`
«…Μα ο χρόνος ο αληθινός, είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός…». Στίχοι από παλιό τραγούδι του γνωστού Έλληνα συνθέτη, που θέλει έτσι να δείξει ότι ο καθρέπτης της κοινωνίας μας, διαχρονικά, είναι τα μικρά παιδιά. Και δεν απέχει από την πραγματικότητα.
Παράδειγμα ο μικρός Γιαννάκης μας, που άθελά του βιώνει από τη γέννησή του κι όλας, τις συνέπειες του Μνημονίου. Ενστικτωδώς μου έρχονται στο μυαλό κάποιες λέξεις του Αλέξη: «Τα παιδιά που θα γεννηθούν, μετά από αυτήν την πολιτική των Μνημονίων θα γεννηθούν χρεωμένα».
Κι ο Γιαννάκης, σε όποιον τον ρωτάει τι έπαθε η Ελλάδα, απαντάει: Μνημόμιο. Κι αν τον ξαναρωτήσει επιμένει: Μνημόμιοοοοο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου