επανασύστησα το Σύλλογο Υπαλλήλων Διαφήμισης (Σ.Υ.Δ.), που είχε διαλυθεί επί χούντας, ενώ το 1976, μαζί με τον αείμνηστο αδελφό μου Φίλιππο και άλλους συντρόφους, ιδρύσαμε την (περίφημη) ΚΟΒ Αχαρνών που αριθμούσε περισσότερα από 100 μέλη και αργότερα τις ΚΟΒ Σεπολίων και Δάφνης του ΚΚΕ εσωτ. Παρέμεινα απλό μέλος του ΚΚΕ εσωτ., μετά της ΕΑΡ και αργότερα του Συνασπισμού, μέχρι και το 1992, όπότε σταμάτησα την κομματική μου ένταξη.
Τα τελευταία χρόνια, ως μέλος της συλλογικότητας «Πρωτοβουλία για την Ανασυγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς» συμμετείχα με άλλους συντρόφους (Θανάση Αθανασίου, Νικηφόρο Σταματάκη, Βαγγέλη Γκιουγκή, Τίμο Παπαδόπουλο, Στέλλα Νιώτη, Μίμη Μαρκάκη, Αντώνη Μαργαρίτη κλπ) στο εγχείρημα για τη δημιουργία ενός σύγχρονου δημοκρατικού, ριζοσπαστικού, αριστερού κόμματος, της «ΔΗΜΑΡ», που θα αγωνιζόταν για την ανατροπή του παλαιού κομματικού και παρασιτικού πολιτικού συστήματος και του αναξιόπιστου, απαξιωμένου και, τελικά, επικίνδυνου πολιτικού προσωπικού του, που χρεοκόπησε τη χώρα μας και υποθήκευσε το παρόν και το μέλλον του λαού μας στις απαιτήσεις των δανειστών της, ενός κόμματος που θα μπορούσε να «φωτίσει» τους σκοτεινούς δρόμους των Μνημονίων και των επαίσχυντων δανειακών συμβάσεων, που θα μπορούσε να προτείνει λύσεις στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, να δώσει προοπτική στον τόπο μας και ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον στο λαό μας, ενός κόμματος που θα πίστευε πρώτα απ΄ όλα στις δυνατότητες των απλών ανθρώπων και θα πορευόταν μαζί τους στο δύσκολο δρόμο της ανασυγκρότησης της χώρας μας.
Ένα τέτοιο εγχείρημα για να επιτύχει, προϋπέθετε τη δημιουργία ενός κόμματος που θα λειτουργούσε με πλήρη σεβασμό στις αρχές της δημοκρατίας, της πολυφωνίας και του πλουραλισμού των απόψεων. Η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, ο σεβασμός της προσωπικότητας των μελών και των φίλων του κόμματος και της διαφορετικότητας των απόψεων, η τήρηση των καταστατικών αρχών του κόμματος, η λήψη των κρίσιμων πολιτικών αποφάσεων από τα συλλογικά όργανα και η αποφυγή μεθοδεύσεων που αναπαράγουν, με εξωθεσμικό, αδιαφανή τρόπο, τον κομματικό μηχανισμό, είναι ουσιώδη στοιχεία της δημοκρατικής λειτουργίας ενός κόμματος, που θέλει να λέγεται Αριστερό και μάλιστα Δημοκρατικό.
Επίσης, ένα τέτοιο εγχείρημα προϋπέθετε το σεβασμό των αποφάσεων των συλλογικών οργάνων και του Α΄ Συνεδρίου της «ΔΗΜΑΡ», την εκλαΐκευση και τη συνεχή προβολή αυτών στο δημόσιο λόγο των στελεχών της ηγετικής ομάδας του κόμματος, ώστε οι αρχές, οι θέσεις και οι πολιτικές επιλογές του να γίνουν κτήμα του ελληνικού λαού και να δημιουργηθούν γέφυρες στερεάς ιδεολογικοπολιτικής προσέγγισης της «ΔΗΜΑΡ» με ευρύτερες δημοκρατικές και λαϊκές δυνάμεις.
Ένα τέτοιο εγχείρημα απαιτούσε, επίσης, πίστη στις αρχές και τις αξίες που θα υπηρετούσε η «ΔΗΜΑΡ», καθαρή πολιτική σκέψη, ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό και ταυτόχρονα, δημιουργικό πολιτικό λόγο, θέληση για ρήξεις με κατεστημένα, πολιτικά, οικονομικά και συντεχνιακά συμφέροντα, αποκοπή κάθε δυνατότητας «επικοινωνίας» με το παλαιό πολιτικό προσωπικό που είναι υπεύθυνο για τη σημερινή κατάντια της χώρας μας και διατύπωση προτάσεων και θέσεων που θα δίνουν πειστικές λύσεις στα μεγάλα προβλήματα του τόπου και του λαού και συγχρόνως, θα αποκαλύπτουν τα ψευτοδιλήμματα (πχ. μέσα ή έξω από την Ε.Ε., ευρώ ή δραχμή) που θέτει η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. για να παραπλανήσει και να εκφοβίσει το λαό … υφαρπάζοντας την ψήφο του.
Πρώτα απ΄ όλα, όμως, ένα τέτοιο εγχείρημα απαιτούσε ελεύθερο πολιτικό φρόνημα, απαλλαγμένο από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και «πολιτικάντικες» επιδιώξεις, ξεκάθαρη πολιτική στάση, μακριά από πολιτικούς καθωσπρεπισμούς, και μιντιακούς ενδοτισμούς, τόλμη και κρυστάλλινη διατύπωση (και όχι στρογγυλέματα) στην εκφορά του πολιτικού λόγου, σταθερό μέτωπο κατά των δυνάμεων του παλαιού πολιτικού συστήματος, πίστη στην αξία (σημασία) των πολιτικών αποφάσεων και των πολιτικών επιλογών που υιοθετούνται … και … βεβαίως, ήθος στην ασκούμενη πολιτική «των συμμαχιών» και στα πολιτικά κριτήρια της επιλογής των «συναγωνιστών»… με τους οποίους η ΔΗΜΑΡ… θα πορευθεί (;;) το δύσκολο δρόμο των ρήξεων και των ανατροπών…!
Σε αυτόν τον αγώνα και με αυτές τις προϋποθέσεις συστρατευθήκαμε στην προσπάθεια για τη διαμόρφωση της ΔΗΜΑΡ ως μίας αξιόπιστης πολιτικής δύναμης υπέρβασης του παλαιού πολιτικού συστήματος, πιστεύοντας ότι και η ηγετική ομάδα του κόμματος εμπνέεται από τα ίδια ιδανικά και έχει τους ίδιους με εμάς στόχους και επιδιώξεις.
Δυστυχώς… όμως… Στην πορεία διαψευσθήκαμε …
- Στο κόμμα, κάθε φωνή, κάθε άποψη που ήταν διαφορετική ή αντίθετη με την «επίσημη» άποψη της ηγετικής ομάδας θεωρείτο ως αιρετική και υποβολιμιαία και ο εκφραστής αυτής «κλεινόταν» σε κουτάκια… «δικός μας» - «δικός τους», στιγματιζόμενος για τη διαφορετικότητα (αιρετικότητα) της άποψής του. Η αύρα των αρχών της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και του σεβασμού της διαφορετικότητας των απόψεων… ποτέ δεν δρόσισε τα γραφεία του 3ου ορόφου της Αγίου Κωνσταντίνου, όπου συνεδριάζει η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.
- Στο κόμμα, όλες οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονταν στον «πρωινό καφέ» και μετά έρχονταν για επικύρωση στην Κεντρική Επιτροπή, απλά και μόνο, για να εγκριθούν. Και όταν γινόταν διάλογος, ήταν προσχηματικός, διότι ποτέ δεν άλλαζαν ή δεν τροποποιούντο οι προειλημμένες αποφάσεις του «πρωινού καφέ». Με τον τρόπο αυτό, η Κεντρική Επιτροπή είχε περιορισθεί σε ρόλο «επικυρωτή» και χειροκροτητή των όποιων αποφάσεων λαμβάνονταν από την ηγετική ομάδα
- Στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή δόθηκαν μάχες από τις Περιφερειακές Οργανώσεις του Κόμματος για να μην γίνουν δεκτές ορισμένες υποψηφιότητες για βουλευτές (π.χ. Γιομπατζολιάς…), δυστυχώς, όμως, χωρίς αποτέλεσμα, διότι οι σχετικές επιλογές είχαν προαποφασισθεί από την ηγετική ομάδα ερήμην της Κεντρικής Επιτροπής, που, σημειωτέον, κοσμείται από συντρόφους, οι οποίοι, στην πλειοψηφία τους, είναι πάντοτε πρόθυμοι χειροκροτητές των όποιων αποφάσεων λαμβάνει η ηγετική ομάδα… και για το λόγο αυτό, ως ανταμοιβή, έχουν συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια της ΔΗΜΑΡ ως υποψήφιοι βουλευτές της στις επερχόμενες εκλογές
- Σήμερα, ένα χρόνο μετά, οι αποφάσεις του Α΄ Συνεδρίου της «ΔΗΜΑΡ» φαίνεται να έχουν… ξεθωριάσει… (!!!)
- Θεμελιώδεις πολιτικές προτάσεις που αναφέρονται στα αίτια και τα χαρακτηριστικά της κρίσης του πολιτικού συστήματος, στη διαχείριση του δημόσιου χρέους, στην αναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων και την εκλογίκευση των όρων των δανειακών συμβάσεων, στις διαρθρωτικές αλλαγές, στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας κλπ, αποσιωπούνται και δεν αναφέρονται στο δημόσιο λόγο της ΔΗΜΑΡ.
- Στις δημόσιες εμφανίσεις τους τα στελέχη της ηγετικής ομάδας της «ΔΗΜΑΡ» περιορίζονται σε γενικόλογες, άνευρες, ασαφείς και, πάντοτε, διφορούμενες διατυπώσεις και σε δημοσιογραφικού τύπου σχολιασμούς, χωρίς να αναφέρονται στις θέσεις του Α΄ Συνεδρίου του κόμματος που εξηγούν τις αιτίες των προβλημάτων και δίνουν απαντήσεις στα κρίσιμα προβλήματα επιβίωσης του ελληνικού λαού και στις προοπτικές ανάπτυξης της χώρας μας.
Εμφανίζεται, έτσι, η ΔΗΜΑΡ σαν κόμμα που δεν έχει φυσιογνωμία και ταυτότητα, που δεν έχει θέσεις και προτάσεις, που δεν επιδιώκει μεταρρυθμίσεις και ριζοσπαστικές λύσεις, που δεν θέλει να έρθει σε ρήξη με τα μεγάλα συμφέροντα, που ρήμαξαν τον τόπο και οδήγησαν τη χώρα μας στη χρεοκοπία, σαν κόμμα που δεν αγωνίζεται για την υπέρβαση του παλαιού πολιτικού συστήματος, που δεν έχει σταθερό μέτωπο προς τα κόμματα της συγκυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.), που είναι το λιγότερο «κακό» σε σχέση με αυτά, δηλαδή, σαν κόμμα «ακίνδυνο» για το σύστημα, που ρέπει προς την «κεντροαριστερά», ικανό να απορροφήσει τους κραδασμούς του παραπαίοντος παλαιού πολιτικού συστήματος.
Και σαν να μη έφταναν αυτά….
- Ενώ στις «θέσεις» του Α΄ Συνεδρίου, στο κεφάλαιο «Η κρίση του πολιτικού συστήματος», η «ΔΗΜΑΡ» ασκεί κριτική στα άλλα κόμματα της Αριστεράς, αναφέροντας, επιλέξει, ότι:
«Τα κόμματα της Αριστεράς, όχι μόνο δεν αντιστάθηκαν, όχι μόνο ανέχτηκαν, αλλά «φλερτάρισαν» με αυτό το ιδιότυπο κομματικοκρατικό σύστημα …»,
- εν τούτοις, η ΔΗΜΑΡ… «συνεπής» με την ως άνω κριτική της, …. όχι μόνο «φλερτάρισε» με παλαιοκομματικά πολιτικά στελέχη, … αλλά…. κυριολεκτικά «ερωτεύθηκε» τους λογής-λογής Γιομπατζολιάδες, Γαλανούς, Παζβαντίδηδες κλπ, που τους έχρισε υποψηφίους βουλευτές … προφανώς… για να «κοσμήσει» τα ψηφοδέλτια του κόμματος, με τους πιο φανατικούς αυριανιστές και λαϊκιστές, τους πιο ακραιφνείς Πασόκους του «βαθέος» ΠΑΣΟΚ……, αυτούς που διαχρονικά υπήρξαν οι σκληρότεροι πολέμιοι της Αριστεράς …!!!).
Και βέβαια….. ποια πολιτική (και ηθική) αξία… μπορεί να έχουν ιστορικά στελέχη της Αριστεράς, όπως ο Θανάσης Αθανασίου, ο Νικηφόρος Σταματάκης, ο Μίμης Μαρκάκης, ο Αντώνης Μαργαρίτης, ο Βαγγέλης Γκιουγκής κλπ, τα οποία φυλακίστηκαν στη χούντα και εξορίσθηκαν και είχαν μια μακρά πορεία συνεπούς, αγωνιστικής, ανιδιοτελούς και αξιοπρεπούς συμμετοχής σε όλους τους αγώνες του λαϊκού κινήματος… μπροστά… στα πολιτικά μεγέθη… ενός Γιομπατζολιά, ενός Γαλανού, ενός Παζβαντίδη κλπ… οι οποίοι … από εχθροί και συκοφάντες της Αριστεράς… έγιναν… όψιμοι φίλοι και συνοδοιπόροι… της Δημοκρατικής Αριστεράς;
Εύγε, λοιπόν, στην ηγετική ομάδα της ΔΗΜΑΡ για αυτές τις πετυχημένες και άκρως δημοκρατικές επιλογές της… (!!!).
- Υπήρξα μέλος της «Πανελλαδικής Επιτροπής» της «ΔΗΜΑΡ», πριν το Συνέδριό της.
- Εκλέχθηκα μέλος της «Κεντρικής Επιτροπής» της ΔΗΜΑΡ, στις διαδικασίες του Α΄ Συνεδρίου της.
- Παραιτήθηκα από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ, στη 2η Συνεδρίασή της, την 15.5.2011. (και όπως μου είπε ένας φίλος «καλά σύντροφε, εσύ έφυγες νωρίς» (παραφράζοντας τον τίτλο βιβλίου του Χρόνη Μίσσιου).
Μετά τις ανωτέρω εξελίξεις, δηλώνω ότι παραιτούμαι και από μέλος της «ΔΗΜΑΡ».
Αθήνα, 28 Μαρτίου 2012
Στέφανος Ιωάν. Ηλιού»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου