Το θράσος έχει και όρια, αλλά που να τα καταλάβουν οι επώνυμοι του ΠΑΣΟΚιστάν;

Ο κομπογιανίτης του... εκσυγχρονισμού εκφράζει άποψη ανερυθρίαστα!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ

Και είπεν ο  πρώην πρωθυπουργός κύριος Κωνσταντίνος  Σημίτης  ο Α΄ και ουί μόνον! Και εκτίμησεν τα κάτωθι:

 «Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μια ευνοϊκή συγκυρία, μετά την αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. από την κυβέρνηση», αφού έτσι «απαντήθηκε αρνητικά το ερώτημα για τη θέλησή της να συμβάλει στην αναγέννηση του προοδευτικού χώρου».

Αυτά είπεν ο ογκόλιθος της πολιτικής σκέψης, ως δόση εφ΄ άπαξ για τον κολλητό του, σύντροφο Φώτη Κουβέλη!

Και συμπλήρωσε: «Δεν έχει τη φαντασία (σ.σ.: η ΔΗΜΑΡ) γι' αυτό, την πνίγει ο αριστερός κομφορμισμός της». Να γνωρίζει κάτι παραπάνω από αυτά που εκστόμισε; Ίσως.

Αλλά από στόματος κοράκου κρα θα ακούσεις. Γιαυτό δεν παρέλειψε ο πολιτικός αδάμας, που επί πρωθυπουργίας του άνθισαν όλα τα δένδρα του κακού, όπως Χρηματιστήριο, Ολυμπιακά Έργα, Ζήμενς, Χριστοφοράκηδες, Μαντέληδες, Τσουκάτηδες και άλλα… εύοσμα ονόματα της διαφθοράς να εξακοντίσει βέλη κατά του «δικομματισμού Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ» χαρακτηρίζοντάς τον «στείρο» και λέγοντας ότι «διακρίνεται από συνεχείς υβριστικές αντιπαραθέσεις που απλοποιούν τα οικονομικά προβλήματα και καθιερώνουν το επίπεδο καφενειακής διαμάχης υπέργηρων συνταξιούχων»!

Αυτά τα θεμελιώδη πολιτικά προτάγματα ανέφερε στο… διήμερο συμπόσιο υπέρ αναπαύσεως πολιτικώς τεθνεόντων πολιτικών ανδρών του κινήματος, που ως σαπιοκάραβα έπιασαν τα κατρακύλια στις γλίστρες του καρνάγιου για ματσακόνισμα!

Τουτέστιν πολιτικό ευπρεπισμό ή αναστήλωση των πάλαι ποτέ εύδοξων μνημείων του ΠΑΣΟΚιστάν! Ή μήπως για υποστύλωση του καταρρέοντος Βενιζέλειου οικοδομήματος;

Αλλά κάποια ερωτήματα είναι αδήριτα. Και ως εκ τούτου χρήζουν απαντήσεως. Μήπως η εξομοίωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με «το επίπεδο καφενειακής διαμάχης υπέργηρων συνταξιούχων» δεν είναι ολίγον υποτιμητικό;

Όχι για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, που έτσι ή αλλιώς η καταξίωσή του στο εκλογικό σώμα είναι καταγεγραμμένη και δεν έχει ανάγκη συνηγορίας από γερμανοθρεμένους της εκσυγχρονιστικής σχολής, που εμπέδωσε την πολιτική αήθεια και τον λαϊκισμό στη χώρα μας.

Περισσότερο ο λόγος αφορά τους ίδιους τους συνταξιούχους, που στα στερνά του βίου τους αντιμετωπίζουν την άθλια συμπεριφορά της συγκυβέρνησης, την οποία στηρίζει ο κύριος Σημίτης και που αντί να φορολογήσει τις 16.000 χιλιάδες οφσόρ εταιρείες, τους εφοπλιστές, τις τράπεζες και γενικά αυτούς που έχουν και κατέχουν, αντί να ξεπουλά την δημόσια περιουσία στους κολλητούς της με τα λίαρτζετ, προτιμά να φουρκίσει με χρέη αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για να σταθεί η χώρα στο ύψος της.

Τα άλλοτε «περήφανα γηρατειά», -που σε κάποιες στιγμές έξαρσης της κρατικής βίας κατά το ΠΑΣΟΚικό παρελθόν έχουν ξυλοκοπηθεί από άνανδρους των ΜΑΤ- σήμερα πένονται και λοιδορούνται!

Από ποιους; Από αυτούς που δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη στη μάζωξή τους επί δύο ημέρες, να ζητήσουν έστω μία συγγνώμη από το λαό, για τις ευθύνες τους που κατάντησαν τον τόπο σε αυτά τα χάλια! Όπως έκανε ο ομοτράπεζός  τους φιλοξενούμενος στην «ψειρού» Άκης Τσοχατζόπουλος.

Από αυτούς που μόνον η κομπορρημοσύνη και ο αβδηριτισμός τους διέκριναν επί βασιλείας τους.

Αλλά για το πόσο χρήσιμοι εφάνησαν στον τόπο, θα παραθέσω εκτιμήσεις του ίδιου του συντρόφου τους, με το απύλωτο στόμα, Θόδωρου Πάγκαλου που απουσίαζε γιατί «δεν τον ενδιέφερε».

«Δεν με ενδιαφέρει αν ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Σημίτης αποφάσισαν να πάνε στην επέτειο ή όχι. Και οι δύο ανήκουν στο παρελθόν του ΠΑΣΟΚ. Κατά την άποψή μου θα ήταν αδιανόητο και είναι ελαφρώς γελοίο ως ιδέα η επάνοδός τους στην ενεργό πολιτική».

Και ακόμη: «...βασικά υπήρξαν αποτυχημένοι πρωθυπουργοί, οδήγησαν το κόμμα στο περιθώριο» είπε στο μόρφωμα της ΔΤ.

Και την ελληνική κοινωνία στα τάρταρα, θα συμπληρώσω.

Το θράσος έχει και όρια, αλλά που να τα καταλάβουν οι υπεύθυνοι της συμφοράς;