Οι «πορφυρογέννητοι» και ο «πατριωτισμός των ηλιθίων»

[Την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013 θα πραγματοποιηθεί

φιλοσοφική νυκτηγορία με τον Όμηρο Ταχμαζίδη

στο καφέ ΓΑΖΙΑ (Καρόλου Ντήλ 22 – Θεσσαλονίκη) στις 8 μ.μ.

με θέμα:

«Φιλοσοφία του ονείρου [Β΄ΜΕΡΟΣ]-

παρατηρήσεις στο ομώνυμο βιβλίο

του Γερμανού φιλοσόφου Christoph Tuercke»].

Του ΟΜΗΡΟΥ ΤΑΧΜΑΖΙΔΗ

Ο πατριωτισμός: Οι εκπρόσωποι της πολιτικής τάξεως επιχειρούν να συγκαλύψουν το αδιέξοδο στο οποίο οδήγησαν τον τόπο με τη διαρκή επίκληση της λέξης πατριωτισμός. Ο βρετανός θεωρητικός των λεγομένων «πολιτιστικών σπουδών» (“Cultural Studies”)Stuart Hall χρησιμοποίησε τον όρο «αντι-ιμπεριαλισμός των ηλιθίων» για να περιγράψει μια μορφή χοντροκομμένου αντι-ιμπεριαλισμού. Κάτι παρόμοιο φαίνεται ότι εκτυλίσσεται σήμερα στη χώρα μας. Ενώ ο τόπος καταρρέει και οι κίνδυνοι εξαθλίωσης του μεγαλύτερου τμήματος του ελληνικού λαού είναι προ των θυρών, ο «πατριωτισμός των ηλιθίων» πλειοδοτεί σε «αντιευρωπαϊκές», «αντιδυτικές», «αντιγερμανικές» κλ.π. κορώνες και δε θάβει απλώς κάθε δυνατότητα αντίδρασης και κάθε ελπίδα για ανόρθωση, αλλά προλειάνει με τη στάση του ακόμη χειρότερες καταστάσεις.

Η φασιστίζουσα γλώσσα: Ο δημόσιος βίος εκτρέπεται διαρκώς και ολισθαίνει σε αντιδημοκρατικές κακοτοπιές. Δε χρειάζεται να είναι κανείς φασίστας, για να φέρει η πολιτική του γλώσσα έκδηλα στοιχεία φασιστικής ρητορικής.

Σε περιόδους κρίσεως οι λέξεις αποκτούν επικίνδυνη αιχμηρότητα. Όταν δημοτικός σύμβουλος αποδίδει το χαρακτηριστικό «τουρκολάγνος» (Βενιαμίν Καρακωνστάνογλου) στο δήμαρχο Θεσσαλονίκης, εκουσίως ή ακουσίως διαβαίνει το κατώφλι της παραφασιστικής πολιτικής πράξης. Ο ανυποψίαστος θεατής/ακροατής της συγκεκριμένης ρητορικής, παραλαμβάνει το ακόλουθο μήνυμα: στο δημοτικό συμβούλιο υπάρχουν πιθανοί «προδότες».

Το πρώτο βήμα προς τη γλώσσα και τη μανιχαϊστική «θεώρηση» της φασιστικής ιδεολογίας έχει πραγματοποιηθεί: από τη μια οι «καλοί» Έλληνες και από την άλλη οι «προδότες». Η φασιστική παρεκτροπή σιτίζεται διαρκώς από το διφορούμενο: «δεν τον κατονομάζω ως προδότη, αλλά μπορεί και να είναι με αυτά που κάνει»! Με τον τρόπο τούτο περνάμε στην απροκάλυπτη φασιστική «θεώρηση»: η εσωτερική μας πολιτική κατάσταση ορίζεται από «ανδρείους Έλληνες» και «άνανδρους προδότες».

Το ενδιάμεσο: Ο προθάλαμος της ανοικτής φασιστικής πράξης, συγκροτείται από ένα συγκεχυμένο ιδεολογικό σύμφυρμα μεγαλοανδρισμού (ενδεικτικότατα τα ανάλογα, κατά καιρούς, ρητορικά φληναφήματα του Στέλιου Παπαθεμελή και του Κώστα Γκιουλέκα), άφθονης κινδυνολογίας, ανέξοδου εθνικού μεσσιανισμού: με κοινό παρονομαστή δίπλα στην ολότελη σύγχυση τον πλήρη ανορθολογισμό. Η επίκληση των «λόγων» ενός αστοιχείωτου μοναχού, ανάγνωσμα «αγράμματων» υπερηλίκων, από δημοτικούς συμβούλους (Στέλιος Παπαθεμελής, Κώστας Καζαντζίδης) ως πολιτικό επιχείρημα καταδεικνύει ότι έχουν παραβιασθεί οι θύρες της στοιχειώδους λογικής.

Οι ρίζες: Τούτη η σκοταδιστική έκπτωση του δημόσιου λόγου δεν προέκυψε μονομιάς. Κανένα κοινωνικό φαινόμενο δε δημιουργείται ex nihilo. Η στοιχειώδης λογική έχει υποσκαφθεί από χρόνια: με την ακατάσχετη, για παράδειγμα, ιδεοληπτική φλυαρία περί ορθοδοξίας, τη ρητορεία για τη λεγόμενη «καθ΄ ημάς Ανατολή» και το φανατικό «αντιδυτικισμό» του νεορθόδοξου αναθεμελιωτισμού (φονταμενταλισμού).

Η διάχυση του παραλογισμού σε πλείστες όσες εκφάνσεις της ελληνικής δημοσιότητας είναι απόρροια και των επιδράσεων του τελευταίου, ο οποίος πριμοδοτήθηκε παντοιοτρόπως από τις καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις.

Το παρελθόν των υπόγειων ιδεολογικών διασυνδέσεων είναι εξαιρετικώς ενδιαφέρον. Ο νεορθόδοξος ανορθολογισμός δεν προήλθε αποκλειστικώς από τα σπλάχνα των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων (Χρήστος Γιανναράς), αλλά και από την αστικών καταβολών κομμουνιστική αριστερά (Κωστής Μοσκώφ, Κώστας Ζουράρις).

Οι συνέπειες: Και εάν στις παρυφές του πολιτικού συστήματος κερδίζουν έδαφος τα παραφασιστικά μεγαλοανδρικά στερεότυπα, στον σκληρό πυρήνα του καθεστώτος επιβεβαιώνεται καθημερινώς με τον πιο έκδηλο τρόπο η επιβολή του παραλόγου επί της λογικής. Ο «πατριωτισμός των ηλιθίων» εκφράζεται και με τις γελοίες επερωτήσεις στη Βουλή εάν και κατά πόσο υπόκεινται οι Έλληνες σε «ψεκασμό ηλιθιογόνων»!

Οι «πορφυρογέννητοι»: Το μεγαλοανδρικό ιδεολόγημα επιδοτεί πολιτικώς το «σύνδρομο του πορφυρογέννητου». Τούτο αφορά στο είδος του πολιτικού εκκοινωνισμού και στην πολιτική νοοτροπία διαφόρων γόνων της πολιτικής ολιγαρχίας, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τη χώρα σαν παιχνίδι στα κακομαθημένα χέρια τους. Γύρω τους σχηματίζονται «αυλές» από «συνοδοιπόρους», «φίλους», «συναγωνιστές», παντός είδους κόλακες, τυχοθήρες, φαύλους και φαυλεπίφαυλους κοινωνικούς αναρριχητές – για να σώσουν τη χώρα!

Οι «θεωριστές»: Ο Γκαίτε στο έργο του για τα χρώματα («Farbenlehre – Θεωρία των χρωμάτων») αναφέρεται σε κάποιο σημείο στους «θεωριστές». Άτομα τα οποία δημιουργούν τις δικές τους «θεωρίες» χωρίς να έχουν εντρυφήσει σε έναν τομέα με επιστημονικό τρόπο, χωρίς να έχουν ερευνήσει. Από παρόμοιους «θεωριστές» κυριαρχείται ιδεολογικοπολιτικώς η σημερινή Ελλάδα. Και δεν υπάρχει η διάκριση ανάμεσα σε Δεξιά και Αριστερά: ο κατήφορος της χώρας συνοδεύεται από τις τυμπανοκρουσίες και τις μεγαλοστομίες των ιδεολογικοπολιτικών «ψευδοθεωρήσεων» διαφόρων «θεωριστών».

Η κριτική σκέψη συνθλίβεται καθημερινώς στις συμπληγάδες του παραλογισμού και της εργαλειακής λογικής των κομματικών συμφερόντων.

________________

Βλ. και τα άρθρα μου στο Διαδίκτυο:

«Η κατάσταση των πραγμάτων μετά την αποψίλωση του λόγου»

«Η κατάσταση των πραγμάτων και η άβυσσος του ελληνικού αδιεξόδου»