Οι εκλογές, το διακύβευμα και... οι παράπλευρες ωφέλειες

Απόσπασμα από τη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Πάτρα.

Του Κώστα Β. Μάρκου

Η κρισιμότητα των επερχόμενων εκλογών είναι πανθομολογούμενη. Η κοινωνία ετοιμάζεται να δώσει μια κρίσιμη μάχη ενάντια στους ολετήρες της βούλησης της και στους φορείς της πολιτικής  αλλοτρίωσης των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων της. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι από το αποτέλεσμα της μάχης αυτής θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό ο προσανατολισμός της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας της χώρας μας για τα προσεχή χρόνια.

Κώστας Μάρκου.

 Δεν υπάρχει επίσης καμιά αμφιβολία ότι η κρίσιμη αυτή μάχη δεν αποτελεί παρά ένα και μόνο, σημαντικό βεβαίως, σταθμό στον αέναο πόλεμο ανάμεσα στη πολιτική εξουσία των λίγων αλλά οικονομικά ισχυρών με τις δυνάμεις των πολλών, των οικονομικά αδύνατων και των κατατρεγμένων. Η ιστορία ποτέ δεν τελειώνει και το παιγνίδι αυτό δεν έχει ποτέ τελικό νικητή.

Το διακύβευμα λοιπόν των επερχόμενων εκλογών είναι να επιτευχθεί η λαϊκή απονομιμοποίηση των πολιτικών πρακτικών του πολυκέφαλου Κόμματος του Μνημονίου  των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και των παραφυάδων τους και η ανατολή της προοπτικής μιας νέας πραγματικότητας για το τόπο. Μιας πραγματικότητας που θα εκφράζει το σύνολο της βούλησης της κοινωνίας και τους πόθους της, αλλά ταυτόχρονα θα ταυτίζεται λειτουργικά και οργανικά με αυτήν.

Είναι σαφές ότι η επόμενη μέρα (που θα είναι μεγάλη) θα είναι πολύπλοκη, εν πολλοίς ασαφής, με επιλογές που θα κρύβουν κινδύνους, πισωγυρίσματα, εντάσεις, αμφιβολίες και ανατροπές. Είναι επίσης σαφές ότι δεν θα έχει γίνει καμιά επανάσταση, ούτε θα έχουν καταληφθεί από σύγχρονους μπολσεβίκους κάποια χειμερινά ανάκτορα. Οι φοβικοί και επηρεασμένοι από την πλύση εγκεφάλου των κυρίαρχων ΜΜΕ και του Κόμματος του Μνημονίου δεν θα χάσουν το σπίτι τους (όσοι το έχουν διασώσει από τις τοκογλυφικές τράπεζες), ούτε τις καταθέσεις τους. Ακόμα και το μεγάλο κρατικοδίαιτο κεφάλαιο απλώς θα χάσει κάποια από τα σκανδαλώδη προνόμια του. Θα βρεθεί όμως μπροστά σε νέους κανόνες, που θα περιορίσουν την ασυδοσία του απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Τίποτα όμως δεν είναι όπως πριν. Εξηγούμαι. Το καταρρέον πολιτικό σύστημα θα απομυθοποιηθεί πλήρως. Οι υπερφίαλοι και αυταρχικοί ηγετικοί εκφραστές του θα αποκαλυφθούν στην «μικρότητα» τους. Οι πρόθυμοι χειροκροτητές πραιτωριανοί που τους ακολουθούν (πολλαπλώς ευεργετηθέντες) θα σκορπίσουν απαξιωμένοι από τη νέα πραγματικότητα. Οι πολυσχιδείς εκφραστές του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος,  ευρωπαϊκοί και υπερατλαντικοί πάτρωνες και προστάτες τους  θα αναγκασθούν, κάτω από το βάρος της νέας πραγματικότητας, να αναδιπλωθούν και να αναστρέψουν την αδηφάγο βουλιμία τους φοβούμενοι τα χειρότερα από τα ντόμινο που θα ανατέλλουν στον ορίζοντα της νότιας (και όχι μόνο) Ευρώπης.

Οι κοινωνίες της Ευρώπης (ακόμα και οι ταλαντευόμενες) θα αναπτύξουν την αλληλεγγύη τους και τους δικούς τους αγώνες συνειδητοποιώντας τα αδιέξοδα που τους επιφυλάσσουν, αλλά και τις δυνατότητες που έχουν στα χέρια τους. Μια πιθανή καταδίκη του Σαρκοζί στις Γαλλικές εκλογές θα ενισχύσει τεράστια την αλλαγή αυτή του κλίματος. Οι προκλήσεις θα είναι πολλές και μεγάλες.

Στις προκλήσεις αυτές απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από την Αριστερά. Την κοινωνική Αριστερά και τους πολιτικούς εκφραστές της. Την Αριστερά που χάρη στους αγώνες της αρχίζει να νομιμοποιείται και πάλι στη συλλογική συνείδηση της  κοινωνίας. Την Αριστερά που υπήρξε, ειδικά τα τελευταία 2 δύσκολα χρόνια, το βασικό όπλο άμυνας λαού. Δεν υπάρχει μέτωπο, κοινωνικός αγώνας, πάλη υπεράσπισης  απειλούμενων δικαιωμάτων και κατακτήσεων που να ήταν απούσα. Την Αριστερά, και ειδικότερα τον ΣΥΡΙΖΑ, που ωριμάζει και αρθρώνει τις πρώτες πειστικές προγραμματικές του προτάσεις. Την Αριστερά που έχει καθήκον να επανακαθορίσει και να ισχυροποιήσει τους κοινωνικούς δεσμούς που το Κόμμα του Μνημονίου προσπαθεί να διαρρήξει, με σκοπό την πλήρη άλωση της κοινωνίας. Την αριστερά που οφείλει να γίνει πάλι, όπως στο παρελθόν, η πολιτική και ηθική συνείδηση της κοινωνίας.

Κατακρίθηκε έντονα ο ΣΥΡΙΖΑ για πολλά και από πολλούς. Οι κρίσεις αυτές προέρχονται,  είτε από την αγωνιώδη αναζήτηση των πολιτών της κοινωνικής Αριστεράς  που ζητούν  την άρση των αδυναμιών του, είτε προέρχονται ξεκάθαρα από την απέναντι όχθη, που εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες αυτές και τις χαρακτηρίζουν σύμφυτες με την ουσία της Αριστεράς. Μπορεί  αρκετά σημεία της ένθεν και ένθεν κριτικής αυτής,  να είναι σωστά. Η ουσία όμως είναι άλλη.

Η αλήθεια είναι ότι όλες οι παθογένειες που χρεώνονται στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αναιρούν τον κύριο και ηγεμονικό χαρακτήρα της παρουσίας του στο πλευρό της κοινωνίας. Μια εξίσου όμως τεράστια αλήθεια είναι ότι οι όποιες παθογένειες αίρονται όταν στο παιγνίδι αυτό εισέρχεται η κοινωνία. Όταν η κοινωνία εισέρχεται στους κομματικούς σχηματισμούς και ιδιαίτερα της Αριστεράς που τα αντανακλαστικά της είναι πιο ευαίσθητα, τότε οι πολιτικοί σχηματισμοί μεταλλάσσονται, βελτιώνονται και εκδημοκρατίζουν τη λειτουργία τους. 

Η προβλεπόμενη ουσιαστική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές, και ιδιαίτερα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, πέρα από την κύρια σημασία που έχει στη προσπάθεια απόκρουσης των Μνημονιακών δυνάμεων και στην οικοδόμηση μιας εναλλακτικής πρότασης φιλολαϊκής διεξόδου από τη κρίση, έχει σαν παράπλευρη... ωφέλεια την βελτίωση των ίδιων των πολιτικών αυτών σχηματισμών. Όταν η κοινωνία μπαίνει στο προσκήνιο από τη πόρτα η μεμψιμοιρία, η μικροκομματική ίντριγκα, η προσωπική σκοπιμότητα ακόμα και η υπόγεια δραστηριότητα φεύγουν από το παράθυρο.

Η δημοκρατία αναπτύσσεται και οι δυνατότητες που διαθέτουν τα παράγωγα του κομματικού σωλήνα ελαχιστοποιούνται. Η κοινωνική πλημμυρίδα δεν ευνοεί τέτοιου είδους υβρίδια. Γι’ αυτό στις εκλογές της προσεχούς Κυριακής, αλλά και μετά από αυτές στηρίζουμε  σταθερά ΣΥΡΙΖΑ.