Ιστορίες από την Αρχαία Αίγυπτο

Ο Φαραώ που θα έκανε δημοψήφισμα. Απλώς σύμπτωση όποια ομοιότητα με το σήμερα!

Tου ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΣΕΚΕΡΗ

 Ο Φαραώ φώναξε στο παλάτι του τον Αρχιερέα. «Έχω κανονίσει με τον Θεό να βρέξει ακρίδες» του είπε. «Είναι ένα οδυνηρό μέτρο για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, και γι' αυτό χρειάζομαι την υποστήριξή σου».

«Συμφωνώ» είπε ο Μεγάλος Αρχιερεύς, που δεν τράβαγε κάποιο ιδιαίτερο ζόρι. «Αλλά υπάρχει ένα προβληματάκι. Οι ακρίδες θα προκαλέσουν λαϊκή αγανάκτηση. Και εγώ τη λαϊκή αγανάκτηση τη χρειάζομαι για να σε εκθρονίσω και να γίνω Φαραώ στη θέση σου. Επομένως δεν γίνεται να σου παράσχω υποστήριξη. Είναι άδικο να χρεωθώ εγώ μέρος του πολιτικού κόστους για τις ακρίδες από τη στιγμή που μπορώ να το φορτώσω όλο σε εσένα...».

«Καταλαβαίνω» είπε ο Φαραώ. «Τότε θα κάνω δημοψήφισμα. Και έτσι θα βγάλω από πάνω μου την ευθύνη για τις ακρίδες και θα αναγκάσω τον λαό να τη φορτωθεί με τη δική του θέληση...».

Το δημοψήφισμα ήταν πρωτοποριακή ιδέα. Το ερώτημα στο οποίο είχε να απαντήσει ο λαός ήταν αν προτιμάει να υποστεί τις ακρίδες και να ελπίζει σε μια αβέβαιη μελλοντική προοπτική ανάκαμψης ή να χάσει εντελώς τη θεϊκή εύνοια και να μην ελπίζει σε τίποτε απολύτως. Ρητορική ερώτηση, και επομένως εύκολη, αφού εμπεριέχει την απάντηση. Το πρόβλημα ήταν ότι ο λαός, με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία, είχε φάει ήδη στη μάπα τα βατράχια, τις σκνίπες, την επιδημία στα κοπάδια και το χαλάζι, αλλά άσπρη μέρα δεν είχε δει. Το γεγονός αυτό καθιστούσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για τις ακρίδες εντελώς ρευστό.

Κατόπιν αυτού ο Θεός, που η προοπτική να χαθεί το δημοψήφισμα καθόλου δεν του άρεσε, τα πήρε στο κρανίο, και είπε: «Βεβαίως και έχετε το δικαίωμα να κάνετε όποιο δημοψήφισμα θέλετε. Απλώς έχετε υπ' όψιν ότι σε περίπτωση που το αποτέλεσμα δεν μου αρέσει, θα σβήσω την Αίγυπτο από τον χάρτη».

Η προοπτική να χαθεί το δημοψήφισμα δεν άρεσε ούτε στους συμβούλους των ανακτόρων. «Οδηγούμαστε σε περιπέτειες» είπαν. «Η χώρα δεν θα αντέξει χωρίς βατράχια». Και είχαν δίκιο, διότι η ανοχή της Αιγύπτου στα βατράχια σήμαινε ότι και οι ίδιοι θα διατηρούσαν τη θέση τους στο ανακτορικό περιβάλλον. Πρότειναν λοιπόν να αναλάβει το θέμα με τις ακρίδες ένας υπηρεσιακός Φαραώ κοινής αποδοχής, ώστε να γλυτώσουν τη φθορά οι ίδιοι.

Ο Μέγας Αρχιερεύς το είδε πιο έξυπνα το πράγμα. «Καλύτερα ο Φαραώ αυτός να είναι υπηρεσιακός», είπε, «έτσι ώστε να πάρει το πολιτικό κόστος για τις ακρίδες και να φύγει από τη μέση, προκειμένου να αναλάβω άφθαρτος εγώ». «Τι λε ρε εξυπνάκια Αρχιερεύ» είπε τότε ο Φαραώ. «Καταλαβαίνω ότι δεν θέλεις να φορτωθείς τις ακρίδες και να παραμείνω Φαραώ εγώ. Αλλά να φορτώσουμε σε τρίτον τις ακρίδες για να γίνεις Φαραώ εσύ;». Και εδήλωσε αμέσως ότι το δημοψήφισμα ήταν ένα τέχνασμα προκειμένου να συρθεί ο Μέγας Αρχιερεύς σε συναίνεση.

Και έτσι ξεκίνησε μια ρευστή πολιτική κατάσταση, η οποία κρατούσε μέχρι την ώρα που σκαλίζονταν σε πέτρα αυτές οι γραμμές. Η αρχαία αιγυπτιακή κοινή γνώμη παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα έχοντας ξεχάσει σχεδόν ότι το ζήτημα αφορούσε τις ακρίδες, τις οποίες θα έτρωγε στη μάπα, όποια και αν ήταν η έκβαση των ραγδαίων εξελίξεων. Το πιθανότερο πάντως ήταν ότι τελικώς θα ξέθαβαν μια μούμια, η οποία θα αναλάμβανε την υπόθεση με τις ακρίδες, και μετά έχει ο Θεός.

Τα συμπεράσματα: α) Το πολιτικό κατεστημένο της αρχαίας Αιγύπτου ήταν κυνικοί και στυγνοί καραγκιόζηδες. β) Αν θέλεις να αποφύγεις τις ακρίδες, πρέπει εκτός από τον Φαραώ να σε φοβηθεί και ο Θεός. γ) Ένα εκβιαστικό δημοψήφισμα κερδίζεται αν κονιορτοποιήσεις το ισχυρό του σκέλος: στο ερώτημα «ακρίδες ή θα δείτε» η απάντηση που κερδίζει είναι «για να δούμε ρε!».

(Δημοσιεύτηκε σήμερα στην ιστοσελίδα της εφημερίδας ΑΥΓΗ – avgi.gr)