Τη μνήμη του
Γιάννη Χαλκίδη τιμούν οι Θασσαλονικείς συναγωνιστές και συναγωνίστριές του στον
αντιδικτατορικό αγώνα. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος συγκεντρώνονται, στις
12 το μεσημέρι, στον τόπο όπου εκτελέστηκε εν ψυχρώ από ασφαλίτες (γωνία
Κωνσταντινουπόλεως και Θ. Νάτσινα, πρώην Φιλελλήνων).
Φέτος
συμπληρώνονται 46 χρόνια από τη δολοφονία του Γιάννη Χαλκίδη. Ήταν 4
Σεπτεμβρίου του 1967 όταν δολοφονήθηκε, σε ηλικία 27 χρόνων. Ο Νίκος Χαλκίδης
είχε περάσει από την πρώτη μέρα της δικτατορίας στην παρανομία. Όπως αφηγείται
ένας σύντροφός του σε μια επίσκεψη στο σπίτι του, την εποχή που η χούντα είχε
εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό, η μάνα του, η κυρά Σάια, του είπε:
«Γιατί ήρθες;
Έρχονται (οι ασφαλίτες) κάθε λίγο και λιγάκι, θα σε πιάσουνε, μπορεί και να σε
σκοτώσουνε αν σε βρούνε».
«Δεν βαριέσαι, ρε μάνα, απάντησε, ένα τομάρι έχουμε,
ας το πάρουνε, και τι έγινε»!
Και η μάνα απαντάει: «Να σε σκοτώσουνε μέσα στο
σπίτι; Να είσαι έξω να κάνεις και κάτι»...
Αυτή η ιστορία αποτέλεσε την
έμπνευση για τους στίχους που έγραψε ο Νίκος Δαμίγος και τους τιτλοφόρησε «Η
Μάνα του παράνομου»:
Σκοτείνιασαν οι ουρανοί / κακιά μηνάνε γέννα / τι κρύβεται
στο σύννεφο / γιε μου τρέμω για σένα / Για δες σκορπίσαν τα πουλιά / λουφάξαν
και τ' αγρίμια / επρόβαλε μα τ' αψηφάς / το σκιάχτρο, την ασχήμια / Το ξέρω πως
δεν ωφελεί / κι ορμήνια δεν σου πρέπει / είν' η ματιά σου καθαρή / παρ' την
ευχή μου σκέπη / Το ξέρω ψάχνεις για να βρεις / καρδιές φλόγα ν' ανάψεις / να
λαμπαδιάσουν γειτονιές / το σκιάχτρο για να κάψεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου