Τί
ήταν, πώς δημιουργήθηκαν και αξιοποιηθήκαν από τους Ναζί τα «Τάγματα
Εφόδου;»
Τί
συνέβηκε τη νύχτα των «μεγάλων μαχαιριών;»
Πώς
σχετίζονται όλα αυτά με τη νεοναζιστική «Χρυσή Αυγή;»
Ανάμεσα
στους σκοπούς που αναφέρονται σε διακήρυξη αυτών των «αθλητικών (!!) τμημάτων»,
που στην πραγματικότητα δρούσαν ως συμμορίες δολοφόνων με αυτό το καμουφλάζ,
ήταν:
«Να
συγκροτηθούν τα νεαρά μέλη σε μια ισχυρή οργάνωση, η οποία θα αξιοποιήσει τη
δραστηριότητά της ως δύναμη κρούσης, στη διάθεση της
Κίνησης».
Τα
«Τάγματα Εφόδου» πρωταγωνιστούσαν σε αναταραχές, συμπλοκές, τραμπουκισμούς και
δολοφονίες σε όλη τη χώρα.
Μάλιστα,
κάποια στιγμή έκαναν κατάληψη στην έδρα του φασιστικού κόμματος στο Βερολίνο,
διαμαρτυρόμενοι γιατί δεν είχαν πληρωθεί τους μισθούς τους. Τότε έπαιρναν 3
μάρκα την ημέρα.
Μόνο
στους πρώτους μήνες του 1933 κατεγράφησαν επίσημα πάνω από 600 πολιτικές
δολοφονίες που έγιναν από τα «Τάγματα Εφόδου», ενώ παράλληλα είχαν ανοίξει
στρατόπεδα εξορίας, τα γνωστά «στρατόπεδα συγκέντρωσης» όπου κρατούνταν
παράνομα(!!) πάνω από 100.000 άνθρωποι.
Ο
Τζουζέπε Μάιντα, ιστορικός με δεκαετίες ερευνών γύρω από το Ναζισμό,
γράφει:
Ο
Ραίμ ήταν ομοφυλόφιλος όπως και πολλοί άλλοι αξιωματούχοι των Ναζί…
Προμηθευτής
του Ραίμ ήταν ο υπάλληλος Πέτερ Γκράννινγκερ, παλιός αγαπημένος σύντροφός του, ο
οποίος είχε τακτοποιηθεί στο γραφείο πληροφοριών των «ταγμάτων εφόδου». Με
αμοιβή 200 μάρκα το μήνα αναζητούσε νεαρούς «φίλους» για τον αρχηγό του,
ενεδρεύοντας μπροστά στο τεχνικό ινστιτούτο «Γκιζέλα» του Μονάχου. Τα θύματα,
φοιτητές και μαθητές, ανέρχονταν συνολικά σε 11!
Όλο
το άρθρο εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου