Χρυσαυγίτικη απειλή

Αγγ. Στάγκος

Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΤΑΓΚΟΥ

     (Από Kathimerini.gr)

Είναι φανερό πια ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί πρόβλημα έως και απειλή για την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το αποδεικνύουν η συμπεριφορά των βουλευτών της μέσα και έξω από τη Βουλή, οι δηλώσεις ηγετικών στελεχών της, η βία που ασκούν μέλη της σε βάρος αλλοδαπών και ημεδαπών, οι απειλές που εκτοξεύουν, επώνυμα ή ανώνυμα, εναντίον ανθρώπων που τολμούν να σταθούν απέναντί της και, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η απήχηση που έχει στους κόλπους της Αστυνομίας και, όπως ακούγεται, σε μονάδες ειδικών δυνάμεων του στρατεύματος, ενώ δεν περνά απαρατήρητη η άνοδος των χρυσαυγίτικων ποσοστών στις δημοσκοπήσεις, αλλά και η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζει το αστικό πολίτευμα την πρόκληση.

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλά ένα ακροδεξιό κόμμα. Είναι ένα κόμμα που έχει υιοθετήσει πλήρως τη ναζιστική μεθοδολογία και φρασεολογία, προσαρμοσμένες στα «δικά μας» και στη συγκυρία που βιώνουμε. Λειτουργεί ως οργανωμένο τάγμα, στη βάση συγκεκριμένων εντολών από την ηγεσία της, με άμεσους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους και στη βάση συνεχών προκλήσεων για να δοκιμάζει τις αντοχές, τη βούληση και τις αντιδράσεις της συντεταγμένης πολιτείας. Και έχει υιοθετήσει όλες τις «αρχές» του ναζισμού, περί ανώτερης ράτσας, κατώτερων φυλών, Εβραίων, μασόνων, τοκογλύφων, ακόμη και περί αθεΐας, ασχέτως αν δεν το αντιλαμβάνονται κάποιοι ιεράρχες. Αλλωστε, ένα μεγάλο μέρος της Καθολικής Εκκλησίας κράτησε ευμενή στάση και απέναντι στους Ναζί...

Δεν έχει νόημα η προσπάθεια δικαιολόγησης των πολιτών που προσελκύονται σήμερα από τη Χρυσή Αυγή ή ερμηνείας των λόγων που τους οδηγούν σε αυτήν. Οι αστικές δημοκρατίες απέδωσαν μετά τον πόλεμο και ατομικές, αλλά και συλλογικές ευθύνες για τις κτηνωδίες του ναζιστικού καθεστώτος. Με αυτή την έννοια λοιπόν και οι Ελληνες πολίτες που αγκαλιάζουν τη Χρυσή Αυγή στρέφουν εξ ορισμού την πλάτη τους στη κοινοβουλευτική δημοκρατία και τους κανόνες της. Ούτε βέβαια έχει νόημα να προσπαθήσει να πείσει κάποιος τους «καπετάνιους» της Χρυσής Αυγής ότι ο Ελληνας πολίτης δεν καθορίζεται από το αίμα του, αλλά από άλλους παράγοντες. Αυτοί θεωρούν, τρομάρα τους, ότι προέρχονται κατ’ ευθείαν από τον Αίαντα τον Λοκρό και τον Αγαμέμνονα και δεν είναι «ελληνισμένοι» μέσα από αιώνες και προσμείξεις, όπως οι υπόλοιποι Ελληνες.

          
         Το ερώτημα λοιπόν που ανακύπτει είναι πώς η κοινοβουλευτική δημοκρατία θα αντιμετωπίσει τη λαίλαπα της Χρυσής Αυγής, αφού την άφησε να ανδρωθεί. Γίνεται συζήτηση αν πρέπει να τεθεί εκτός νόμου, που δεν είναι εύκολο, ούτε πιθανώς σοφό, ή αν πρέπει να δίδεται τόση δημοσιότητα στα κατορθώματά της. Το φρόνημα και οι ιδέες δεν διώκονται στον νομικό πολιτισμό μας, μόνον οι παράνομες πράξεις, ενώ είναι αδύνατον να καθοριστεί το μέγεθος της δημοσιότητας για όσα συμβαίνουν. 
     Ομως και πολιτικά θα δημιουργηθεί θέμα με τις 18 έδρες που θα μείνουν κενές και θα πρέπει να γίνουν εκλογές γι’ αυτές, άλλο αν η ίδια η Χρυσή Αυγή το επιδιώξει κάποια στιγμή αποχωρώντας από τη Βουλή. Αρα, εκείνο που μένει είναι η αμείλικτη στάση της πολιτείας απέναντι στα μέλη και στελέχη της Χρυσής Αυγής που παραβιάζουν τους νόμους.