Χωρίς λόγια. |
Gṻnter Grass
(Μετάφραση από τα γερμανικά: Νικολίτσα Γεωργοπούλου - Λιαντίνη)
Αγγίζεις το χάος, γιατί δεν δικαίωσες την αγορά,
στέκεις μακριά από τη χώρα που υπήρξε το λίκνο σου.
Ό,τι έψαχνε η ψυχή σου και θαρρούσες πως βρήκες,
το πετάς λοιπόν, το εκτιμάς σαν παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης γυμνός χλευαζόμενος υποφέρει η χώρα,
που τρόπος του λέγειν της χρώσταγες ευγνωμοσύνη.
Χώρα καταδικασμένη στη φτώχεια που ο θησαυρός της
φροντισμένος κοσμεί μουσεία: λάφυρα που εσύ φρουρείς.
Εκείνοι που καταβασάνισαν με τη δύναμη των όπλων την ευλογημένη χώρα των νησιών,
μες στο ταγάρι της στολής τους είχαν το Χέλντερλιν.
Χώρα με ακόμη κάποια ψυχική αντοχή, που τους συνταγματάρχες της
ανέχτηκες κάποτε ως συμμάχους σου.
Συ άνομη χώρα, που με εξουσία νομίζει ότι κατέχει το δίκιο
θηλυκώνει όλο και πιο σφιχτά το ζωνάρι.
Πεισματωμένη με σένα η Αντιγόνη μαυρηφορεί και
ο λαός όλης της χώρας πενθηφορεί, της χώρας που σε φιλοξένησε.
Όμως μακριά από τη χώρα είναι όλα τα μαλάματα του Κροίσου,
ό,τι χρυσάφι λάμπει προστατευμένο στα θησαυροφυλάκιά σου.
Μεθοκόπα επιτέλους, μεθοκόπα! Κραυγάζουν χειροκροτητές των Επιτρόπων,
όμως οργισμένος ο Σωκράτης, σου επιστρέφει γεμάτο το κύπελλο.
Θα καταριούνται σε χορωδία οι θεοί ό,τι δικό σου είναι
αφού αξιώνεις να απαλλοτριωθεί ο Όλυμπος.
Απνευμάτιστη θα μαραζώσεις χωρίς εκείνη τη χώρα
που το πνεύμα της εσένα, Ευρώπη, σε επινόησε.
Αγγίζεις το χάος, γιατί δεν δικαίωσες την αγορά,
στέκεις μακριά από τη χώρα που υπήρξε το λίκνο σου.
Ό,τι έψαχνε η ψυχή σου και θαρρούσες πως βρήκες,
το πετάς λοιπόν, το εκτιμάς σαν παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης γυμνός χλευαζόμενος υποφέρει η χώρα,
που τρόπος του λέγειν της χρώσταγες ευγνωμοσύνη.
Χώρα καταδικασμένη στη φτώχεια που ο θησαυρός της
φροντισμένος κοσμεί μουσεία: λάφυρα που εσύ φρουρείς.
Εκείνοι που καταβασάνισαν με τη δύναμη των όπλων την ευλογημένη χώρα των νησιών,
μες στο ταγάρι της στολής τους είχαν το Χέλντερλιν.
Χώρα με ακόμη κάποια ψυχική αντοχή, που τους συνταγματάρχες της
ανέχτηκες κάποτε ως συμμάχους σου.
Συ άνομη χώρα, που με εξουσία νομίζει ότι κατέχει το δίκιο
θηλυκώνει όλο και πιο σφιχτά το ζωνάρι.
Πεισματωμένη με σένα η Αντιγόνη μαυρηφορεί και
ο λαός όλης της χώρας πενθηφορεί, της χώρας που σε φιλοξένησε.
Όμως μακριά από τη χώρα είναι όλα τα μαλάματα του Κροίσου,
ό,τι χρυσάφι λάμπει προστατευμένο στα θησαυροφυλάκιά σου.
Μεθοκόπα επιτέλους, μεθοκόπα! Κραυγάζουν χειροκροτητές των Επιτρόπων,
όμως οργισμένος ο Σωκράτης, σου επιστρέφει γεμάτο το κύπελλο.
Θα καταριούνται σε χορωδία οι θεοί ό,τι δικό σου είναι
αφού αξιώνεις να απαλλοτριωθεί ο Όλυμπος.
Απνευμάτιστη θα μαραζώσεις χωρίς εκείνη τη χώρα
που το πνεύμα της εσένα, Ευρώπη, σε επινόησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου