Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το «νέο Κέντρο»;

Φωτογραφία Αρχείου, από την διερευνητική επαφή.

Του ΠΑΥΛΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

(από το «Βήμα» της Κυριακής)

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται στο «νέο Κέντρο», είτε αυτό αρέσει είτε δεν αρέσει σε όσους δυσκολεύονται να συμβιβαστούν με την κατάρρευση του ΠαΣοΚ και της Νέας Δημοκρατίας, η οποία συνεχίζεται μετεκλογικά. Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βιάζεται να κυβερνήσει. Στην Κουμουνδούρου εκτιμούν ότι η ενδεχόμενη «ενσωμάτωση» του κ. Τσίπρα σε ένα οικουμενικό σχήμα του ΠαΣοΚ, της ΝΔ και της ΔΗΜΑΡ θα οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στη συρρίκνωση και την ανυποληψία με κύριους ωφελημένους τους Ανεξάρτητους Ελληνες και τη Χρυσή Αυγή.

Πιστεύουν ότι η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συμπράξει στη νέα αφαίμαξη 11,5 δισεκατομμυρίων ευρώ και στις ομαδικές απολύσεις δεκάδων χιλιάδων δασκάλων, αστυνομικών, καθηγητών και γιατρών που αναγκάστηκαν να υπογράψουν οι κκ. Βενιζέλος και Σαμαράς είναι μια άρνηση που ίσως προστατεύει την ίδια τη Δημοκρατία. Η ΝΔ, το ΠαΣοΚ και η ΔΗΜΑΡ δεν έχουν πολλές δικαιολογίες. Διαθέτουν 168 βουλευτές και αν πίστευαν ότι η επιβολή μιας πολιτικής που συνδυάζει την πιστωτική ασφυξία με την οδυνηρή λιτότητα θα ήταν αρκετή για την αποφυγή μιας βίαιης επιστροφής στη δραχμή τότε θα είχαν το σθένος, την αποφασιστικότητα, αλλά και την υποχρέωση να σχηματίσουν κυβέρνηση άμεσα.

Αφενός όμως δεν το πιστεύουν και αφετέρου φοβούνται. Δεν πιστεύουν ότι θα πετύχουν οτιδήποτε πέρα από την αύξηση της ανεργίας και την καταστροφή της οικονομίας και γι' αυτό φοβούνται ότι στις διαδηλώσεις του Ιουνίου για τον «κοινοβουλευτισμό εορτασμό» του νέου Μεσοπρόθεσμου το πλήθος των αγανακτισμένων μπορεί να προκαλέσει την κατάρρευση της κυβέρνησης. Χρειάζονται λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί νομίζουν ότι μόνο έτσι μπορούν να καθυστερήσουν για άλλους έξι μήνες την κοινωνική έκρηξη. Ελπίζουν ότι ώσπου να έρθει η σειρά του «κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ» να βυθιστεί στην ανυποληψία θα έχει αλλάξει η ευρωπαϊκή πολιτική και ξαφνικά θα ρέουν οι επενδύσεις, οι εργαζόμενοι θα ξαναβρίσκουν δουλειά και οι τράπεζες θα ξαναδίνουν «διακοποδάνεια». Βεβαίως, ας μην είμαστε δογματικοί. Δεν είναι σίγουρο ότι έχουν άδικο όσοι υποστηρίζουν ότι ο κ. Τσίπρας πρέπει να σκεφτεί αρκετά προτού αρνηθεί οριστικά τη συμμετοχή ή την ανοχή του σε μια κυβέρνηση συνασπισμού.

Ωστόσο, όπως εκτιμούν όλο και περισσότεροι οικονομολόγοι, χωρίς την εκτύπωση χρήματος στην ευρωζώνη δεν θα υπάρξει ανάπτυξη, αλλά αντίθετα η ύφεση θα αυξάνεται όσο διευρύνονται οι περικοπές στους εθνικούς προϋπολογισμούς. Σε κάθε περίπτωση όμως, η πολιτική της ΕΚΤ σαφώς δεν εξαρτάται από την «ανοχή» του κ. Τσίπρα στους «τρεις». Παράλληλα, οι «τρεις» θα κάνουν σχεδόν τα πάντα για να αποφύγουν νέες εκλογές αφού η συντριβή τους είναι σχεδόν εξασφαλισμένη. Οπότε δεν έχουν άλλη επιλογή από την ανάληψη του ρίσκου να σχηματίσουν κυβέρνηση με τους 168 βουλευτές τους. Μπορεί πράγματι να πετύχουν τους στόχους τους, να σώσουν τη χώρα και να οδηγήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ξανά από το κέντρο στο άκρο της πολιτικής σκηνής.