Εκλεκτικές συγγένειες αυτές του Αμβρόσιου και πώς να ξεχαστούν;

Ο Αιγιαλείος και Καλαβρύτων Αμβρόσιος.

Πραξικοπηματίας επίορκος αξιωματικός ο ένας, ενωμοτάρχης επί χούντας ο ίδιος!

Ο πρώην ενωμοτάρχης Αμβρόσιος ζήτησε να δει τον εκ των πρωταιτίων επίορκων αξιωματικών, Ντερτιλή, που διαβιεί έγκλειστος και αμετανόητος στον Κορυδαλλό. Τον χαρακτήρισε πολιτικό κρατούμενο και όχι συνυπεύθυνο του προδοτικού πραξικοπήματος, που τόσα βάσανε φόρτωσε τους πολίτες, οι οποίοι αναλαμβάνοντας την ευθύνη, που τους όρισε το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, υπερασπίστηκαν την ελληνική Δημοκρατία και το Σύνταγμα.

Θα μπορούσε κάποιος να θυμηθεί ότι η ακροδεξιά είναι στο αίμα και των δύο, αφού ο μεν Ντερτιλής έλκει την καταγωγή από τον πατέρα του, τον συνιδρυτή των Ταγμάτων Ασφαλείας επί Κατοχής, στα οποία ο Γ. Παπαδόπουλος υπηρέτησε ως αξιωματικός του Α2 στο Σύνταγμα του Κουρκουλάκου στην Πάτρα, ενώ ο Αμβρόσιος επί χούντας υπηρέτησε στη Χωροφυλακή ως ιερέας. Ήταν την ίδια εποχή που ο αοίδιμος Χριστόδουλος μελετούσε και δεν πήρε χαμπάρι ότι η χώρα ήταν κάτω από στρατιωτική μπότα.  Εκλεκτικές συγγένειες είναι αυτές και πως μπορεί να ξεχαστούν, θα πει κάποιος. 

Φωτογραφική σύνθεση, Ν. Ντερτιλής και Αμβρόσιος 

Παρά ταύτα είναι ορθή η ανεκτική στάση της κυβέρνησης προς τον μητροπολίτη Καλαβρύτων σχετικά με την επιστολή και της δηλώσεις του για τον πραξικοπηματία Ντερτιλή; Η πρώτη εικόνα είναι υπέρ της. Ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και όμοιοί του εκτίθενται με τις χουντικές ακροδεξιές απόψεις τους. Ας επισκεφθεί τον Ντερτιλή, ούτε να τον απαλλάξει της ποινής μπορεί, ούτε να τον αποφυλακίσει, ούτε να φέρει χούντα.

Όμως αυτή η προσέγγιση αποφεύγει να κοιτάξει κατάματα μια βασική πλευρά της υπόθεσης. Ο Καλαβρύτων ονομάζεται λόγω θέσης “άγιος”, είναι δημόσια αρχή στην περιοχή του – Αιγιάλεια και Καλάβρυτα - και παίζει τον αναλογούντα ρόλο στη διοίκηση της Εκκλησίας. Φορέας συμβολικής και κρατικής εξουσίας αμφισβητεί δημοσίως τη δημοκρατική τάξη και απορρίπτει ανοικτά τουλάχιστο μία απόφαση της δικαιοσύνης, χαρακτηρίζοντας τον Ντερτιλή ήρωα και πολιτικό κρατούμενο.

Το ερώτημα που τίθεται αφορά την καρδιά των σχέσεων Πολιτείας - Εκκλησίας. Είναι οι μητροπολίτες ειδικού τύπου κρατικοί λειτουργοί που απαλλάσσονται από την υποχρέωση να σέβονται τη δημοκρατική τάξη και τη δικαιοσύνη; Όχι βέβαια. Αποδέσμευση των μητροπολιτών από τις υποχρεώσεις των δημοσίων λειτουργών σημαίνει αποδέσμευση κράτους - Εκκλησίας.

Όσα πράττει ο Καλαβρύτων θα έστελναν στο πειθαρχικό έναν δημόσιο υπάλληλο. Η ανοχή είναι αποδοχή της νοοτροπίας της α λα καρτ αποδοχής της νομιμότητας από τμήματα του κράτους, της διάχυτης τάσης ανομίας. Αν πάλι η κίνηση αυτή εντάσσεται στη συνέχιση ενός πολιτικού ρόλου ορισμένων μητροπολιτών είτε και της Εκκλησίας συνολικά, πολύ περισσότερο η κυβέρνηση έχει ευθύνη να μην ανέχεται.

Δείχνει πόσο μακριά από τις ανάγκες τις ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας ιεράρχης, ο και εκ των πρωτεργατών της παραεκκλησιαστικής οργάνωσης «Χρυσοπηγή» που λυσσασμένα προσπάθησε να περάσει στην ανώτατη ιεραρχία ακροδεξιούς ιεράρχες τύπου αοίδιμου Χριστόδουλου, φθάνοντας στο σημείο να λασπολογήσει τον σημερινό σεμνό προκαθήμενο της Εκκλησίας, προκειμένου να μην του δοθεί δικαίωμα ώστε να θέσει υποψηφιότητα.