Τα...τρωκτικά του ΠΑΣΟΚ το σκάνε από πόρτες και παράθυρα !

Αυτή ίσως να είναι και η σωτηρία του

 

Της 

ΓΙΩΤΑΣ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

(από το thebest.gr)

Το ΠΑΣΟΚ δεν γέρασε απλώς, δεν σάπισε μόνο όπως είπε άκρως θεατρικά ο αρχηγός του, έβγαλε και ...σκουλήκια, τα οποία συνέχισαν μέχρι τελικής πτώσεως να κατασπαράζουν το πτώμα του για να επιβιώσουν. Μια στρατιά αρπακτικών στελεχών που έτρωγαν χρόνια από τις σάρκες του αλλά και από τις σάρκες της ελληνικής κοινωνίας, γεμίζοντας τις τσέπες τους με τα αργύρια   της πώλησης τάχα κεντροαριστερών ιδεών, συνήθως  στο όνομα του μακαρίτη του Ανδρέα, τα κόκαλα του οποίου έτριξαν τόσες φορές, που στο τέλος σταμάτησαν και να σαλεύουν στη μνήμη όσων απέμειναν να τον θυμούνται αρνούμενοι να τον ...εξαργυρώσουν.

Γιώτα Κοντογεωργοπούλου.

Συνήθως διορισμένοι σε κάποια δημόσια υπηρεσία (ως αντίτιμο για την κομματική τους  προσφορά)- υπηρεσία στην οποία ουδέποτε πάτησαν το πόδι τους αυτοί και οι επίσης βολεμένοι συγγενείς τους- χιλιάδες κηφήνων ανά τη Ελλάδα πέρασαν τη ζωή τους σε κομματικά πόστα, μη έχοντας γράψει ούτε μια ώρα πραγματικής εργασίας για να δουν τι συμβαίνει έξω στον κόσμο και να πάρουν μυρωδιά της ζωής που κυλάει εκτός των πράσινων κουνιστών πολυθρόνων τους.

Προσκολλημένοι στην ίντριγκα, την λαμογιά, τον αλληλοσπαραγμό και τον ατομισμό, έγιναν οι καλύτεροι συγγραφείς Βυζαντινών σεναρίων και κάποιοι εξ αυτών οι καλύτεροι εισπράκτορες μίζας, οι μεγαλύτεροι τζογαδόροι στο καζίνο της αρπαχτής.

Υπήρχαν και οι άλλοι, οι γνωστοί ως "νταραβεριτζήδες" οι πάτρωνες των κομματικών "υπηρετών" που τους κινούσαν τα νήματα για να γεμίζουν τις δικές τους τσέπες. Σε αυτούς τους  πολιτικούς "νονούς" δεν κουνιότανε κανείς...γιατί υπήρχε και η απειλή της πολιτικής του...εξαφάνισης.

Σαν να’ναι τώρα τους θυμάμαι κάποιους εξ αυτών να κυκλοφορούν στην Πάτρα με ύφος χιλίων καρδιναλίων  και να κουνάνε το χέρι σ ΄όποιον έβγαινε απο τη ...γραμμή, σε όποιον τολμούσε να έχει άλλη άποψη και να ζητάνε...κεφάλια.  Μα τους θυμάμαι να κάνουν και άλλα.

Τους θυμάμαι να υποκρίνονται πατώντας πάντα σε δύο βάρκες. Γιατί τα συμφέροντα θέλουν πάντα δύο βάρκες. Μια κομματική, για σιγουριά, και μια πιθανή  για...εναλλακτική.

Γιατί καλό είναι να δένουμε το γάιδαρό μας.

Όλοι αυτοί είναι  που έφεραν το ΠΑΣΟΚ εδώ που το έφεραν που έκρυψαν πίσω απο την όζουσα δράση τους ό,τι καθαρό και έντιμο είχε, γιατί υπήρχαν και υπάρχουν και αυτά τα στελέχη και αυτοί οι άνθρωποι που ήταν και είναι η ελπίδα του ΠΑΣΟΚ.

Ώσπου ξαφνικά, το πτώμα τελείωσε. Δεν είχε μείνει τροφή για τα σκουλήκια.

Και τότε άρχισαν να το σκάνε ένας - ένας για εκεί που έχει ρεύμα. Πρώτα αυτοί που το είχαν σύστημα να το παίζουν δίπορτο. Και μετά οι ...δικοί τους.

Αυτή η έξοδος πρέπει όχι μόνο να διευκολυνθεί, αλλά και να επιδιωχθεί από τον Βενιζέλο. Πρεπει να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες. Κάποιους δε εξ αυτών, πρέπει και να τους πετάξει έξω με τις κλωστιές, αν θέλει να υπάρχει επόμενη μέρα ...Και δεν πάει να φτάσει  στο 3%.

Συνιστάται μόνο μεγάλη προσοχή σε όποιον τους ανοίγει την πόρτα. Διότι κάποιοι έχουν ήδη...τρυπώσει.

Αριστερά ο Γ. Νικολάου και δεξιά ο Στ. Μανίκας