Τιμή και δόξα στον ήρωα Νικ. Παπαγεωργίου, που έπεσε στην Τυλληρία Κύπρου

Ο Πρόεδρος της ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ κατά την ομιλία του για τον ηρωα.

Μνημόσυνο στον Ι.Ν. Αγ. Νικολάου στο Ζωριάνο Δωρίδος  του  νομού Φωκίδος

Ο π. Απόστολος Ζαφείρης που μεταφέρθηκε στο Ζωριάνο για το μνημόσυνο του Ν. Παπαγεωργίου.

 

Ομιλία την 5 Αυγούστου 2012, του ΑΝΑΣΤ. ΣΤΑΣΗ

Προέδρου του Συνδέσμου «ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ»

     Σεβαστή οικογένεια του Ήρωα,

     Αιδεσιμότατε,

     Κύριε Αντιδήμαρχε  Δωρίδος,

     Κύριε  Πρόεδρε της Τοπικής Κοινότητας

     Κύριε  Πρόεδρε, μέλη του Δ.Σ. και μέλη του Συλλόγου Ζωριανιτών της Αθήνας

     Κύριε  Πρόεδρε του Συλλόγου Αιτωλοακαρνάνων  Πάτρας

     Κυρίες και κύριοι

    «Εθνικό χρέος στον άνθρωπο Νικόλαο Παπαγεωργίου, στον ήρωα υπλ/γο ΠΖ  αλλά και στην οικογένεια του, μας οδήγησε και φέτος στην μικρή αυτή κοινότητα, Ζωριάνο Δωρίδος, προκειμένου να τιμήσουμε την μνήμη του τελώντας το Θρησκευτικό αυτό μνημόσυνο .

Σκαρφαλωμένο στα Βαρδούσια, σε μια περιοχή μπαρουτοκαπνισμένη από την Ελληνική Επανάσταση, τον απελευθερωτικό αγώνα  κατά της Γερμανικής ναζιστικής κατοχής και του Εθνικού εμφυλίου σπαραγμού. Ανεβαίνοντας για το χωριό, συναντάμε πινακίδα που οδηγεί στην Ι.Μ. Παναγίας της Βαρνάκοβας, την αντίστοιχη Λαύρα της Ρούμελης, της οποίας η βοήθεια και η συμμετοχή κατά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821, ήταν ανεκτίμητη μέχρι που ο Τούρκος κατακτητής,  μετά από μάχες με ηρωικές μορφές να την προασπίζονται, την έκαψε με την κατάληψη της. Πλησιάζοντας συναντάμε κοντά στο Κροκύλειο, τον τόπο γέννησης του Μακρυγιάννη  ενώ πιο πάνω στη Αρτοτίνα, βρίσκεται το Μοναστήρι που ήταν καλόγηρος ο Αθανάσιος Διάκος.

Ο αδελφός Παναγιώτης του ήρωα, ετοιμάζει στο χωριό το μνημείο που βλέπεται με δικά του έξοδα

 Σ’ αυτή την γη, την ποτισμένη με τον αγώνα της ελευθερίας θα γεννηθεί το 1935 ο  Νικόλαος Παπαγεωργίου του Κωνσταντίνου και της Βασιλικής. Δημοτικό σχολείο θα  πάει στο χωριό με δάσκαλο τον πατέρα του και θα συνεχίσει στην Ναύπακτο. Στο Γυμνάσιο θα μαθητεύσει στο 5^ον  Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών και στο 7ον Γυμνάσιο Αρρένων Παγκρατίου

Ο μικρός Νικόλας, τα μαθήματα Πατριδογνωσίας θα τα πάρει από τον δάσκαλο πατέρα του, ο οποίος είχε πολλά χρόνια εμπόλεμης υπηρεσίας, ως έφεδρος Αξιωματικός. Είχε υπηρετήσει σε εμπόλεμες μονάδες στον Ελληνοβουλγαρικό πόλεμο, στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, στην Μικρασιατική καταστροφή, όπου και τραυματίστηκε βαριά στο χέρι. Του απενεμήθη το Μετάλλιο Ανδρείας. Το 1940 θα υπηρετήσει ως έφεδρος Λοχαγός.

Με αυτή την προσφορά του, ο πατέρας Παπαγεωργίου, θα εμπνεύσει και τα παιδιά του την αγάπη για την Πατρίδα. Ο  αδελφός του Νικόλα, Παναγιώτης, θυμάται και σήμερα τα πατριωτικά ποιήματα που τους μάθαινε ο πατέρας τους. Ανάμεσα σ’ αυτά   «Η κόρη της Ρούμελης», «Ο ανδριάντας του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄», «Ο βράχος και το κύμα»  , «Το χάνι της Γραβιά», «Τα δυο ντουφέκια»  και άλλα. Περιέγραφε στα παιδιά του τους ηρωισμούς της Ελληνικής Επανάστασης του ’21 αλλά και τους νεώτερους αγώνες του Έθνους .

Στις 22-09-1954, ο Νικόλας, εισάγεται  στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Στις 27-07-1957 ονομάζεται Ανθυπολοχαγός. Κατά την δήλωση επιλογής όπλου ή Σώματος, επέλεξε το Πεζικό, γιατί το θεωρούσε το Βασιλιά των όπλων. Εντάσσεται στις καταδρομές και εκπαιδεύεται ως αλεξιπτωτιστής, υπηρετώντας σε διάφορες μονάδες στην Ελλάδα.  Το 1963 εκπαιδεύεται ως πιλότος αεροσκαφών και υπηρετεί στην Αεροπορία Στρατού .

        Από την πρώτη στιγμή όταν τελείωσε την Σχολή Ευελπίδων, είχε έντονη  επιθυμία  να κατέβει στην Κύπρο να βοηθήσει στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των αποικιοκρατών Άγγλων. Την  ευκαιρία που επεδίωκε θα την  βρει τον Φεβρουάριο του 1964.  Διαπιστώνει από κάποιο τυχαίο γεγονός, μετά από επίσκεψη στο σπίτι  Κύπριου συνάδελφου του και αφού ο φίλος του  θα φύγει μυστικά για το νησί, ότι υπάρχει αποστολή για την Κύπρο. Αμέσως ανεβαίνει στο Αρχηγείο Στρατού και ζητά επιτακτικά να συμμετάσχει και αυτός στις αποστολές .

         Θα αναχωρήσει με μυστική αποστολή στις 7 Μάιου 1964, επικεφαλής 55 υπαξιωματικών που μαζί τους μετέφεραν 130 τόνους πυροβόλα και πυρομαχικά .

        Στην Κύπρο αρχικά θα αναλάβει διοικητής στο ζωτικό χώρο κοντά στο φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα. Με την ίδρυση της 31^ης  Μοίρας Καταδρομών με έδρα την Ευρύχου  Σολέας, θα αναλάβει διοικητής του 3^ου Λόχου.

       Στις 26 Ιουλίου 1964 γυρίζει στην Αθήνα, για να παρευρεθεί στους γάμους της αδελφής  του  Αθηνάς. Και ενώ είχε την δυνατότητα να παραμείνει για αρκετές μέρες, πληροφορείται για την όξυνση της κατάστασης στην Κύπρο. Γυρίζει στο νησί στις 6 Αυγούστου και φτάνοντας στην Λευκωσία περνά από την Διοίκηση. Εκεί του επιδίδουν να μεταφέρει  προσωπικά την διαταγή προς τον Διοικητή Καταδρομών για προώθηση της 31^ης ΜΚ  στο μέτωπο Μανσούρας – Κοκκίνων. Με εκπαίδευση 25 ημερών η Μ.Κ. αναχωρεί την νύκτα 6 προς 7 Αυγούστου και φτάνει στην περιοχή ΠΕΖΕΜΑ  ΝΥΜΦΩΝ, όπου και θα αναλάβει την αποστολή της.

Άνδρες της 31 ΜΚ (φωτ. από Ιω. Αυλωνίτη).

 

Την επομένη μέρα 7 Αυγούστου στις 15.30 ξεκίνησε η επίθεση. Η 31 ΜΚ κινήθηκε σε δύσβατη περιοχή και μεγάλη κλίση εδάφους. Στο Λωρόβουνο οι καταδρομείς επιτέθηκαν από δυτικά, σε δυο κατευθύνσεις. Στα αριστερά ο 1^ος Λόχος, βόρεια και στα δεξιά ο 3^ος Λόχος, νότια. Ακολουθούσαν ο 2^ος Λόχος και ο Λ.Υ.–Δ.Μ.  Ο Διοικητής της Μοίρας βρισκόταν με τον 3^ον Λόχο στην πιο δύσκολη κατεύθυνση. Το έδαφος δύσβατο και εξαιρετικά ανώμαλο.

Εκεί συνάντησαν τις σοβαρότερες αντιστάσεις και υπέστησαν απώλειες. Ο Υπλ/χος Παπαγεωργίου οδηγούσε  τους άνδρες του και ετοιμαζόταν να εισέλθει και να εκκαθαρίσει εχθρικό φυλάκιο, όταν δέχθηκε τα εχθρικά πυρά. Ένας από τους άνδρες του που βρέθηκε δίπλα του, του έσκισε το πουκάμισο και έδεσε το τραύμα με επίδεσμο. Ο Υπλ/χος επιδιώκοντας να μην διακοπεί η ορμή της επίθεσης φώναξε: «Δεν είναι τίποτα παιδιά, μάχεσθε». Λίγο αργότερα ο ήρωας ξεψύχησε.

Ο Διοικητής της Μοίρας έτρεξε επί τόπου, γονάτισε,  πήρε το σφυγμό του   και διαπίστωσε τον θάνατο του. Σε ελάχιστα λεπτά μετά τον υπλ/χο έπεσε νεκρός και ο διαβιβαστής  του,  καταδρομέας Γεώργιος Απληκιώτης. Ενώ οι τραυματιοφορείς προσπαθούσαν να μεταφέρουν τους πεσόντες, ο οπλοπολυβολητής Μιχαήλ Κουσουλίδης προωθήθηκε και άνοιξε πυρ, για να τους καλύψει, μια βολίδα τον πέτυχε στο μέτωπο φονεύοντας τον ακαριαία.

Οι λοκατζήδες της 31 ΜΚ δεκτοί με ενθουσιασμό από πολίτες, (φωτ. από Ιω. Αυλωνίτη)

 Η οικογένεια πληροφορείτε το τραγικό γεγονός. Η Μητέρα του σαν γνήσια Ρουμελιώτισσα για να παρηγορήσει τους υπόλοιπους έλεγε «είχα τρία αγόρια, το ένα το εδικαιούτο η πατρίδα».

        Ανεβαίνοντας σήμερα για την γη που γέννησε τον ήρωα μας, για το χωριό που είδε το πρώτο φως και περπάτησε, νοερά μεταφερόμαστε στην περιοχή Λωρόβουνου-Κοκκίνων-Μανσούρας της Κύπρου. Εκεί που ο ήρωας στις 7 Αυγούστου 1964, έπεσε μαχόμενος για την Πατρίδα. Σε ορεινή περιοχή γεννήθηκε, σε ορεινή περιοχή έφυγε.

  Ο ήρωας Υπλ/γος Νικόλαος Παπαγεωργίου θα ταφεί στην Μεγαλόνησο την οποία αγάπησε και θυσιάστηκε γι αυτή. Η δε Μητέρα Πατρίδα θα τον γράψει στο κατάλογο των Ξεχασμένων Ηρώων. Όπως έγινε αργότερα μετά από 10 χρόνια κατά την Τραγωδία που ήρθε στη Κύπρο,  που προκλήθηκε  με το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών και των συνεργατών της στην Κύπρο και συνεχίστηκε με τη βάρβαρη τουρκική εισβολή και κατοχή του βορείου τμήματος, που κρατάει μέχρι σήμερα . 

  Ο Σύνδεσμος Αχαΐας – Κύπρου  ΑΧΑΙΩΝ  ΑΚΤΗ  θεωρεί υποχρέωση του να τιμά τον Δωριέα  ήρωα της Κύπρου  Νικόλαο Παπαγεωργίου. Το χωριό και γενικότερα η περιοχή έχει ήρωες και υπερασπιστές της Πατρίδας. Ένας όμως έδωσε την ζωή του για την ελληνικότητα και την ακεραιότητα της Κύπρου μας.

Ο Υπλ/γος Νικόλαος Παπαγεωργίου υπήρξε ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός καριέρας, εθελοντής, ο πρώτος Αξιωματικός στο πεδίο της μάχης της Κύπρου, που θυσιάστηκε και πότισε με το αίμα του την Κυπριακή γη.

   Εμείς πάντοτε θα τον τιμάμε και θα τον μνημονεύουμε .

   Ευχαριστούμε όλους εσάς που παρευρίσκεστε σήμερα εδώ και τιμάτε τον ήρωα.

   Τιμή στον Ήρωα.

   Τιμή στην οικογένεια του.

   Τιμή στην ιδιαίτερη Πατρίδα του.

   Αθάνατος και αξέχαστος ο ήρωας μας».