Την τελευταία ημέρα του χρόνου ανέβαλε για τρίτο χρόνο τον ειδικό φόρο
τηλεόρασης
Με Πράξη Νομοθετικού
Περιεχομένου που
υπογράφτηκε την τελευταία μέρα του 2012 η κυβέρνηση ανέβαλε για τρίτο έτος κατά
σειρά τον νομοθετημένο ειδικό φόρο τηλεόρασης, που υποχρεούνται να πληρώσουν οι
καναλάρχες. Ο φόρος αυτός που νομοθετήθηκε το 2010 ισούται με το 20% της αξίας
των τηλεοπτικών διαφημίσεων.
Όμως λόγω διαπλοκής μεταξύ
κυβέρνησης και καναλαρχών το δημόσιο ταμείο στερείται του εσόδου και έτσι
καλείται η κοινωνία να πληρώσει το… μάρμαρο.
Την 31η Δεκεμβρίου ο Αντώνης Σαμαράς υπέγραψε την τελευταία Πράξη Νομοθετικού
Περιεχομένου του 2012. Πριν από αυτή είχε υπογράψει άλλες 55 μέσα σε ένα χρόνο.
Το νομικό εργαλείο που σχεδιάστηκε για την αντιμετώπιση εκτάκτων περιστάσεων
ακυβερνησίας χρησιμοποιείται πλέον για να επιβάλλονται όσα μέτρα η κυβέρνηση
δυσκολεύεται να περάσει από τη Βουλή.
Η διαδικασία είναι απλή: Κάθε φορά που κάποιος κυβερνητικός εταίρος
ανακαλύπτει κόκκινες γραμμές κάποια μέτρα αποσύρονται από τα άρθρα των εκάστοτε
νομοσχεδίων. Τα μέτρα αυτά φυσικά επιστρέφουν και θέτονται σε λειτουργία με την
υπογραφή μια απλής Π.Ν.Π. η οποία σύμφωνα με το νόμο πρέπει να κυρωθεί από τη
βουλή εντός 3 μηνών από την υπογραφή της. Την τελευταία ημέρα πριν την εκπνοή
του τριμήνου η κυβέρνηση επικαλούμενη την κρισιμότητα της κατάστασης και την
έλλειψη χρόνου φέρνει τις Πράξεις στη Βουλή σε ενιαία νομοσχέδια (συνήθως ενός
άρθρου) και φυσικά τα καταθέτει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Έτσι οι
βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού (που πριν από 3 μήνες απειλούσαν να
ρίξουν την κυβέρνηση για τα συγκεκριμένα μέτρα) ψηφίζουν «για τελευταία φορά»
επειδή δεν θέλουν να αφήσουν τη χώρα να πέσει στον γκρεμό.
Σε αυτή την τελευταία και εορταστική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, στην
τελευταία σελίδα και στο τελευταίο άρθρο η κυβέρνηση χαρίζει στους καναλάρχες
για τρίτη συνεχόμενη χρονιά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ αναβάλλοντας την
είσπραξη του ειδικού φόρου τηλεόρασης.
Και παρόλο που στα τρία μνημόνια υπολογίζονται έσοδα από την δημοπράτηση
των τηλεοπτικών αδειών (οι ελληνικοί τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούν με
προσωρινές άδειες από την αρχή της ιδιωτικής τηλεόρασης), η κυβέρνηση όχι μόνο
δεν προχωράει στην θέσπιση τιμοκαταλόγου νόμιμης αδειοδότησης αλλά αναβάλλει
την εφαρμογή ενός νόμου προκειμένου να μη θίξει τα συμφέροντα των καναλαρχών,
οι οποίοι πρόσφατα με την απειλή του ενδεχομένου πώλησης στον Rial fm του τηλεοπτικού «902» σήκωσαν ουρανό και γη
απειλώντας την κυβέρνηση και ισχυριζόμενοι ότι αυτοί έχουν άδεια.
Οι καναλάρχες θεωρούν απόλυτα φυσιολογική την αναβολή του φόρου επειδή η
διαφημιστική αγορά είναι ήδη στα Τάρταρα και επειδή η επιβολή του θα μπορούσε
να οδηγήσει σε λουκέτο μεγάλους δημοσιογραφικούς οργανισμούς. Φαίνεται ότι το
να χάσουν τη δουλειά τους 1000 δημοσιογράφοι είναι πολύ πιο καταστροφικό σε
σχέση με το να χάσουν τη δουλειά τους 1000 επαγγελματίες άλλων ειδικοτήτων και
για αυτό η κυβέρνηση παρεμβαίνει προκειμένου να σώσει την συμπαθή κοινωνική
ομάδα των καναλαρχών. Κάτι τέτοιο μπορεί να υποστηριχτεί άνετα αν
συνυπολογιστεί ότι οι 5 μεγαλύτερες τράπεζες της Ελλάδας έχουν δανειοδοτήσει το
MEGA με περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ, όταν για να πάρεις ένα δάνειο των 2000€
χρειάζεται οχτεγγυητής.
Και φυσικά η κυβέρνηση αξιολογεί ως πιο σημαντική την λειτουργία των
(φαλιρισμένων) τηλεοπτικών σταθμών σε σχέση με μερικά εκατομμύρια ευρώ που
άλλωστε μπορεί να βρει και από άλλες κοινωνικές ομάδες, όπως π.χ. (και όχι
αποκλειστικά) τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Κι όμως, όταν πριν από λίγους μήνες η ΔΗΜΑΡ ζήτησε την ελαφριά τροποποίηση
της δανειακής σύμβασης ως προς τα εργασιακά η Τρόικα εμφανίστηκε άτεγκτη και
ανυποχώρητη. Η κυβέρνηση τότε υποτίθεται ότι επαναδιαπραγματεύτηκε σκληρά με
τους εκπροσώπους των δανειστών μας και δεν τα κατάφερε. Τούτο σημαίνει ότι είτε
η διαπραγματευτική μας ικανότητα αυξήθηκε γεωμετρικά τους τελευταίους μήνες,
είτε ότι η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε ούτε για τη θέση στο παρκινγκ του
Μεγάρου Μαξίμου.
(Πηγή: www.left.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου