«Δέχονται αυτή τη στιγμή να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τον Πλεύρη, με τον Βορίδη, με τον Άδωνι Γεωργιάδη;»

Μαρία Κανελλοπούλου, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αχαΐας: Αν είσαι καθηγητής, αν είσαι ένας μορφωμένος και σπουδασμένος άνθρωπος, εν είσαι ένας επιστήμονας γιατρός και δεν έχεις σηκωθεί να βγεις στο δρόμο, όχι γιατί είσαι ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί έχεις απέναντί σου τον Άδωνι Γεωργιάδη να σε καθυβρίζει, με αυτό τον ποταπό, τον τιποτένιο τρόπο, νομίζω ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα.

Συνέντευξη της Μ. Κανελλοπούλου στο Ράδιο Γάμμα Πάτρας και το δημοσιογράφο  Μιχάλη Μπαΐρακτάρη

Με αφορμή την ανάρτηση στο προσωπικό του μπλοκ της απάντηση στα ψευδή Σαμαρά περί οικονομικού πλεονάσματος, από 19χρονο νέο, που πρόσφατα έχασε τον πατέρα του, ο οποίος αυτοκτόνησε λόγω χρεών, ο δημοσιογράφος Μιχ. Μπαϊρακτάρης  κάλεσε την βουλευτή Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Μαρία Κανελλοπούλου και συζήτησαν επί του θέματος. 

Επεκτάθηκαν όμως και σε άλλα θέματα, όπως αυτό της συνύπαρξης φασιστών με πολιτικούς από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας  «Δέχονται αυτή τη στιγμή να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τον Πλεύρη, με τον Βορίδη, με τον Άδωνι Γεωργιάδη; Δέχονται να κάθονται αυτή τη στιγμή στα ίδια πάνελ που βγαίνουν και τους βρίζουνε; Δεν σηκώνεται αυτός ο κόσμος όρθιος; Δεν αγανακτεί;».

Η πλήρης συζήτηση του δημοσιογράφου του «Ράδιο Γάμμα», με την βουλευτή, έχει ως εξής:

Μπαϊρακτάρης: Καλή σας ημέρα κα Κανελλοπούλου και καλή εβδομάδα.

Κανελλοπούλου: Καλημέρα σας κε Μπαϊρακτάρη και καλή εβδομάδα σε εσάς και τους ακροατές σας.

Μ: Είναι συγκλονιστικό να λέει ένας 19χρονος φοιτητής ''για ποιο πλεόνασμα μιλάτε κε Πρωθυπουργέ; Ο πατέρας μου αυτοκτόνησε''.

Κ: Ναι. Ακούστε, για να συμπληρώσω αυτό που είπατε, θα σας πω ότι εχθές αυτοκτόνησε μια συντρόφισσά μας, εδώ στην Αθήνα, ένα πολύ ενεργό μέλος της αντιφασιστικής κοινότητας, του ''Απελάστε το Ρατσισμό'' και είμαστε όλοι εδώ συγκλονισμένοι. Κοιτάξτε, είναι προφανές ότι η ελληνική κοινωνία είναι μοιρασμένη στα δύο. Και δεν το εννοώ με ποσοστά. Δεν θεωρώ δηλαδή ότι είναι 50-50. Από τη μία, η ελληνική κοινωνία είναι χωρισμένη σε αυτούς που υποφέρουν, που καταστρέφονται. Από την άλλη, είναι αυτοί που βλέπουν φως στην άκρη του τούνελ, πλεονάσματα, πρωτογενή και άλλα, και σε αυτούς που θεωρούν ότι καθυστέρησαν να γίνουν οι αλλαγές. Και όταν μιλούν για αλλαγές, εννοούν την καταστροφική αυτή πολιτική που εφαρμόζεται στη χώρα εδώ και 4-5 χρόνια. Εδώ και 40 χρόνια, θα σας έλεγα. Ο κ. Σαμαράς εκφράζει αυτό το μέρος της κοινωνίας.  Κατά τη γνώμη μου είναι ελάχιστο, είναι πολύ μικρό. Ο κ. Σαμαράς μπορεί χωρίς ντροπή να βγαίνει και να λέει ό,τι λέει, μπροστά σε 1,5 εκατομμύριο ανέργους- που δεν είναι 1,5. Τόσοι είναι καταγεγραμμένοι, αλλά σκεφτείτε ότι πολλοί εξ αυτών έχουν οικογένειες. Πολλούς από αυτούς τους ακολουθεί οικογένεια με μηδενικό εισόδημα από πίσω...

Μ: Πάμε για 31-32% τον επόμενο χρόνο...

Κ: Ναι. Αυτό το λέει στους νέους των οποίων το ποσοστό της ανεργίας είναι στο 64%. Αυτό το λέει στους καθηγητές που τους βρίζει. Σ' αυτό επιτρέψτε μου να σταθώ λίγο. Αν είσαι καθηγητής, αν είσαι ένας μορφωμένος και σπουδασμένος άνθρωπος, εν είσαι ένας επιστήμονας γιατρός και δεν έχεις σηκωθεί να βγεις στο δρόμο, όχι γιατί είσαι ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί έχεις απέναντί σου τον Άδωνι Γεωργιάδη να σε καθυβρίζει, με αυτό τον ποταπό, τον τιποτένιο τρόπο, νομίζω ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Ακούστε, ανήκω σε μια κατηγορία πολιτικών, που δεν είναι επαγγελματίες. Κατά συνέπεια δεν έχω κανένα λόγο να κολακεύσω τον κόσμο. Είναι ωραίο να λέμε ''ο κυρίαρχος λαός'', να του χαϊδεύουμε τα αυτιά, να λέμε ότι κάποιοι τον καταστρέφουν. Τον καταστρέφουν κάποιοι που ο κυρίαρχος λαός τους έχει δώσει την ψήφο εμπιστοσύνης του. Τους έχει δώσει πολλές ευκαιρίες. Λοιπόν, ή τώρα ή ποτέ! Αυτή είναι η πραγματικότητα, κε Μπαϊρακτάρη. Ή τώρα θα σηκωθεί ο κόσμος, τώρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, και θα πει φτάνει πια και θα κλείσει τα αυτιά του σε αυτά τα παπαγαλάκια που έβγαιναν τον Ιούνιο και λέγανε στους εκπαιδευτικούς ''μα τώρα θα κάνουν απεργία;μέσα στις εξετάσεις;''. Τώρα, βγαίνουν και λένε τα ίδια. Ας το πουν καθαρά: μας θέλουν στους τάφους. Στο όνομα πέντε πουλημένων συνδικαλιστών, καταδικάζουν το συνδικαλισμό. Α μπα; 100 χρόνια τι κάναμε λοιπόν; Έχει χυθεί αίμα για την προστασία των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Τι μας λένε τώρα; Και ποιοι μας το λένε; Αυτοί που έφεραν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση.

Μ: Άρα κα Κανελλοπούλου, μπαίνουν τα εξής ζητήματα. Πρώτον, η Δημοκρατία. Έχουμε ελλειμματική δημοκρατία.

Κ: Σκεφτείτε αυτή την εικόνα που κάνει βόλτα σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο. Την εικόνα των παιδιών μας, των δικών μου παιδιών, των δικών σας, των εγγονών μας, τα παιδιά με τη βερμούδα και το μπλουζάκι και τα χέρια πίσω από το κεφάλι. Σκεφτείτε αυτούς τους ''εχθρούς''. Αυτοί είναι οι εχθροί τους. Αυτούς διώχνουν από την πατρίδα. Αυτούς φυλακίζουν. Αυτούς συκοφαντούν. Αυτούς αφήνουν να πεινάσουν. Αυτούς αφήνουν να πέσουν στα ναρκωτικά. Και μας λένε ότι νοιάζονται και ότι αυτή θα κάνουν την Νέα Ελλάδα. Και μας λένε ότι με το κλείσιμο των σχολείων, με το κλείσιμο των νοσοκομείων, με την απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων, με ένα Δημόσιο που δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή, έτσι προχωράμε μπροστά. Και δεν λένε ότι μας γυρίζουν 50 χρόνια πίσω. Εκεί που λίγοι είχαν πρόσβαση στην Υγεία, λίγοι είχαν πρόσβαση στη μόρφωση, λίγοι είχαν πρόσβαση στις διακοπές, λες κι είναι τρομερή πολυτέλεια, λίγοι είχαν πρόσβαση σε ένα δεύτερο ζευγάρι παπούτσια.Εκεί θέλουν να μας γυρίσουνε. Και αυτό το λένε πρόοδο και ανάπτυξη.

Μ: Εδώ θα συμπληρώσω, κα Κανελλοπούλου, την ομοφωνία, την ταύτιση απόψεων μεταξύ Βενιζέλου και Σαμαρά και το εύστοχο σχόλιο του ΣΥΡΙΖΑ ότι ''το ΠΑΣΟΚ είναι συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας''. Μου ήρθε να γελάσω αλλά δεν είναι για γέλια.

Κ: Ας πούμε ότι είμαι ένας άνθρωπος που ψήφιζε ΠΑΣΟΚ. Δεν έχω ψηφίσει ποτέ, είναι γνωστό, αλλά ας πούμε ότι ψήφιζα. Ας πούμε ότι ανήκα σε αυτή την κατηγορία των ανθρώπων που για να βρουν δουλειά δεν έδειχναν το πτυχίο του ή το απολυτήριό τους αλλά των κοινωνικών φρονημάτων και ήταν στην ''απ' έξω''.  Ας πούμε ότι ονειρεύτηκα με το ΠΑΣΟΚ τη μεγάλη αλλαγή, τον κυρίαρχο λαό, την εθνική ανεξαρτησία, την αποκατάσταση ορισμένων αδικιών. Ας πούμε ότι ήμουν ένας από αυτούς τους ανθρώπους που επί χρόνια άκουγαν τη Δεξιά, την συντηρητική παράταξη να τους βρίζει. Τους έλεγαν τρομοκράτες. Πολλοί εξ αυτών θεωρούσαν τον Ανδρέα Παπανδρέου αρχηγό της 17 Νοέμβρη. Μήπως εγώ κατοικώ σε άλλο πλανήτη; Ας θυμηθούμε ότι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ, όπως η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, πήγαιναν μάρτυρες σε δίκες τέτοιων ανθρώπων. Υπήρχε και αυτό το ΠΑΣΟΚ. Δέχονται αυτή τη στιγμή να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τον Πλεύρη, με τον Βορίδη, με τον Άδωνι Γεωργιάδη; Δέχονται να κάθονται αυτή τη στιγμή στα ίδια πάνελ που βγαίνουν και τους βρίζουνε; Δεν σηκώνεται αυτός ο κόσμος όρθιος; Δεν αγανακτεί;

Μ: Μάλιστα. Τα είπατε όλα κα Κανελλοπούλου. Σας ευχαριστώ. Καλή σας ημέρα.

Κ: Σας ευχαριστώ κι εγώ. Καλημέρα.