Η κυβέρνηση επιμένει
προσηλωμένη στην τρόικα,
παρ' ότι η σκληρή λιτότητα υπονομεύει ακόμη και τη συνοχή του τρικομματικού
σχήματος. Είναι χαρακτηριστική η επίθεση Στουρνάρα στον Μανιτάκη, ο οποίος,
μέσα στις αντιφάσεις του, υποστήριξε το αυτονόητο: το Δημόσιο δεν είναι
εταιρεία, κανείς δημόσιος υπάλληλος δεν απολύεται χωρίς να ακολουθηθεί η νόμιμη
διαδικασία των Πειθαρχικών Συμβουλίων. Θα φτάσει, άραγε, μέχρι τη λογική της
συνέπεια αυτή η διαφωνία;
Οι συζητήσεις για τη δόση, που
αποφασίστηκε τον Δεκέμβριο και ακόμη εκταμιεύεται, οδηγούν την κυβέρνηση να
ζητεί περισσότερο χρόνο. Ακριβέστερα, περισσότερο πολιτικό χρόνο. Η κάλυψη του
χρηματοδοτικού κενού θέτει στο τραπέζι το 4ο Μνημόνιο, μέσα σε μόλις τρία
χρόνια. Η κυβέρνηση θα ήθελε οι μυστικές συζητήσεις που κάνει τώρα με την
τρόικα να καταλήξουν σε μέτρα για ψήφιση το φθινόπωρο. Πανικόβλητος ο Σαμαράς,
επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την επαμφοτερίζουσα στάση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. Επισείει
το ενδεχόμενο να πέσει η κυβέρνησή του και να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ!
Το φόβητρο της "κυβέρνησης
της Αριστεράς" θα μπορούσε να αποτελέσει στοιχείο της ιδιόρρυθμης μυστικής
διαπραγμάτευσης που διεξάγει ο Σαμαράς, με μοναδικό στόχο του να περισωθεί
πολιτικά. Παρ' ότι ο πρωθυπουργός καταλαβαίνει ότι το φθινόπωρο θα είναι
χειρότερη η κοινωνική κατάσταση και θα αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας
το ενδεχόμενο της επανεκλογής του, παρ' ότι δέχεται εισηγήσεις κορυφαίων συνεργατών
του για εκλογικό σάλτο, δεν τολμά να προχωρήσει.
Ο σπουδαιότερος λόγος είναι
ότι έχει αναλάβει δεσμεύσεις έναντι των πιστωτών, οι οποίοι περιμένουν να
πάρουν το μερίδιό τους από τη λαφυραγώγηση της δημόσιας περιουσίας, ενώ το
μνημονιακό πολιτικό σύστημα προσβλέπει στις δικές του "μίζες".
Η κυβέρνηση Σαμαρά θα αποδειχτεί
συντόμως παρελθόν. Όσο παραμένει, δυσκολεύει την αλλαγή πορείας της χώρας και
δημιουργεί αναχώματα απέναντι σε μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας που θα έχει
αριστερό - ριζοσπαστικό πρόγραμμα. Αυτή είναι η τελευταία "προσφορά"!
Άχαρη και οδυνηρή για έναν πολιτικό που έκανε καριέρα υποκρινόμενος ότι
υπερασπίζεται το "εθνικό φιλότιμο". Θα μείνει στην Ιστορία ως
κυβέρνηση που με την υποτέλειά της, την ακραία λιτότητα, τη δημαγωγία και το
εκβιαστικό δίλημμά της περί ευρώ τροφοδότησε τον ευρωσκεπτικισμό. Κέρδισε μια
θέση υποτελούς στην ευρωπαϊκή ελίτ της λιτότητας και στον μεγαλογερμανικό
εθνικισμό.
Η ανάδειξη μιας προοδευτικής
κυβέρνησης στην Ελλάδα θα λειτουργήσει ως καταλύτης εξελίξεων και σε άλλες
κοινωνίες, αρχής γενομένης από τον ευρωπαϊκό Νότο, όπου ήδη παρατηρούνται
κοινωνικές - πολιτικές κινητικότητες. Η Ελλάδα δεν θα είναι μόνη της, οι
αντίπαλοι δεν είναι αήττητοι, οι ευρωπαϊκές ελίτ δεν είναι ομογενοποιημένες. Η
λαϊκή παρέμβαση αποτελεί το κλειδί για την αλλαγή πορείας. Με τις εκλογές και,
κυρίως, με τη διαρκή παρουσία μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου