Τα ρυάκια και το ποτάμι της ανατροπής

Άρθρο του ΚΩΣΤΑ ΣΠΑΡΤΙΝΟΥ

Μέλους της Κεντρικής Επιτροπής

και της Νομαρχιακής Επιτροπής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ

Για πρώτη φορά σε εξαγγελία οικονομικού προγράμματος και πρόβλεψη για την οικονομική και κοινωνική προοπτική της χώρας, έλληνας Πρωθυπουργός χρησιμοποίησε τόσο φθηνές εθνικο-λαϊκίστικες κορώνες (αυτός, ο δήθεν ορκισμένος εχθρός του λαϊκισμού) για να επανασυγκροτήσει το καταρρακωμένο success-story της κυβέρνησής του και του προσωπικού του πολιτικού προφίλ. Έφτασε στο σημείο να ανακοινώσει στον ελληνικό λαό ότι η ανάκαμψη δεν μπορεί παρά να έλθει το 2021, μιας και τότε θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 !!! Μεταφυσική συμφωνία του κ. Σαμαρά με το «Θεό της Ελλάδος», έσχατη περιφρόνηση του πόνου και της νοημοσύνης του ελληνικού λαού ή απώλεια κάθε επαφής με τη λογική και την πραγματικότητα;

Αυτά και μερικά ακόμα «αισιόδοξα» που δεν έδειχναν να πείθουν ούτε τον ίδιο, καθώς δεν πείθουν ούτε τους τροϊκανούς καθοδηγητές του, διαβάστηκαν με την πειστικότητα που διαβάζει κανείς τον … Καζαμία της επόμενης δεκαετίας. Μέσα σε μια «κατάμεστη» αίθουσα χωρητικότητας κλειστής λέσχης, γεμάτη από αυστηρά επιλεγμένα πρόσωπα, που προσπαθούσαν – κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία – να προσποιηθούν ότι χειροκροτούν τον ρήτορα με ενθουσιασμό.

Και βέβαια καμία σκέψη να συναντήσει και να συζητήσει με τους εκπροσώπους των συνδικάτων, των εργαζομένων, της τοπικής αυτοδιοίκησης. Μόνο του μέλημα η παρουσίαση μιας απατηλής πραγματικότητας και η δημιουργία ενός κλίματος κοινωνικού διχασμού με την επανάληψη της ανιστόρητης και ακροδεξιάς έμπνευσης θεωρίας των δύο άκρων.

Την επομένη ακολούθησε η λογοδιαρροϊκή επανάληψη των ίδιων κενών λόγων από το στομφώδη κ. Βενιζέλο. Ε, καλά … Ποιος ασχολείται με αυτόν;

Απέναντι σε αυτή τη συνεχιζόμενη κακόγουστη οπερετική παράσταση, η κοινωνία πρέπει να επανέλθει στο προσκήνιο. Οργανώνοντας καλλίτερα και συνολικότερα τις αντιστάσεις της, τον αγώνα για ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «ή εμείς ή αυτοί» δεν θέλει να εκφράσει την αντιπαράθεση μιας παράταξης με μια άλλη, δεν καλεί τα «δικά μας παιδιά» να εκτοπίσουν από τις καρέκλες τους τα παιδιά των άλλων, όπως έκανε για πολλές δεκαετίες ο διαπλεκόμενος, εγκληματικός δικομματισμός. Το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί» συμπυκνώνει την ανάγκη αντιπαράθεσης της συντριπτικής πλειοψηφίας της δοκιμαζόμενης κοινωνίας απέναντι σε εκείνους τους ελάχιστους που κερδοσκοπούσαν πάντα σε βάρος της και κερδοσκοπούν και σήμερα από την κρίση, καθώς και στους πολιτικούς εκφραστές τους.

«Είμαστε το 99%» φωνάζει σε όλο τον κόσμο το κίνημα των αγανακτισμένων, ένα κίνημα που ήλθε η ώρα να μετατραπεί σε ένα μεγάλο, μαζικό, λαϊκό, ειρηνικό κίνημα ανατροπής. Με πολιτικό στόχο και πρόγραμμα. Με την πρωτοπόρα συμμετοχή του κόσμου της εργασίας στη διαμόρφωση και την υλοποίησή του. Γιατί η αγανάκτηση δεν αρκεί. Δεν μπορεί να τους αφήσουμε να καταδικάσουν την κοινωνία στην καταστροφή, στην ανεργία, στα λουκέτα και στη φτώχεια. Να της επιβάλουν να ζει χωρίς ένα στοιχειώδες επίπεδο ανθρώπινης διαβίωσης και αξιοπρέπειας.

Ήδη μεγάλοι κλάδοι που βρίσκονται «υπό διωγμό» κινητοποιούνται. Οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας και της Αυτοδιοίκησης, της ΕΡΤ, της αμυντικής βιομηχανίας εκδηλώνουν την μεταξύ τους αλληλεγγύη και συντονίζουν τον αγώνα τους. Κι άλλοι έρχονται από πίσω: οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ, στις εταιρείες ύδρευσης, οι εμποροϋπάλληλοι, αυτοί που θα χάσουν τα σπίτια τους, όλα τα στρώματα του κόσμου της εργασίας.

Όλα αυτά τα ρυάκια αντίστασης και αλληλεγγύης πρέπει να ενωθούν μεταξύ τους και να ενισχυθούν από τη συμπαράσταση και την κινητοποίηση όλων των λαϊκών δυνάμεων που βρίσκονται για τρία συνεχή χρόνια στο μάτι του κυκλώνα. Κανείς δεν είναι ασφαλής όσο οι πολιτικές των μνημονίων θα εξακολουθούν να εφαρμόζονται. Όποιος νομίζει ότι έχει διαφύγει σήμερα τον κίνδυνο, θα τον αντιμετωπίσει, σφοδρότερα ίσως, αύριο. Κανείς δεν πρέπει να πέφτει θύμα της προπαγάνδας του «κοινωνικού αυτοματισμού». Όλοι είμαστε κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Κάθε δημόσιος υπάλληλος που απολύεται, έχει ως αποτέλεσμα να μεγαλώνει η ύφεση, με συνέπεια να έρχονται περισσότερες απολύσεις και στον ιδιωτικό τομέα. Κάθε δημόσια επένδυση που περικόπτεται για να δημιουργήσει λογιστικό πλεόνασμα, οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα.

Όλα τα ρυάκια αντίστασης και αλληλεγγύης είναι αναγκαίο να ενωθούν σε ένα μεγάλο, ενωτικό ποτάμι με συγκεκριμένο πολιτικό στόχο: την ανατροπή του μνημονίου, των πολιτικών του και της κυβέρνησης που τις εφαρμόζει. Καθιστώντας ταυτόχρονα ανενεργά τα σενάρια κάποιας άλλης κυβέρνησης από την ίδια Βουλή που μπορεί να σκαρφιστεί το σύστημα για να διαιωνίσει την ίδια κατάσταση. Για να ανοίξει ένας νέος δρόμος κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας, αλληλεγγύης, δημοκρατίας και αξιοπρέπειας. Με δύναμη, με αποφασιστικότητα, με αυτοπεποίθηση, έτσι ώστε «να τους πάρει το ποτάμι».

8/9/2013