Το
«Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι
σημαντικότερο απʼ
ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή
εκλιπαρώντας τους τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα
πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η
Δημοκρατία
να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια
στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει,
δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το
προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το
κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να
σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε
μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες
χαρές.
Αρθρογράφος: ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΊΔΗΣ
Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με
ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε
και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας
και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:
Έρχεται η μέρα που η
μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται,
θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το
κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει
ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.
Γυρνάμε
απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό
μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών,
πλίνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί
αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την
αλληλεγγύη των ανθρώπων και ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε,
προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε
το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που
δεν μας μοιάζει.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου