Πού θα βρείτε τα λεφτά για τις υποχρεώσεις του Ιουνίου;

Αυτή η Γαλλίδα κυρία του ΔΝΤ είναι που μας εκβιάζει!

Το ερώτημα αυτό υποκρύπτει και εκβιάζει την πλήρη υποταγή των κοινωνιών στις επιταγές των αγορών

Με τέτοιου τύπου εκβιασμούς, από το ΠΑΣΟΚ στην αρχή και από τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ στην συνέχεια  2 χρόνια η ελληνική κοινωνία βυθίζεται στην εξαθλίωση.  Σήμερα μας ρωτούν και πάλι που θα βρείτε τα λεφτά του Ιουνίου; Ας θυμηθούμε το ίδιο ερώτημα που μας έθεταν οι ίδιοι πριν από 2 χρόνια «που θα βρείτε τα 110 δις» και που τελικά οδηγηθήκαμε.

Κάτω από την τρομοκρατία για το τι θα γίνει τον επόμενο μήνα έχει υποθηκεύει το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας για παρά πολλά χρόνια.

Κάθε μήνα που υποκύπτουμε στον βραχυπρόθεσμο εκβιασμό καθιστούμε πιο δύσκολη την ανατροπή της καταστροφικής πορείας της χώρας, καθώς η χώρα βυθίζεται στην ύφεση, την ανεργία και τη φτώχεια, και έτσι αποδυναμώνονται οι προϋποθέσεις για την ανατροπή.

Το ερώτημα αυτό υποκρύπτει και εκβιάζει την πλήρη υποταγή των κοινωνιών στις επιταγές των αγορών. Κάτω από τη θηλιά της παροχής ρευστότητας από τους κατόχους χρήματος (των αγορών παλιότερα, του ΔΝΤ σήμερα, ένα καθεστώς που δεν είναι φυσικός νόμος αλλά αποτέλεσμα της επικράτησης νεοφιλελεύθερων δυνάμεων) οι κοινωνίες υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν τη δημοκρατική λειτουργία απόφασης για την πορεία τους. Επιχειρείται η ακύρωση της δυνατότητας συζήτησης και απόφασης για το πού οδεύουν οι λαοί κάτω από την πίεση της βραχυπρόθεσμης εξυπηρέτησης τρεχουσών αναγκών.

Η άρνηση απάντησης του εν λόγω ερωτήματος δεν συνιστά υπεκφυγή αλλά απόδραση από την λογική της υποταγής στις αγορές, συνιστά πράξη υπεράσπισης της δημοκρατίας και των αναγκών της κοινωνίας απέναντι στη δικτατορία των αγορών.

Η λογική της υποταγής στις νομοτέλειες των αγορών αφορά όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής και στο επίπεδο της ζωής κάθε ανθρώπου. Για παράδειγμα , η ανασφάλεια στην εργασία, η λογική ότι δεν ξέρεις τι θα γίνει τον επόμενο μήνα είναι ακριβώς αντίστοιχη με τη λογική του που θα βρείτε τα λεφτά στο επίπεδο του κράτους, στο επίπεδο του ατόμου.

Δεν μπορεί ένας λαός αλλά και ο καθένας ξεχωριστά να έχει προκοπή μέσα σε ένα πλαίσιο όπου όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται κάτω από το βάρος, την πίεση και τον φόβο του τι θα γίνει τον επόμενο μήνα.

Για αυτό δίνουμε τη μάχη ακύρωσης του ίδιου του ερωτήματος, αποκαλύπτοντας τον νεοφιλελεύθερο ιδεολογικό του ρόλο και την επικινδυνότητα του για τη δημοκρατία και τις κοινωνικές ανάγκες. Όσο γρηγορότερα ακυρώσουμε τον λεκτικό εκβιασμό τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει ο λαός να αντισταθεί στις αγορές.