Οι συνθήκες μοιάζουν με εκείνες του 1974, όπως παραδέχτηκε ο Κ. Σημίτης. Τότε κανένα από τα κυβερνητικά κόμματα του παρελθόντος δεν μπόρεσε να μακροημερεύσει. |
Από τον
Νοέμβριο πέρυσι, που ψηφίστηκαν τα νέα μέτρα, μέχρι τον Ιούνιο με την ΕΡΤ, η
κυβέρνηση είχε πετύχει να διαμορφώσει όρους πολιτικής σταθεροποίησής της, παρά
τις χαίνουσες πληγές της κρίσης. Μετά τις διακοπές, ο Σαμαράς βρίσκεται
αντιμέτωπος με διλήμματα που αποσταθεροποιούν την κυβέρνησή του και τον ίδιο
προσωπικά. Και μάλιστα σε μια χρονιά προεκλογική, ακόμη κι αν δεχτούμε το
αναγκαστικό σενάριο της προσφυγής σε εκλογές τον Μάιο.
Ήδη
διακινούνται σενάρια νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, χωρίς τον Σαμαρά.
Και τέτοιες "λύσεις" βρίσκουν ευήκοα ώτα και μέσα στην κυβέρνηση.
Βεβαίως, ο Σαμαράς δεν έχει περιέλθει στη θέση που είχε περιπέσει ο Γ.
Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 2011, αλλά η Ν.Δ., πλευροκοπούμενη και από τη Χρυσή
Αυγή, στις δημοσκοπήσεις παρουσιάζει συμπεριφορά κατάρρευσης όπως τότε το
ΠΑΣΟΚ. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις δυναμικές που θα αναπτυχθούν, αν
μάλιστα οι λαϊκές κινητοποιήσεις το φθινόπωρο αποκτήσουν μαζικό και
αποφασιστικό χαρακτήρα, αν αναγνωρίσουν ως κοινό πολιτικό ορίζοντά τους τη
δημοκρατική ανατροπή.
Το δίλημμα
των δανειστών είναι σοβαρό, καθώς δεν διαθέτουν συνομιλητή που να μπορεί να
τους εγγυηθεί την εφαρμογή νέας επαχθούς συμφωνίας για το χρηματοδοτικό κενό
και τη ρύθμιση του χρέους. Με δεδομένη την ανυποχώρητη δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ ότι
θα καταργήσει το Μνημόνιο και θα διαπραγματευθεί μια νέα συμφωνία με
αναπτυξιακό χαρακτήρα, η διαφαινόμενη ενίσχυση του λαϊκού δημοκρατικού ρεύματος
εξουθενώνει πολιτικά την κυβέρνηση Σαμαρά και καθιστά εξαιρετικά δυσχερή
οποιαδήποτε μεταμόρφωσή της. Το προηγούμενο της κυβέρνησης Παπαδήμου
λειτούργησε ως σκαλοπάτι για να έρθει η Ν.Δ. Τώρα δεν διαφαίνεται ανάλογη
πολιτική εξέλιξη.
Οι
διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές θα γίνουν σε δύο κύκλους. Τον Νοέμβριο για το
δημοσιονομικό κενό και την άνοιξη για το χρέος. Το νέο δάνειο θα συνοδεύεται
από το νέο Μνημόνιο. Με αμφισβητούμενη δημοκρατική νομιμοποίηση η κυβέρνηση δεν
μπορεί να προσυπογράψει νέους σκληρούς όρους. Συνεπώς, επανέρχεται το σενάριο
της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, που ο ίδιος ο πρωθυπουργός προς στιγμήν είχε
προετοιμάσει τον Ιούνιο. Αυτή τη φορά ως αναγκαστική κίνηση πολιτικής αδυναμίας
του.
Τα αδιέξοδα
της μνημονιακής πολιτικής, η σκληρότητα του νέου Μνημονίου, η καταβύθιση της
οικονομίας σε νέο δανεισμό, η επιμονή στην ακραία λιτότητα και στη διάχυση της
ανεργίας και της κοινωνικής δυστυχίας, καθώς και οι κοινωνικές αντιδράσεις που
υφέρπουν και θα εκδηλωθούν (αρχής γενομένης από την εκπαίδευση)
αποσταθεροποιούν την κοινωνική συνοχή. Ο Σαμαράς καλείται να διαχειριστεί την
ήττα του. Αν προσφύγει άμεσα στις εκλογές, χωρίς να έχει ξεγυμνωθεί με νέο
Μνημόνιο, διατηρεί την ελπίδα να περιορίσει το μέγεθος της ήττας και να
ποντάρει, εν όψει εκλογών του Μαΐου, στην αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να συγκροτήσει
ισχυρή κυβέρνηση. Αν επιλέξει την τριπλή κάλπη τον Μάιο, με τις ανοιχτές πλάτες
της Μέρκελ, κινδυνεύει η Ν.Δ. και το παρακολούθημά της, το ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου, να
υποστούν στρατηγική ήττα και ο Σαμαράς προσωπικά να συνταξιοδοτηθεί.
Οι συνθήκες
μοιάζουν με εκείνες του 1974, όπως παραδέχτηκε ο Κ. Σημίτης. Τότε κανένα από τα
κυβερνητικά κόμματα του παρελθόντος δεν μπόρεσε να μακροημερεύσει. Είναι
προφανές ότι η Ιστορία, τηρουμένων των αναλογιών, επιφυλάσσει την ίδια μοίρα
και εκπλήξεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου