Το 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ  ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ

                                   ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

14^ου ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΠΑΤΡΑΣ 2012 –

                                   “Π.Α.ΜΕ.ΘΕ.-E.CU.ME”

Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, αίθουσα «Μανόλης Ανδρόνικος»

                                     

                                     ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ

Πέμπτη, 31.1.2013, ώρα 20.00

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ στην ταινία «Οι δαιμονισμένοι» σκην. Γιώργος Μπακόλλας  90’ Μ.μ., 2011.

   Στην πρώτη του ταινία μυθοπλασίας μετά το «Χάνι» του 2003, ο Γιώργος Μπακόλας επιστρέφει με μια ιστορία μυστηρίου με κεντρική θεματική τη βία, κρατική και διαπροσωπική, έτσι όπως αυτή αποκτά τα πολλά της πρόσωπα μέσα από την ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας στην σύγχρονη Αθήνα. Η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστούν ο Ανδρέας Μαριανός και η Σταυρούλα Μουσούλη, είναι μια παραγωγή της «Κυματοθραύστης»

Πέμπτη, 14.2.2013, ώρα 19.30

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ στην ταινία «Τρόιχαντ - ένα έμπιστο χέρι» σκην. Κώστας Αργυρός   45’ ντοκ., 2011

   Στις αρχές του 1990, εν μέσω της ευφορίας για την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου και με τις εξελίξεις προς τη γερμανική επανένωση να τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, κάποιοι κατάλαβαν ότι θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος, έτσι ώστε να μπορέσουν να συμβαδίσουν -ακόμα και δια της βίας- δύο οικονομίες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Από τη μια ήταν η Δ.Γερμανία η ισχυρότερη βιομηχανική δύναμη στην Ευρώπη και από την άλλη η Α.Γερμανία, μια χώρα σε αποσύνθεση, με υποδομές που χρειάζονταν χρόνια για να μπορέσουν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Πολιτικός χρόνος όμως δεν υπήρχε. Αποφασίστηκε λοιπόν η άμεση ιδιωτικοποίηση όλων των επιχειρήσεων της Ανατολικής Γερμανίας χωρίς να ληφθεί υπόψη οποιοδήποτε κόστος. Το τιτάνιο αυτό έργο ανέλαβε μια υπηρεσία, που άκουγε στο όνομα Τρόιχαντ (Treuhand). Σε ελεύθερη μετάφραση αυτό σημαίνει έμπιστο χέρι. Όπως αποδείχτηκε όμως, πολλοί από αυτούς που ανέλαβαν αυτό το έργο κάθε άλλο παρά πρόσωπα εμπιστοσύνης ήταν. Οι αποκρατικοποιήσεις συνδέθηκαν με αμέτρητα σκάνδαλα, άφησαν πίσω τους πολλές υποψίες και μια πικρή γεύση στους Ανατολικογερμανούς πολίτες, ειδικά σε εκείνα τα τρία εκατομμύρια, που στάλθηκαν ξαφνικά στην ανεργία. Πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Είναι όμως πολλοί κι εκείνοι, που επιμένουν ότι εδώ μιλάμε για ένα πρωτόγνωρο ξεπούλημα, για το μεγαλύτερο σκάνδαλο; στη μεταπολεμική Γερμανία, που επιδέξια φρόντισε να σκεπάσει γρήγορα η τότε κυβέρνηση του Χέλμουτ Κολ.

Διάκριση «Κοινωνική αδικία και αξιοπρέπεια στα χρόνια της κρίσης» στην ταινία «Penguins» σκην. Δημήτρης Ζάχος  19’ μ.μ., 2012

   Ελλάδα του 2012. Κρίση. Εργασιακή ανασφάλεια. Φόβος για το αύριο. Κοινωνικές σχέσεις που καταρρέουν. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον παρακολουθούμε την ιστορία μιας οικογένειας της εργατικής τάξης. Ένας πατέρας κοντά στη σύνταξη με τους δύο γιούς του προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα και να διαχειριστούν την καθημερινότητα, που δημιουργεί η δεινή οικονομική τους κατάσταση. Βασισμένο στο διήγημα “Πιγκουίνοι έξω απ' το Λογιστήριο” του Χρήστου Οικονόμου.

Διάκριση «Δράμα χαρακτήρων» στην ταινία «Ketchup» σκην. Κωνσταντής Φραγκόπουλος 7’ μ.μ., 2010

   O συνηθισμένος οικογενειακός καυγάς του ηλικιωμένου πατέρα και της χωρισμένης, με δύο παιδιά κόρης του, θα οδηγηθεί σε μια τραγική κατάληξη.

 Διάκριση νατουραλιστικής εικόνας στην ταινία «Πίστομα» σκην. Γιώργος Φουρτούνης  19’ μ.μ., 2011

   Ένας άντρας επιστρέφει στην πατρίδα του μετά από καιρό. Στο σχεδόν εγκαταλειμμένο, ερειπωμένο χωριό του βρίσκει τη γυναίκα του με ένα παιδί που δεν είναι δικό του. Σ’ αυτόν τον κόσμο, ένας ανεπιθύμητος έχει μόνο το έγκλημα σαν μέσο για ν’ αποκαταστήσει την τάξη.

Πέμπτη, 28.2.2013, ώρα 19.30

Ειδικό Βραβείο «Special κοινωνικό “παρών”»  στην ταινία «Χριστίνα» σκην. Χάρης Ξυδιάς   52’ 49’’ ντοκ., 2012

Το ντοκιμαντέρ αυτό καταγράφει τις σκληρές προσπάθειες της Χριστίνας Γκούσσω, ενός κοριτσιού με διανοητική αναπηρία, από τον Σεπτέμβριο του 2010 μέχρι τον Ιούνιο του 2011 και την αναπάντεχη  επιτυχία της στους Special Olympics  κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια στο στίβο. Η πρωταγωνίστρια  με την συμμετοχή της στους αγώνες κατάφερε να πιστέψει στον εαυτό της και να αποκτήσει έναν νέο σκοπό ζωής. Απώτερος σκοπός της ταινίας είναι να δοθεί ένα κοινωνικό μήνυμα προς όλες τις μικρές κοινωνίες του κόσμου και κυρίως στους γονείς των ατόμων με ειδικές ικανότητες να ωθήσουν τα παιδιά τους να κάνουν τον αθλητισμό μέρος της ζωής τους, βοηθώντας τους με αυτόν τον τρόπο να κοινωνικοποιηθούν και να βγουν από την απομόνωση που συνήθως ζουν.

Διάκριση «Τέχνη-ένας Κώδικας επικοινωνίας» στην ταινία «Gran Partita» σκην. Αλέξανδρος Σκούρας 15’ 14’’ μ.μ., 2011

   Η Χριστίνα ξυπνάει κάθε πρωί ακούγοντας το Gran Partita του Mozart. Στο διπλανό διαμέρισμα κατοικεί η Άννα, με την οποία δεν έχουν παρά καθαρά τυπικές σχέσεις. Εκείνη τη μέρα ξεκινάνε στο ασανσέρ μια κουβέντα για το συγκεκριμένο κομμάτι.

Διάκριση «Ζητείται ελπίς» στην ταινία «Η Απέναντι όχθη» σκην. Μιχαήλ Φελάνης  9’ 30’’ μ.μ., 2011

   Ένας στρατιώτης παρακούει τις εντολές της Μεραρχίας και περνά το ποτάμι, το όριο που τους έχουν θέσει και που αποτελεί τον απαγορευμένο καρπό για τους στρατιώτες, και έρχεται αντιμέτωπος με έναν άλλο άντρα. Είναι εχθρός; Και αν ναι, τι τους χωρίζει πραγματικά; Η ιστορία παραβάλει το αντιπολεμικό μήνυμα που ήθελε να εκφράσει ο συγγραφέας Αντώνης Σαμαράκης.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ANIMATION στην ταινία «Η πηγή της νιότης» Παναγιώτης Ράππας  16’ 11’’ anim., 2011

   Βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Λευκάδιου Χερν – Κοϊζούμι Γιακούμο. Πριν πολλά χρόνια, ζούσαν στα βουνά της Ιαπωνίας ένας φτωχός ξυλοκόπος και η γυναίκα του. ήταν πολύ γέροι και δεν είχαν παιδιά. Κάθε μέρα ο άντρας πήγαινε μόνος στο δάσος…

Πέμπτη, 14.3.2013 ώρα 19.30,

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ στην ταινία «Timor» σκην. Ρηγόπουλος Γιάννης - Γιώργος Βοντίτσος 17’ 05’ μ.μ., 2011

   Στην ήρεμη  ζωή ενός ηλικιωμένου ζευγαριού εισβάλλει, ύστερα από ένα ατύχημα έξω από το σπίτι τους, ένα σκυλί. Ο άντρας περιθάλπει το άτυχο ζώο παρά την προϋπάρχουσα φοβία της γυναίκας προς τα σκυλιά. Ο ίδιος γνωρίζοντας ότι η γυναίκα του δεν μπορεί να συμβιώσει με το σκυλί προσπαθεί να του βρει ένα νέο σπίτι αλλά οι προσπάθειες του είναι άκαρπες. Μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα ο άνδρας έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση στοργής με το σκυλί. Έτσι αποφασίζει ότι θέλει να το κρατήσει παρά τις όσες αντιρρήσεις της γυναίκας του.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ VIDEO ART στην ταινία «When the Night Falls» σκην. Εύα Μπαλάση 2’ 18’’ v.a., 2011

   Το σενάριο χτίστηκε σταδιακά με το συνεχόμενο άκουσμα της μουσικής. Οι πρώτες ιδέες ήταν να “μεταφραστεί” ο ήχος σε εικόνα, δηλαδή τα πλάνα με το νερό και την βρύση που στάζει. Σταδιακά, το κομμάτι προκαλεί αισθήματα άγχους, πανικού και έντασης. Δημιουργούσε την αίσθηση ότι κάτι κακό θα συμβεί. Όλα αυτά τα συναισθήματα, έμπρακτα αποδόθηκαν με τα πλάνα του ατόμου που καπνίζει νευρικά, του αυτοκινήτου που τρέχει μέσα στην νύχτα, ενώ έξω βρέχει και τέλος με τις εικόνες με το χέρι που κρέμεται και το αίμα που στάζει.

Διάκριση για την μουσική παράδοση που εκλείπει στην ταινία «Γκάιντες λαλούν» σκην. Δημήτρης Κιτσικούδης   30’ ντοκ., 2012

   Ένα μουσικό εθνογραφικό ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στην γκάιντα και τους γκαϊντατζήδες του Έβρου. Παλαιοί γκαϊντατζήδες θυμούνται, νέοι μουσικοί αναζητούν το όργανο, τις μουσικές του και αναρωτιούνται: Θα συνεχίσουν οι γκάιντες να λαλούν;

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ VIDEO DANCE στην ταινία «Think_Erase_Move» σκην. Μαρία Κατσιπατάκη  3’ 54’’ v.d., 2011

   Μια αλληγορική ταινία για την κίνηση του ανθρώπου μέσα στο σύμπαν, την σπειροειδή κίνηση του για την αναπόφευκτη συνάντηση με τον εαυτό του – ως την τελική του απόδραση. Μια χορογραφία εμπνευσμένη από τη σύγχρονη κοινωνία με αισιόδοξα μηνύματα για τον ίδιο τον άνθρωπο ως οντότητα

Διάκριση εναλλακτικής οικολογικής πρότασης στην ταινία «Ημερολόγιο επαρχίας» σκην. Στέργιος Μουντσάκης  25’  ντοκ., 2011

   Το ημερολόγιο επαρχίας είναι12 εικόνες από την Ελληνική επαρχία μέσα σε ένα χρόνο, μία για κάθε μήνα. Ένα σχόλιο για αυτά που αλλάζουν, για το περιβάλλον και για τις εναλλακτικές προτάσεις.

Πέμπτη, 28.3.2013, ώρα 19.30

ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ στην ταινία «Τζαφάρ» της  Νάνσυ Σπετσιώτη 2’ 40’’ μ.μ., 2011

   Ο Τζαφάρ περιμένει στο διάδρομο ενός νοσοκομείου.  Οι γονείς της εννιάχρονης Άννας την αποτρέπουν να καθίσει δίπλα του…

 Ειδικό Βραβείο δραματοποιημένου αντιρατσιστικού ντοκιμαντέρ στην ταινία  «Αύριο θα ήταν μια άλλη μέρα» σκην.  Στέφανος Μονδέλος 28΄ντοκ., 2011

   Η αφήγηση δύο μεταναστών που διαμένουν στην Ελλάδα και έχουν χαρακτηριστεί (ή είναι υποψήφιοι για να χαρακτηριστούν) 'επικίνδυνοι' από τις αρχές των κρατών τους. Το ντοκιμαντέρ υπονομεύει την αυθεντικότητα των αφηγήσεων των μεταναστών, προκειμένου να μυθοποιήσει τον χαρακτήρα τους και να καταστήσει την ιστορία τους οικουμενική.

Διάκριση μαθητικής σκηνοθετικής προσπάθειας στην ταινία «Παιχνίδι πέρα από χρώματα» σκην.  Γαζής Γιάννης 11’ 16’’ μ.μ., 2012

   Μια ταινία που έφτιαξαν οι μαθητές της Ε και ΣΤ τάξης με αφορμή τους μετανάστες γείτονες του σχολείου μας.

Διάκριση για την καταγραφή του αρχαιότερου ομιλούμενου ελληνικού γλωσσικού ιδιώματος στην ταινία «Α Γρούσα Νάμου» σκην. Ελισάβετ Λαλουδάκη - Massimo Pizzocaro 52’ ντοκ, 2011

   Στην Ανατολική Πελοπόννησο, σε μια δυσπρόσιτη περιοχή στη σκιά του Πάρνωνα, ζουν οι Τσάκωνες, μια ιδιαίτερη φυλή ‘πεισματάρηδων’ Ελλήνων.  Εδώ και 3 χιλιάδες χρόνια μιλούν μια αρχαία διάλεκτο, μοναδικό πλέον δείγμα δωρικής γλώσσας. Δεν την εγκατέλειψαν ούτε μετά την επικράτηση της Κοινής, της πρώτης υπερ-τοπικής διαλέκτου από την οποία προήλθε η σύγχρονη ελληνική γλώσσα. Ό,τι άντεξε στους αιώνες, ξέφτισε μέσα στις τελευταίες δεκαετίες. Άνοιξαν δρόμοι, ήρθε ο τουρισμός, οι ντόπιοι έφυγαν μετανάστες ή ναυτικοί, το ‘υποχρεωτικό’ σχολείο επέβαλε στους μαθητές να ξεχάσουν την αρχαία τους γλώσσα. Ώσπου ήρθε η ώρα της αλήθειας: όταν χάνεις τη γλώσσα σου, χάνεις ένα ολόκληρο κόσμο. Η περίπτωση των Τσακώνων δεν είναι μεμονωμένη. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ οι μισές περίπου γλώσσες του πλανήτη αντιμετωπίζουν την ίδια απειλή. Της εξαφάνισης και της λήθης. Μια ταινία για την απώλεια της ταυτότητας - τι σημαίνει να ξέρεις ότι η γλώσσα σου δεν θα μιλιέται μετά από 100 χρόνια …