 |
| Εργασία. Χαρακτικό του Κλίφροντ Χάρπερ |
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου
Οικονομικού Φόρουμ
Του Π. ΛΙΝΑΡΔΟΥ-ΡΥΛΜΟΝ
Οικονομολόγου
 |
| Π. Λινάρδος-Ρυλμόν |
Η υποχώρηση της Ελλάδας στην
96η θέση του Δείκτη
Ανταγωνιστικότητας, μεταξύ 144 χωρών, το 2012, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του
Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, σε σύγκριση με την 90η θέση πριν ένα χρόνο, και
την 67η θέση το 2007, είναι οπωσδήποτε ενδεικτική της συνεχούς εμβάθυνσης της
κρίσης της ελληνικής οικονομίας, αλλά και της μείωσης της εμπιστοσύνης της
παγκόσμιας επιχειρηματικής κοινότητας, αλλά και της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης
ελίτ, σε σχέση με την μελλοντική της πορεία. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ
είναι ένας ιδιωτικός οργανισμός ο οποίος γεννήθηκε και απέκτησε το κύρος που
έχει χάρη στην κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού στους διεθνείς οργανισμούς, ενώ
έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εδραίωση αυτής της κυριαρχίας. Γι αυτόν ακριβώς το
λόγο, μπορούμε να πούμε ό,τι σήμερα, μετά τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα
με τις πιο καθαρές νεοφιλελεύθερες συνταγές, η έκθεση του ΠΟΦ αποκτάει ένα νέο
ενδιαφέρον.
Ο δείκτης του ΠΟΦ αποτελεί τη σύνθεση
111 ειδικών δεικτών στους οποίους περιλαμβάνονται για κάθε χώρα, στατιστικά
δεδομένα αφενός, και συγχρόνως αποτελέσματα ερευνών γνώμης σε έναν επιλεγμένο
πληθυσμό στελεχών επιχειρήσεων, ιδιωτικών οργανισμών ή οργανισμών του δημόσιου
τομέα, που στην Ελλάδα επιλέγονται και ερωτώνται από τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, που είναι
ο εθνικός «ανταποκριτής» του ΠΟΦ. Μια από τις πλευρές επομένως των αποτελεσμάτων
της έκθεσης για την Ελλάδα είναι ότι μια ομάδα ανθρώπων που επικροτεί τόσο τη
λογική της έκθεσης αυτής, όσο και την κατεύθυνση της πολιτικής που υλοποιείται
από τις ελληνικές κυβερνήσεις, πραγματοποιεί και επιμέρους αρνητικές
αξιολογήσεις αυτής της πολιτικής, για τον υπό μεταρρύθμιση κρατικό τομέα, αλλά
και τον ίδιο τον ιδιωτικό.
Αν εξεταστούν χωριστά οι 12 «πυλώνες»
του Δείκτη Ανταγωνιστικότητας για την Ελλάδα (στους οποίους κατατάσσονται οι
111 μεμονωμένοι δείκτες) διαπιστώνεται ότι οι ελληνικές επιδόσεις για το καθένα
από τους πυλώνες, ανήκουν σε δύο κυρίως κατηγορίες: υπάρχουν οι πυλώνες με
αρκετά καλές επιδόσεις (πολύ πάνω από την 96η θέση) και οι πυλώνες με αρκετά
κακές επιδόσεις (πολύ κάτω από την 96η θέση), ενώ δύο από αυτούς είναι κοντά
στην 96η θέση. Έχει δηλαδή ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε ότι ακόμα και στην
σημερινή κατάσταση η Ελλάδα εμφανίζει σχετικά καλές επιδόσεις σε ότι αφορά τον
πυλώνα των υποδομών (43η θέση), της υγείας και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (41η),
της ανώτατης εκπαίδευσης και κατάρτισης (43η) της τεχνολογικής ετοιμότητας
(43η) και της έκτασης της αγοράς. Αντίθετα εμφανίζουν αρκετά κακές επιδόσεις οι
πυλώνες των θεσμικών λειτουργιών (111η θέση), του μακροοικονομικού
περιβάλλοντος (144), της αποτελεσματικότητας της αγοράς (108η), της
αποτελεσματικότητας της αγοράς εργασίας (133η - εδώ πρόκειται βέβαια για τις
νεοφιλελεύθερες εμμονές σε σχέση με την ευελιξία, την κινητικότητα και την εξατομίκευση
των συμβάσεων εργασίας), και τις χρηματοπιστωτικής αγοράς (132η θέση).
Ενώ επομένως υπάρχουν ισχυρές βάσεις για
την αναβάθμιση της οικονομίας -κυρίως στις υποδομές, στο ανθρώπινο δυναμικό και
στη δυνατότητα τεχνολογικής ανάπτυξης- υστερούν σε πολύ σοβαρό βαθμό η
διαχείριση του θεσμικού πλαισίου, η μακροοικονομική διαχείριση και οι
δυνατότητες των χρηματοπιστωτικών αγορών, σύμφωνα πάντα με μια έκθεση που δεν
είναι στραμμένη στην κριτική της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Τέλος, οι πυλώνες
επιχειρηματική πρωτοτυπία (85η θέση) και καινοτομία (87η) βρίσκονται πολύ κοντά
στο συνολικό δείκτη για την Ελλάδα.
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και πόσο
μάλλον ο ΣΕΒ, δεν είχαν όμως σκοπό να αξιοποιήσουν τις πολλαπλές διαπιστώσεις
της έκθεσής τους, που διαψεύδουν σημαντικές αναλύσεις αλλά και πολιτικές
επιλογές του νεοφιλελεύθερου δόγματος σχετικά με την Ελλάδα. Το μαζεύουν όλο
αυτό με την απλή μέθοδο ενός ερωτηματολογίου σχετικά με τα εμπόδια που
συναντάει η επιχειρηματικότητα (doing business) όπου οι τοποθετήσεις είναι
προδιαγεγραμμένες και οι ερωτώμενοι σημειώνουν μια ή περισσότερες τοποθετήσεις.
Στην κορυφή βέβαια των εμποδίων βρίσκεται η «αναποτελεσματική κρατική
γραφειοκρατία». Το πώς τώρα η «εκτροπή δημόσιων πόρων προς εταιρίες, άτομα ή
ομάδες, λόγω διαφθοράς» (119η θέση) σε συνδυασμό με την «έλλειψη διαφάνειας
σχετικά με την κυβερνητική πολιτική» (122η θέση), και την μη «ηθική συμπεριφορά
των επιχειρήσεων» (130η θέση), όπως και την μη «αποτελεσματικότητα των
διοικητικών συμβουλίων» των επιχειρήσεων (131η θέση), ή ακόμα και την πρόσληψη
φίλων και συγγενών στις επιχειρήσεις μπορούν να ονομαστούν «κρατική
γραφειοκρατία», είναι ένα μαγικό που όπως γνωρίζουμε ο ΣΕΒ το κάνει πολύ καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου