Ιδεολογικο-πολιτικός διάλογος στο πλαίσιο λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Φωτογραφικό στιγμιότυπο αρχείου από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Στο πλαίσιο του ιδεολογικο-πολιτικού διαλόγου που διεξάγεται στον ΣΥΡΙΖΑ παρατίθεντα παρακάτω δύο άρθρα περί του δρόμου της αριστεράς.

Αναδημοσιεύω, από την Κυριακάτικη Αυγή (16/12) κείμενο του τακτικού αρθογράφου της Δημ. Χρήστου, με το οποίο ασκείται έντονη κριτική στην Iskra και στο «Αριστερό Ρεύμα», και ακολουθεί η απάντηση, πάλι με άρθρο, από τον Βασ. Πριμικήρη.

Ισχύει τελικά η ρήση Πουλαντζά;

Του Χρήστου Δημήτρη

Το πολιτικό σκηνικό μπερδεύεται και οι δυνάμεις που κυβερνούν κατ' εντολή των δανειστών κάνουν τα σχέδιά τους για το πώς θα εμποδίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει την ευθύνη διακυβέρνησης και απελευθέρωσης της χώρας από τα Μνημόνια. Η λαϊκή εντολή δεν έχει σημασία. Ούτε οι νόμοι ούτε το ίδιο το Σύνταγμα. Οι υπόδουλες εγχώριες δυνάμεις έχουν βάλει κάτω τον εκλογικό νόμο και ψάχνουν τον τρόπο με τον οποίο θα ακυρώσουν την επιθυμία και τη θέληση του ελληνικού λαού. Και αν το "υπόδουλες" σας φαίνεται βαρύ, ανατρέξτε στις πρόσφατες δηλώσεις του Σόιμπλε, πολλών Ευρωπαίων αξιωματούχων και των διεθνών ΜΜΕ για τις προστατευόμενες από το πολιτικό μας σύστημα ανάλγητες εγχώριες ελίτ.

ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ αν υπάρχει πολιτικό και οικονομικό παρασκήνιο στη διαλυτική κρίση που πρόσφατα ξέσπασε στο κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Το σύστημα κάνει τη δουλειά του. Το θέμα είναι, αν η βασική, η μεγάλη πολιτική δύναμη αλλαγής, που είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, κάνει καλά τη δική της δουλειά. Οι πολιτικές συνθήκες, εντός και κυρίως εκτός Ελλάδος, είναι εξαιρετικά δύσκολες, καθώς δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις έτοιμες και διαθέσιμες για την κρίσιμη κυβερνητική συνεργασία με τον μεγάλο κορμό της νέας ελπιδοφόρας Αριστεράς. Κανείς δεν... μύριζε, δεν... βρομούσε και δεν περίσσευε για το ΕΑΜ, όταν έγινε το μεγάλο εθνικό προσκλητήριο. Ας μην ξεχνάμε ότι χρόνος δεν υπάρχει, γιατί σύντομα, στους πρώτους μήνες του νέου έτους, η χώρα θα βιώσει την απόλυτη οικονομική και κοινωνική καταστροφή.

ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια, η συμμαχία που απαιτείται για να διαμορφωθεί μια μεγάλη πλειοψηφία, όπως είναι σήμερα η κατάσταση, μπορεί να γίνει μόνον με μια μεγάλη, γενναία διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Άλλη λύση και προοπτική για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για την απελευθέρωση και την εθνική ανασυγκρότηση εδώ και τώρα, δεν υπάρχει. Τι γίνεται λοιπόν; Ποιος ή ποιοι θα αναλάβουν τις ευθύνες απέναντι στους Έλληνες;

Η ΨΗΦΟΣ του ελληνικού λαού στις 17 Ιουνίου έστειλε ένα σοβαρό μήνυμα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Το μικρό κόμμα διαμαρτυρίας έγινε, λόγω της κρίσης και της πολιτικής υποτέλειας του δικομματισμού, η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στον τόπο και είναι υποχρεωμένο να ανταποκριθεί με σοβαρό, υπεύθυνο και ενιαίο τρόπο, ως τέτοιου χαρακτήρα δύναμη. Στην πρόσφατη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη έγινε το πρώτο σημαντικό βήμα. Σχεδόν με απόλυτη πλειοψηφία, οι περίπου 3.000 αντιπρόσωποι ενέκριναν την ιδρυτική πολιτική διακήρυξη που καθορίζει τι είναι και τι επιδιώκει το νέο ενιαίο κόμμα. Το ερώτημα που προέκυψε, σχεδόν από την επόμενη μέρα, είναι αν η διακήρυξη είναι σεβαστή από όλους. Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά πολύ φοβάμαι ότι η ηγεσία του Αριστερού Ρεύματος δεν έχει συνειδητοποιήσει τις νέες συνθήκες. Το άκρως επιθετικό άρθρο για τη συνέντευξη του Γιάννη Δραγασάκη στο “Βήμα” την περασμένη Κυριακή, από την ιστοσελίδα της τάσης, το Iskra, και μάλιστα με ψευδώνυμο επί του ψευδωνύμου του Άρη (Βελουχιώτη), είναι ένα χαρακτηριστικό. Δεν είναι δυνατόν στις νέες συνθήκες η ηγεσία της συγκεκριμένης τάσης να παραμείνει πολιτικά και οργανωτικά ως αντιπολιτευόμενο κόμμα μέσα στο νέο κόμμα και απλώς ένα μήνα πριν τις εκλογικές αναμετρήσεις να κάνει ανακωχή.

ΕΙΝΑΙ πλέον εξωφρενικό, πολιτικά και δεοντολογικά, να επιμένεις και μάλιστα να χαρακτηρίζεις βασική στρατηγική επιλογή τη συνεργασία με το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μια αριστερή κυβέρνηση, χωρίς καθαρό πολιτικό υπόδειγμα. Δηλαδή τι θέλουν; Αντί του 37% να πάνε στο 17% και ακόμα παρακάτω; Είναι ακατανόητο στις σημερινές διεθνείς συνθήκες, με το σταλινικό μοντέλο να έχει καταρρεύσει και να θεωρείται αποκρουστικό, να μην προβληματιζόμαστε και κυρίως να μην αφουγκραζόμαστε τι ζητάει από εμάς ο ελληνικός λαός. Απόψεις, που ουσιαστικά παραπέμπουν σε κάτι σαν το Χοτζέικο αλβανικό μοντέλο, δεν νομίζω ότι μπορούν να συζητηθούν. Η ρήση Πουλαντζά, πως ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρχει, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη.

ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ όλης της Ευρώπης είναι στραμμένα πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ, με την ελπίδα ότι θα καταφέρει να αναλάβει τις ευθύνες για έναν νέο δρόμο ανάπτυξης και διακυβέρνησης. Πώς θα καταθέσει και θα υλοποιεί το νέο υπόδειγμα, του δρόμου προς τον δημοκρατικό σοσιαλισμό του 21ου αιώνα; Εύκολο; Δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Ειδικά αν όλες οι δυνάμεις του ενιαίου κόμματος δεν δράσουν ενωμένες, σεβόμενες τις δημοκρατικές διαδικασίες και πάνω από όλα την εντολή των πολιτών.

ΟΣΟΙ νομίζουν πως το 25% που έλαβε η ξεχωριστή λίστα για τη νέα Κεντρική Επιτροπή που κατέθεσε το “Αριστερό Ρεύμα”, είναι αντίστοιχο του 27% των ψήφων που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, είναι βαθιά νυχτωμένοι και ανιστόρητοι. Παραδείγματα έχουν και μάλιστα πρόσφατα. Και δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάνε πως στο αίτημα για την ενότητα της Αριστεράς, η κοινωνία απάντησε πως η ενότητα αυτή, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Νουν και ηλικία έχουν, ας αναλογιστούν όλοι τις ευθύνες τους.

ΥΓ.: Η εστίαση της κριτικής στο Αριστερό Ρεύμα δεν σημαίνει πως όλα τα στελέχη της πλειοψηφίας έχουν την ωριμότητα να αναλάβουν τις ευθύνες που ζήτησαν να τους αναθέσουν οι αντιπρόσωποι της Συνδιάσκεψης. Επ' αυτού όμως θα τα ξαναπούμε.

Περί αριστερής Δημοσιογραφικής

Δεοντολογίας

Του Βασίλη Πριμικήρη*

Δεν γνωρίζω πόσοι έχουν διαβάσει το άρθρο στην Κυριακάτικη Αυγή(16/12) του φίλου Δ. Χρήστου που κάνει αναφορά στο Αριστερό Ρεύμα και στην κατάσταση όπως διαμορφώνεται στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την συνδιάσκεψή του. Για όσους το διάβασαν νομίζω ότι θα έμειναν έκπληκτοι από την σφοδρότητα της επίθεσης στο Αριστερό Ρεύμα. Δυστυχώς τέτοιες απόψεις λίγη σχέση έχουν με τη σύγχρονη Αριστερά και την ίδια την "Αυγή".

Ο δημοσιογράφος αυτός, μάλλον, δεν έχει καταλάβει ούτε σε ποια εφημερίδα γράφει ούτε και σε ποιο κόμμα βρίσκεται, γιατί δεν επιτρέπεται να παραποιεί και να ασελγεί πολιτικά στοχοποιόντας ένα σημαντικό ιστορικό κομμάτι του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ με τέτοια δημοσιεύματα.

Χαρακτηρίζει, χωρίς να δίνει κανένα σοβαρό στοιχείο, το Αριστερό Ρεύμα ως ένα αντιπολιτευόμενο κόμμα μέσα στο υπό διαμόρφωση νέο κόμμα, που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα αναστείλει τη λειτουργία του μόνο για ένα μήνα προ των εκλογών κάνοντας ανακωχή. Ένα κόμμα δηλαδή το Αριστερό Ρεύμα που θα λειτουργεί ανεξάρτητα και αντιθετικά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς στα όσα υποστηρίζει ο φίλος Χρήστου είναι ότι όλα αυτά είναι κακόγουστες δίκες πολιτικών προθέσεων και φαντασιώσεις με στόχο να «αδρανοποιήσει» πολιτικά τα μέλη και τα στελέχη του Αριστερού Ρεύματος. Επιπλέον αποσκοπούν, θα μπορούσε να πει κανείς, στο να ενισχύσουν προσπάθειες δημιουργίας ενός κόμματος προεδροκεντρικού, άκρως συγκεντρωτικού, μονολιθικού όπου κάθε διαφορετική φωνή θα πνίγετε από δημοσιογραφικούς «λαγούς» που προτρέχοντας θα προαναγγέλλουν τον αποκλεισμό της οποιασδήποτε διαφορετικής άποψης.

Ο δημοσιογράφος αυτός δεν έχει αντιληφθεί, παρότι εργάζεται στην Αυγή αρκετά χρόνια, ότι ο ΣΥΝ χθες και ο νέος ΣΥΡΙΖΑ αύριο θα είναι ένα ενιαίο και πολυτασικό κόμμα. Δεν έχει καταλάβει ότι η διαφορετικότητα είναι ο πλούτος της σύγχρονης ριζοσπαστικής ταξικής αριστεράς. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει και την δημιουργία καμιάς εσωκομματικής αντιπολίτευσης, το αντίθετο μάλιστα για το Αριστερό Ρεύμα η ενότητα προωθείται με τον καλύτερο τρόπο μέσα από τη διαφορετικότητα και όχι από το κουκούλωμα και τις απειλές για δήθεν αντικομματική στάση. Πολλές φορές έχει κατηγορηθεί το Αριστερό Ρεύμα για πιθανές διασπάσεις πάντα όμως αποδείχθηκε ότι τα μέλη και τα στελέχη του πάλεψαν για την κομματική ενότητα και όχι μόνο. Αντίθετα οι κατήγοροί του σήμερα βρίσκονται σε άλλους χώρους εχθρικούς προς την αριστερά στο σύνολό της.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι η μεγάλη πλειοψηφία των μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ έζησε τη τραυματική εμπειρία της αρρωστημένης αντιδημοκρατικής μονολιθικότητας που κάθε άλλο παρά προστάτεψε τα κόμματα της αριστεράς από διασπάσεις. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι στο όνομα πάντα των «νέων συνθηκών» και των «μηνυμάτων», που υποτίθεται ότι έστελνε ο λαός, έγιναν πολιτικοί κανιβαλισμοί στην οποιαδήποτε διαφορετική άποψη και στην ανάπτυξη ενός ξεχωριστού πολιτικού προβληματισμού .

Ο αγαπητός Χρήστου ίσως να μην γνωρίζει, όφειλε, όμως, να πληροφορηθεί ότι το Αριστερό Ρεύμα ήταν πάντα η ενωτική προωθητική δύναμη μέσα στον ΣΥΝ και μετέπειτα στον ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέλη και τα στελέχη του Αριστερού Ρεύματος έχουν από τη μακρόχρονη διαδρομή τους στο αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα μάθει να σέβονται τις συλλογικές αποφάσεις, τις αποφάσεις της εσωκομματικής πλειοψηφίας. Οι λογικές τύπου Κόμμα μέσα στο Κόμμα και αρρωστημένοι φραξιονισμοί δεν έχουν καμιά σχέση με το Αριστερό Ρεύμα.

Στο Αριστερό Ρεύμα πάντα υπερασπιστήκαμε την ενότητα, αλλά και τη δυνατότητα της έκφρασης και της τασικής υπόστασης στους πάντες, μέσα στον ΣΥΝ και στο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και σ΄ αυτούς που είχαν ένα εκ διαμέτρου διαφορετικό πολιτικό σχεδιασμό από τον δικό του. Με την Ανανεωτική πτέρυγα για παράδειγμα το Α.Ρ είχε κάθετη αντίθεση στο μεγάλο ζήτημα του πολιτικού σχεδιασμού της Κεντροαριστερά, ναι ή όχι. Όμως, υπερασπίστηκε τη δυνατότητα της πολιτικής συμβίωσης εντός του ΣΥΝ. Έκανε ότι πέρναγε από το χέρι του για να μην γίνει η διάσπαση από την Ανανεωτική πτέρυγα η οποία όμως είχε κάνει τις διασπαστικές λαθεμένες επιλογές της. Επομένως, αυτά που γράφει ο Χρήστου για αντιπολιτεύσεις μέσα στο κόμμα είναι απαράδεκτα και προκλητικά .

Ο φίλος Χρήστου όμως προχωρεί και παραπέρα, μπαίνει και στην πολιτική αντιπαράθεση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρεί ότι είναι εξωφρενικό και αντιδεοντολογικό - άραγε γιατί ; - το Αριστερό Ρεύμα να επιμένει στην κοινή δράση και στην ενότητα της Αριστεράς. Θεωρεί ότι η προσπάθεια για κοινή δράση όλων των δυνάμεων της αριστεράς ιδικά με ΚΚΕ και Ανταρσία είναι ένα αποκρουστικό πολιτικό σχέδιο που εξυπηρετεί κάποιο σταλινικό μοντέλο που έχει καταρρεύσει και φυσικά η ενότητα της αριστεράς θα οδηγήσει, αν περάσει η άποψη του Αριστερού Ρεύματος στο Χοτζεϊκο αλβανικό πρότυπο εξουσίας. Το να έχεις διαφορετική άποψη από το Αριστερό Ρεύμα είναι επιτρεπτό και σεβαστό. Το να θέλεις μια αυτοδύναμη κυβέρνηση για τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τις άλλες δυνάμεις τις αριστεράς και αυτό είναι αποδεκτό. Το να θέλεις κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με πασοκογενείς δυνάμεις κεντροαριστερού τύπου και αυτό είναι μια σεβαστή άποψη και δεν θα πείραζε κανέναν ακόμα και αυτούς που αντιστρατεύονται σταθερά τα κεντροαριστερά νεφελώματα . Είναι όμως απαράδεκτο ένας «αριστερός»δημοσιογράφος της Αυγής να παραποιεί τόσο βάρβαρα την πολιτική σκέψη σημαντικού αριθμού συντρόφων του που δεν είναι απόκτημα σημερινό του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είδαν φως και μπήκαν όπως ορισμένοι άλλοι ενόψει εξουσίας. Τα μέλη και τα στελέχη του Αριστερού ρεύματος συνέβαλαν σημαντικά για να κερδηθεί αυτό το 27% και αυτό το αποδεικνύει και η κοινοβουλευτική τους παρουσία.

Στην πραγματικότητα, ο φίλος Χρήστου και όποιος καθοδηγεί ίσως την πένα του απλά ζητούν από τον ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί στην καλύτερη των περιπτώσεων, γιατί υπάρχει και η Κεντροαριστερά, την πολιτική επιλογή της αυτοδυναμίας που εκ των πραγμάτων σημαίνει διμέτωπο αγώνα ενάντια στο σάπιο δικομματικό πολιτικό σύστημα από τη μια και ενάντια σε όλες τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λ.π από την άλλη. Οι δυνάμεις αυτές της αριστεράς χαρακτηρίζονται απαράδεκτα σταλινικά και χοτζεϊκα απολιθώματα.

Η λαθεμένη τοποθέτηση του φίλου Χρήστου τελειώνει με το αμίμητο, ότι το αίτημα της κοινωνίας για την ενότητα της αριστεράς απαντήθηκε με την υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ. Μου θυμίζει λίγο το «ένα» είναι το κόμμα που υποστήριζε τη δεκαετία του 70-80 το ΚΚΕ. Η εργατική τάξη και ο ελληνικός λαός πράγματι τιμώρησαν την ηγεσία του Περισσού για τις σεχταριστικές επιλογές της και επιβράβευσαν την ενωτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αλλά δεν εξαφάνισαν τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Πέρα όμως και από το τι έγινε υπάρχει και το μέλλον και θα ήταν καταστροφή για την αριστερά αν μπαίναμε σε επιλογές αυτοδυναμιών και άλλα παρεμφερή που γνωρίσαμε από τα κόμματα εξουσίας στο πρόσφατο παρελθόν.

Το να σηκώνουμε σινικά τείχη μέσα στον κόσμο της αριστεράς είναι τραγικό λάθος και ο ΣΥΡΙΖΑ με την δυναμική παρουσία και του Αριστερού ρεύματος δεν θα κάνει αυτό το λάθος.

Το Αριστερό Ρεύμα δεν μπορεί να φιμωθεί και αδρανοποιηθεί από αντιλήψεις σαν αυτές του φίλου μας του Χρήστου από την Αυγή. Έδωσε και θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων για την ουσιαστική ανατροπή της σημερινής καταστροφικής πραγματικότητας για την εργατική τάξη και το λαό της χώρας μας.

* Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012. Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.

Επιλεκτικός πλουραλισμός;

Αγαπητέ φίλε Βασίλη Πριμικήρη,

Διάβασα στην “Αυγή”, την Τετάρτη, το ολοσέλιδο άρθρο - απάντηση σε όσα έγραψα στην “Αυγή” την Κυριακή. Η πρώτη και βασική μου παρατήρηση είναι πως έπρεπε να διαβάσεις καλύτερα όσα έγραψα, πριν πιάσεις χαρτί και μολύβι. Γράφεις, αγαπητέ Βασίλη, ότι δεν έχω καταλάβει ότι η διαφορετικότητα είναι ο πλούτος της σύγχρονης, ριζοσπαστικής, ταξικής Αριστεράς” Πολύ ωραία. Γιατί η δική μου διαφορετικότητα δεν είναι πλουραλισμός και σημαίνει, όπως σημειώνεις: “ότι ο δημοσιογράφος αυτός (εγώ δηλαδή) μάλλον δεν έχει καταλάβει ούτε σε ποια εφημερίδα γράφει ούτε σε ποιο κόμμα βρίσκεται”!

Δεν έχω καμιά διάθεση άλλης αντιδικίας και καταδίκης προθέσεων. Αν εσύ θέλεις συνεργασία με το ΚΚΕ, η ηγεσία του οποίου χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ τον μεγαλύτερο εχθρό, το μεγαλύτερο εμπόδιο στη χειραφέτηση του λαϊκού ταξικού κινήματος, κανείς δεν μπορεί να σε εμποδίσει να το λες και να το ζητάς. Εσύ είσαι στέλεχος και μάλιστα επαγγελματικό, εγώ είμαι -πλέον- ένας συνταξιούχος δημοσιογράφος συνεργάτης της “Αυγής”, από την οποία ζητάς εμμέσως (αν δεν το κατάλαβες) την απομάκρυνσή μου, και απλό, απλούστατο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς καμία διάθεση να κάνω πολιτική καριέρα. Κρατάω πάντως τη δέσμευση σου, πως το Αριστερό Ρεύμα ήταν, είναι και θα είναι υπέρ της ενότητας. Πάντως, αγαπητέ Βασίλη, τα ξεχωριστά ψηφοδέλτια στην προσπάθεια γένεσης του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, δεν νομίζω πως ήταν ενωτικές κινήσεις.

Φιλικά, Δημήτρης Χρήστου

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 20 Δεκεμβρίου 2012.