Η κυνική «ευαισθησία» της Coca Cola

Φωτογραφία αρχείου.

Του ΟΜΗΡΟΥ ΤΑΧΜΑΖΙΔΗ

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΑΝΕΜΗΘΗΚΕ στην τελευταία – πριν την αλλαγή του χρόνου- συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Θεσσαλονίκης στους συμβούλους όλων των παρατάξεων. Με την αλλαγή του χρόνου και ενώ δεν είχε συμπληρωθεί καν ένας μήνας από τη στιγμή της συγγραφής του η Coca Cola  ξαναχτύπησε. Ο διαπραγματευτής της ζητάει ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση του προσωπικού στην Θεσσαλονίκη με απώτερο στόχο, όπως αναφέρουμε και στο άρθρο και σύμφωνα με την εργατική πλευρά, το οριστικό κλείσιμο της μονάδας στην βορειοελλαδική πρωτεύουσα. Από τη Δευτέρα (σήμερα) αρχίζουν εκ νέου διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους εκπροσώπους της εταιρίας και τα εργατικά συνδικάτα του χώρου και εάν η πολυεθνική επιμείνει στην πολιτική της να κλείσει το εργοστάσιο ή να το παραδώσει τεμαχισμένο σε υπεργολάβους (στην πράξη σημαίνει κάτι τέτοιο χαμηλά μεροκάματα, καθιέρωση μορφών επισφαλούς εργασίας, αδήλωτη παράνομη εργασία, φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή), είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει εκ νέου απεργιακός χειμώνας, όπως και πέρυσι.

Η πολιτική των περικοπών που ακολουθεί η πολυεθνική δεν φαίνεται να σχετίζεται αποκλειστικώς με την οικονομική  κρίση, διότι και στη Γερμανία  τούτη την περίοδο διεξάγονται προειδοποιητικές απεργίες για να καμφθεί η αδιαλλαξία της Coca Cola σε ζητήματα μισθών και θέσεων εργασίας. Σύμφωνα με δηλώσεις του στελέχους του Συνδικάτου NGG Claus-Harald Guester, ο οποίος είναι και ο επίσημος διαπραγματευτής από την εργατική πλευρά με τη διεύθυνση της πολυεθνικής στην Γερμανία: «Οι προειδοποιητικές απεργίες είναι μια πρώτη πολύ σαφής ένδειξη. Οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι να επιβάλλουν τα αιτήματά τους. Εντείνουμε τώρα βαθμηδόν την πίεση. Συνεχίζουμε τις επόμενες ημέρες. Επιμένουμε στο αίτημα για αύξηση μισθού και επιδομάτων κατά 6%». [πηγή:ngg.aktuell – Ιανουάριος 2013].

«Εθελουσία απόλυση»: Η Coca Cola 3Ε, η μοναδική «ελληνική πολυεθνική», έχει εξαπολύσει ένα κύμα απολύσεων σε όλη την ελληνική επικράτεια, εκμεταλλευόμενη τους φόβους των εργαζομένων και την αγωνία τους για το μέλλον: ο ευφημισμός της εξαγορασμένης απόλυσης ονομάζεται «εθελούσια έξοδος». Ο εργαζόμενος «συναινεί» στην καταδίκη του στην ανεργία – τούτη σήμερα ισούται με «κοινωνικό θάνατο».

Η συγκεκριμένη πολιτική της Coca Cola 3 Ε είναι πάγια και διαχρονική: δε συνδέεται με την κρίση και τις συνέπειές της, απλώς τώρα εντείνεται. Η πολυεθνική έχει καταγράψει αποτελέσματα: διακοπή λειτουργίας των μονάδων στην Κέρκυρα, το Μεσολόγγι, τη Ρόδο, τώρα στην Πάτρα – προφανώς στο πρόγραμμα είναι και το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου στην Θεσσαλονίκη. Και θα υλοποιηθεί εάν δεν αντιδράσουμε συνολικώς ως τοπική κοινωνία.

Πριν από ένδεκα μήνες οι εργαζόμενοι με μια απεργία 43 συνεχών ημερών, κατόρθωσαν να περισώσουν ένα μέρος της λειτουργίας του εργοστασίου – έως πότε όμως; Η πολυεθνική με την πρακτική των «εθελουσίων εξόδων» αποφεύγει την κοινωνική  κατακραυγή: η απώλεια των θέσεων εργασίας και ο αρνητικός αντίκτυπος στην τοπική και εθνική οικονομία περνάει σε δεύτερη μοίρα – οι θέσεις εργασίας καταργούνται και το καταναλωτικό κοινό δε δυσανασχετεί με το πρόγραμμα των μαζικών απολύσεων από τα εργοστάσια της Coca Cola 3 E.

Αλλά είναι προφανές: η Coca Cola έχει κηρύξει προ πολλού τον πόλεμο στην ελληνική κοινωνία και τις ανάγκες της.

Ο κυνισμός: Οι ιθύνοντες της πολυεθνικής κάμνουν λογαριασμούς βασιζόμενοι στην οικονομική ισχύ της εταιρίας και στο συμβολικό κεφάλαιο της στο χώρο της αγοράς: η παραπλάνηση του καταναλωτικού κοινού έχει συστηματικό χαρακτήρα και στοχεύει στην πλήρη παραπληροφόρηση του – για να χειραγωγείται απολύτως.

Έτσι, ακόμη και τούτη την εορτινή περίοδο και ενώ η πολυεθνική έχει εξαπολύσει κυνηγητό εναντίον των εργαζομένων για να υπογράψουν τα έγγραφα του «κοινωνικού θανάτου» τους, διατυμπανίζει την  υποτιθέμενη κοινωνική της ευαισθησία: μία ακόμη προσπάθεια να αποκρύψει το αποκρουστικό της πρόσωπο και τις ανήθικες πρακτικές της.

Η Coca Cola είναι κοινωνικώς ανάλγητη, ηθικώς απαράδεκτη και της πρέπει ανάλογη μεταχείριση από το καταναλωτικό κοινό: η πρόκληση και η υποκρισία πρέπει να πάρουν ένα μάθημα – πρέπει να πάθουν για να μάθουν.

Τα εργαλεία: Η Coca Cola 3 Ε διεξάγει διαρκώς έναν επικοινωνιακό πόλεμο νάρκωσης της κοινωνίας: σε περιόδους οικονομικής ευμάρειας υποσχόμενη με το εργαλείο της διαφήμισης εικονικούς παραδείσους, σε περιόδους οικονομικής καχεξίας προβάλλοντας ένα πρότυπο οικογενειακής θαλπωρής και αισιοδοξίας – υποτιθέμενης μέριμνας για το κοινωνικό σύνολο.

Η πρόκληση: Ενώ γνωστό στέλεχος της πολυεθνικής ανεβοκατεβαίνει από την Αθήνα κάθε τόσο στην Θεσσαλονίκη, ακόμη και τώρα, λίγες μέρες πριν τις εορτές των Χριστουγέννων, και συναντά εργαζόμενους προσπαθώντας να τους μεταπείσει να αποδεχθούν την «εκούσια απόλυσή» τους, στον οικονομικό τύπο τα κατευθυνόμενα δημοσιεύματα διαβεβαιώνουν: «Η Coca Cola στηρίζει την Θεσσαλονίκη». [εφ. ΚΕΡΔΟΣ, Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012]

Η φιλεύσπλαχνη Coca Cola με τα συναισθήματα στοργής απέναντι στους πένητες και τους ανήμπορους: την ίδια στιγμή κατά την οποία διάφοροι επιτήδειοι αετονύχηδες ερωτούν τους εργαζόμενους στη Νέα Ραιδεστό για το χρόνο που θα εκποιηθούν οι εγκαταστάσεις ως παλιοσίδερα.

Αλλά το δημοσίευμα «ύμνος» ζωγραφίζει το δικό του πλαστογραφημένο εικονικό κόσμο: «Η Coca Cola, πιστεύοντας σε «Ένα καλύτερο αύριο» στηρίζει την Θεσσαλονίκη».

Και μια αράδα παρακάτω εμφανίζεται το απαύγασμα της κυνικής επιχειρηματικής νοοτροπίας της πολυεθνικής: «Για την Coca Cola αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εταιρικής της φιλοσοφίας να δημιουργεί στιγμές αισιοδοξίας και βεβαίως να δρα υπεύθυνα σε κάθε κοινωνία όπου κι αν δραστηριοποιείται».

Στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη «εταιρική φιλοσοφία» βασίζεται στη διάλυση των ανθρωπίνων σχέσεων: στις συνθήκες της κρίσης, η προσπάθεια διάλυσης των σχέσεων αυτών επιχειρείται με εξαιρετική μεθοδικότητα και συστηματικότητα και στοχεύει στην παρεμπόδιση της όποιας πιθανής αλληλεγγύης των ανθρώπων: του ενδεχομένου για παράδειγμα οι καταναλωτές να αρνηθούν να καταναλώσουν τα προϊόντα της συγκεκριμένης εταιρίας, όταν οι εργαζόμενοι ευρίσκονται σε απεργία με βασικό αίτημα τη συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου – η οποία αποψιλώνεται και τούτη τη στιγμή με ύπουλο και συστηματικό τρόπο.

Η αντιστροφή: Η Coca Cola αντιστρέφει τους όρους: εμφανίζεται ως ενσάρκωση της αλληλεγγύης, στον τόπο ακριβώς που καταβροχθίζει με απληστία τον κοινωνικό ιστό – η Coca Cola χριστουγεννιάτικα διατυμπανίζει την ευαισθησία της για την Θεσσαλονίκη και τους πάσχοντες κατοίκους της και οφείλουμε να περιμένουμε τα χειρότερα αναφορικά με τις θέσεις εργασίας.

Κάποιοι, οι οποίοι διαγράφουν θέσεις εργασίας και μαζί με αυτές και συγκεκριμένες μορφές ζωής, φόρεσαν την προσωπίδα της υποκρισίας και αναγγέλλουν τη συμμετοχή τους σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις – όπου θα «συγκεντρωθούν είδη πρώτης ανάγκης για συνανθρώπους μας που πραγματικά τα χρειάζονται».Mon dieu, τι ευαισθησία!

Ακόμη και από την ανέχεια και τον πόνο των ανθρώπων και την οικονομική αδυναμία και την πολιτική δυσπραγία των πολιτικών και κοινωνικών φορέων η Coca Cola προσπαθεί να αντλήσει συμβολικό κεφάλαιο: «…η Coca Cola, με στόχο να βοηθήσει τους νέους να υιοθετήσουν έναν πιο ενεργό τρόπο ζωής, δώρισε στον δήμο Θεσσαλονίκης το ποσό των 15.000 ευρώ για την αναβάθμιση του εξοπλισμού των δημοτικών γυμναστηρίων της πόλης»!!!

Δυστυχώς η δημοτική αρχή εμπλεκόμενη σε μια ανεξέλεγκτη πρακτική χορηγιών μετατρέπεται σε «φερέφωνο» της λογικής της πολυεθνικής εταιρίας, η οποία συμπεριφέρεται στους κατοίκους της Θεσσαλονίκης σαν αποικιοκράτης – η Coca Cola παίρνει ουσιαστικώς πολλά περισσότερα από την Θεσσαλονίκη και τον βορειοελλαδικό χώρο από αυτά που δίνει: αυτό πρέπει να αλλάξει.