Υπάρχει δυνατότητα συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με την ΔΗΜ.ΑΡ.;

Του Γ. ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤΑΚΗ

Με το που έφυγε η ΔΗΜ.ΑΡ. από την κυβέρνηση του Σαμαρά, άρχισε η συζήτηση για το ενδεχόμενο κυβερνητικής σύμπραξης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εύλογη συζήτηση, αφού και εκλογές θα έχουμε οσονούπω και ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ των συμμαχικών κυβερνήσεων και η ΔΗΜ.ΑΡ. αυτοπροσδιορίζεται ως κυβερνώσα αριστερά. Ας ξεκινήσουμε όμως με μια μικρή ιστορική αναδρομή.

Δέκα ημέρες πριν από τις εκλογές του Ιουνίου και ενώ το παιχνίδι ήταν ακόμη στο 50-50, η ΔΗΜ.ΑΡ. , με μπροστάρη τον Μπίστη που πήρε σβάρνα τα κανάλια, δήλωσε ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Αντιθέτως, άφηνε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο συνεργασίας με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που είναι δυνάμεις ευρωπαϊκές. Η στάση της ΔΗΜΑΡ συνέβαλε τα μέγιστα στην εκλογική επικράτηση της ΝΔ, καθώς αρκετός κόσμος έφυγε την τελευταία στιγμή από την κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ, φοβούμενος το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας.

Η ΔΗΜΑΡ φρόντισε να κερδίσει τις εκλογές η ΝΔ και μετά συμμετείχε ασμένως στην κυβέρνηση του Σαμαρά, παρόλο που οι ψήφοι του ΠΑΣΟΚ ήταν αρκετές, για να σχηματιστεί άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 160 εδρών. Η ΔΗΜΑΡ μπήκε με τις μπάντες, θυμηθείτε πόσες φορές δήλωσε ο Φ. Κουβέλης ότι χωρίς τη δική τους συμμετοχή κυβέρνηση δεν θα σχηματιζόταν. Η Αριστερά της Ευθύνης έδωσε φιλί ζωής στον καταρρέοντα δικομματισμό.

Στον ένα χρόνο που παρέμεινε η ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση παρήχθη νομοθεσία καταιγιστική και καταλυτική. Παρά τις χλιαρές διαμαρτυρίες, παρά την προκλητική αθέτηση της προγραμματικής συμφωνίας, η κοινοβουλευτική της ομάδα ψήφισε τα πάντα, τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, τις ιδιωτικοποιήσεις. Ακόμη και όσα δεν ψήφισε, τα εργασιακά, για παράδειγμα, τα άφησε να εφαρμοστούν χωρίς να βγάλει κιχ. Η ΔΗΜ.ΑΡ. παρήγαγε νομοθεσία κι αυτή η νομοθεσία εξακολουθεί να εξοντώνει ανθρώπους, ακόμη και σήμερα που οι υπουργοί της δεν μετέχουν στην κυβέρνηση.

Η ΔΗΜ.ΑΡ λειτούργησε ως άλλοθι και ταυτοχρόνως ως επικοινωνιακός κριός της δεξιάς παλινόρθωσης. Ο κ. Κουβέλης, οι βουλευτές του και τα στελέχη του, σιγόνταραν ανοιχτά τη θεωρία των δύο άκρων που έφερε στο προσκήνιο η ακροδεξιά δράκα του Σαμαρά. Την ώρα που ο Κεδίκογλου μόνταρε βίντεο και κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για ανοχή και υπόθαλψη της τρομοκρατίας, ο κ. Μιχάλης Σαμπατακάκης έγραφε άρθρο με το οποίο εξέφραζε τη λύπη του επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ξεκάθαρη θέση απέναντι στη βία.

 Όλα τούτα θα ήταν αρκετά για να κλείσουν οριστικά και αμετάκλητα την πόρτα της συνεργασίας. Ωστόσο, θα μπορούσε να ξεκινήσει ίσως κάποιος διάλογος, καλό πράγμα είναι γενικώς ο διάλογος, εφόσον βέβαια συντρέξουν οι εξής αυστηρές προϋποθέσεις:

 Προϋπόθεση πρώτη: Η ΔΗΜ.ΑΡ. πρέπει να περάσει επειγόντως και επισήμως στην αντιπολίτευση. Να βγει και να πει ότι η κυβέρνηση του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Γεωργιάδη, του Δένδια, του Αθανασίου, του Χρυσοχοίδη είναι επιβλαβής για τον τόπο και τον λαό και πρέπει να πέσει πάραυτα. Μέχρι στιγμής δεν έχει ειπωθεί τίποτα απ' όλα αυτά. Μέχρι στιγμής έχουμε ακούσει τον κ. Κουβέλη να λέει ότι δεν πρέπει να πάμε σε εκλογές, ακούμε για συμμετοχή αλά καρτ, ακούμε ακόμη και για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, εφόσον ζητηθεί

 Προϋπόθεση δεύτερη: Η ΔΗΜ.ΑΡ. πρέπει να αγωνιστεί, στην Βουλή, στους δρόμους, όπου επιθυμεί, για να ακυρωθούν οι νόμοι που ψήφισε, όταν ήταν στην κυβέρνηση. Μέχρι τώρα πάντως ακούμε για υπεράσπιση του κυβερνητικού της έργου, καθώς και για το ενδεχόμενο ψήφισης νομοσχεδίων που θα φέρει στην Βουλή η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου.

 Προϋπόθεση τρίτη: Η ΔΗΜ.ΑΡ πρέπει να αποδεχθεί την θεμελιώδη εξαγγελία και δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ για άμεση κατάργηση του Μνημονίου και των εφαρμοστικών του νόμων και την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, στην κατεύθυνση της δραστικής διαγραφής μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους. Αν ξαναρχίσουμε πάλι τις απαγκιστρώσεις και τα ισοδύναμα και αντίρροπα, νομίζω ότι ο διάλογος θα είναι θνησιγενής.

Αυτά τα ολίγα, περιμένοντας να δούμε πως θα πολιτευθεί εφεξής η Δημοκρατική Αριστερά, Η Αριστερά της Ευθύνης, η Επισπεύδουσα Αριστερά των Μεταρρυθμίσεων.

 (Πηγή: Αυγή)