Πιάστηκε ανιστόρητος, αδιάβαστος ο Γκιουλέκας της ΝΔ

«Η Π. Δέλτα λέει για μακεδονική γλώσσα; Και ο Θ. Κολοκοτρώνης;» ερώτησε θέλοντας να πλασαρισθεί ως πνευματώδης! 

Η αλήθεια παρουσιάζεται σαν «τραβηγμένο ψέμα» από τον Κ. Γκιουλέκα για τις ανάγκες της προπαγάνδας του θεάματος στην οποία εντρυφά καθημερινά η Ν.Δ. Γι αυτό και ηθελημένα ξεχνά την υπενθύμισε του μακ. Αβέρωφ, υπ. Εξ. της ΕΡΕ, προς βουλευτή των Φιλελευθέρων ότι η π. Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας «διαθέτει γλώσσα και συντακτικόν»

 Έτσι όταν ο Γ. Τσιρώνης ανέφερε στον ΑΝΤ1 ότι και η Πηνελόπη Δέλτα έχει γράψει για την ύπαρξη «μακεδονίτικης γλώσσας» ο κ. Γκιουλέκας αντέδρασε έντονα λέγοντας ειρωνικά: «Η Πηνελόπη Δέλτα, για τον Μακεδονικό αγώνα έγραφε η έρμη, στα μυστικά του Βάλτου». «Η Πηνελόπη Δέλτα είχε αναγνωρίσει μακεδονική γλώσσα μήπως και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης;».

Κάτι που επανέλαβε πάλι και αργότερα γιατί δεν φτάνει που  πιάστηκε αδιάβαστος… επιμένει κιόλας αποδεικνύοντας την αναξιοπιστία των λόγων του, αλλά κυρίως την εμμονή του αδαούς που πιστεύει ακράδαντα ότι γνωρίζει…

Έτσι ο κ. Γκιουλέκας επέμεινε και το μεσημέρι στο ΣΚΑΙ λέγοντας ότι «του πέσανε τα μαλλιά» όταν ο κ. Τσιρώνης επικαλέστηκε το πρωί την Πηνελόπη Δέλτα και τα «Μυστικά του Βάλτου». «Τα όρια ανάμεσα στο είμαστε εθνικά απομονωμένοι και κάνουμε αυτό που κάνουμε και αυτογελοιοποιούμαστε είναι πολύ διασδιάκριτα»…

Είναι  ευτύχημα για την Ιστορία και για μας τους υπόλοιπους ότι η Πηνελόπη Δέλτα δεν έπασχε από εθνικιστική τύφλωση, σε βαθμό αντίστοιχο με τον κ. Γκιουλέκα και μετέφερε στο συγκεκριμένο απόσπασμα μια εικόνα της περιοχής και το «κράμα» της «μακεδονίτικης γλώσσας».

Για να μην αυτογελοιοποιείται στα κανάλια  κ. Γκιουλέκας

Για να μην αυτογελοιοποιείται στα κανάλια  κ. Γκιουλέκας παραθέτουμε το απόσπασμα «Τα μυστικά του Βάλτου»,  από το Κεφάλαιο Γ'  «Η λίμνη των Γιαννιτσών».

«Ήταν ένα κράμα όλων των βαλκανικών εθνικοτήτων τότε η Μακεδονία. Έλληνες, Βούλγαροι, Ρουμούνοι, Σέρβοι, Αλβανοί, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, ζούσαν φύρδην μίγδην κάτω από το βαρύ ζυγό των Τούρκων. Η γλώσσα τους ήταν η ίδια, μακεδονίτικη, ένα κράμα και αυτή από σλαβικά κι ελληνικά, ανακατωμένα με λέξεις τούρκικες. Όπως και στα βυζαντινά χρόνια, οι πληθυσμοί ήταν ανακατωμένοι τόσο, που δύσκολα χώριζες Έλληνα από Βούλγαρο - τις δυο φυλές που κυριαρχούσαν. Εθνική συνείδηση είχαν τη μακεδονική μονάχα. Όταν όμως οι Βούλγαροι κήρυξαν την εκκλησιαστική τους ανεξαρτησία, και αναγνωρίστηκε στην Κωνσταντινούπολη αρχηγός της βουλγάρικης εκκλησίας ο Έξαρχος αντί του Πατριάρχη, και όταν η Σύνοδος του 1872 κήρυξε σχισματικούς τους Βουλγάρους, χωρίστηκε η Μακεδονία σε Πατριαρχικούς Έλληνες κι Εξαρχικούς Βουλγάρους, χωρίστηκαν και οι συντοπίτες, οι συγχωρίτες ακόμα και οι οικογένειες».

Κατ. Μπρέγιαννη-avgi.gr