Καμιά προσευχή για το ΚΚΕ

Υπό το άγρυπνο βλέμμα του Ζαχαριαδισμού

Του Γ. ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤΑΚΗ

H εικοσαετής προσπάθεια της ηγεσίας του ΚΚΕ να σβήσει αρχικώς τον ΣΥΝ και εν συνεχεία τον ΣΥΡΙΖΑ από τον πολιτικό χάρτη, να ταπεινώσει τους ρεφορμιστές, να πατήσει στο κεφάλι το φίδι του οπορτουνισμού, θα ήταν αρκετή για να νεκρώσει τα συναισθήματά μου και να μην νιώθω, όπως νιώθουν πολλοί και πολλές, την παραμικρή αγωνία και δυσαρέσκεια για την επικείμενη εκλογική κατάρρευση του κόμματος του οποίου ηγείται η κ. Παπαρήγα.

Τι να πρωτοθυμηθώ, τις επιθέσεις, τις συκοφαντίες, την περιφρόνηση (μέχρι και τον Μανώλη Γλέζο πιάνουν στο στόμα τους στελέχη και στελεχάκια), τις χωριστές συγκεντρώσεις, ακόμη και όταν (6^η Μαΐου 2010) η λαϊκή ενότητα θα μπορούσε να γκρεμίσει το Μνημόνιο, όπως γκρέμισε το ασφαλιστικό του Γιαννίτση; Ή μήπως να θυμηθώ το «ο ΣΥΡΙΖΑ χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων» που ξεστόμισε η γ.γ. έξω από το Μαξίμου τον Δεκέμβρη του 2008;

Η νέκρωση των συναισθημάτων μου γίνεται ακόμη βαθύτερη, όταν επισκοπώ την ιδεολογία της ηγεσία του ΚΚΕ, το κόλλημα με τα καθεστώτα του σοβιετικού δήθεν κομμουνισμού, την αποκατάσταση του Στάλιν και του Ζαχαριάδη, τον αντιευρωπαϊσμό, τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, τα 96% των συνεδρίων, γενικώς τη δυσανεξία έναντι της δημοκρατίας. Μέχρι και τον Βελουχιώτη αποκατέστησε η ηγεσία, λες και ο Άρης είχε ανάγκη από το συγχωροχάρτι της Αλέκας, του Μαΐλη και του Κουτσούμπα.

Ακόμη κι έτσι όμως, θα μου είχαν απομείνει κάποια ίχνη συμπάθειας, αν η ηγεσία του ΚΚΕ δεν κρατούσε σήμερα αυτή την αδιανόητη στάση έναντι του ενδεχόμενου να σχηματιστεί κυβέρνηση από την Αριστερά. Τώρα που υπάρχει, για πρώτη και ίσως για τελευταία φορά, η ευκαιρία, όχι για να πανηγυρίσουν ο Τσίπρας, ο Δραγασάκης, ο Θεωνάς, αλλά για να πάρει ανάσα ο χειμαζόμενος λαός, τώρα το ΚΚΕ αποφάσισε να ανακηρύξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε υπ' αριθμόν ένα εχθρό, μιλώντας για νέο ΠΑΣΟΚ, για αυταπάτες, ακόμη και για απατεώνες.

Την ώρα που η Αριστερά γράφει ιστορία, η ηγεσία του ΚΚΕ βρίσκεται απέναντι, είναι με αυτούς που προσπαθούν να εμποδίσουν το γράψιμο: «Η ουρά που αυξάνει φτύνοντάς τον ας λυσσάει, με τον ζουρλό μανδύα και με τα ηλεκτροσόκ να τον κλονίσει, θα λάβει ό,τι της αξίζει».