Σε εποχές ληστείας των οικονομικών πόρων ενός κράτους και ώθησης στην ακραία φτώχεια των πιο αδύναμων τμημάτων της κοινωνίας, με αποτέλεσμα την συμπαράσυρση και των μεσαίων στρωμάτων της, εκείνος ο τομέας που πλήττεται πρώτος είναι αυτός την Τέχνης. Τούτο συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Θέατρο, Κινηματογράφος τα πρώτα θύματα των πολιτικών λιτότητας. Στην Ελλάδα αυτό έχει συμβεί με τους ηθοποιούς και το βίντεο που βρήκα στο διαδίκτυο είναι ενδεικτικό και γιαυτό το παραθέτω. Ερώτημα. Μα και στην εποχή της δικτατορικής επιβολή της φασιστικής χούντας του 1967, τότε τα θέατρα, οι μπουάτ, τα ταβερνάκια και κάθε είδους στέκι έγιναν συναπαντήματα και άνθισαν οι εργασίες αυτών που τα διαχειρίστηκαν. Ναι, τότε η κρίση ήταν πολιτική και η επιβολή της δικτατορίας έγινε για λόγους πολιτικούς. Να αποτρέψουν την αριστερά και συγκεκριμένα την ΕΔΑ από το να αναλάβει κυβέρνηση ήθελαν το ελληνικό κεφάλαιο και οι προστάτες τους των ΗΠΑ. Δηλαδή ήταν πολιτική κρίση όχι οικονομική. Σήμερα ξεκίνησε η κρίση ως πολιτική και σερνόταν για κάμποσα χρόνια, 'ετσι με το αδιέξοδο των πολιτικών του δικομματισμού έγινε και οικονομική. Κάλεσε το ΠΑΣΟΚ δήθεν για παροχή τεχνικών συμβουλών τα λεχάρια του ΔΝΤ και καταλήξαμε σήμερα να μην ορίζουμε την ίδια την πατρίδα μας. Το δυστύχημα είναι ότι και ένα μικρό μέρος της αριστεράς διαπορνεύτηκε μαζί με τους εταίρους του δικομματισμού και καταλήξαμε να αποτελεί το αριστερό άλλοθι της κυβέρνησης Σαμαρά. Το δε ΠΑΣΟΚ συνιστώσα της Δεξιάς.
Ωστόσο το ζήτημα της ανεργίας είναι παρών και στους ηθοποιούς ακόμη πιο έντονο καθώς πλησιάζει το 92%. Μιλάμε για απόλυτη φτώχεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου