Για την πρόταση Βενιζέλου περί «διακυβέρνησης εθνικής συνευθύνης»

Κατά τ' άλλα θέλουν να σώσουν τον τόπο, όχι την καριέρα τους!

Οι πολίτες στις 6-5-12 καταψήφισαν το Μνημόνιο, πως θα ανεχθούν την αναβίωσή του στις 17-6-12;

 «Ο κόσμος ζητά συνεργασίες, οι αριθμοί επιβάλλουν συνεργασίες, αλλά πολιτικά ρεαλιστικές και ισορροπημένες, που μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα, να δώσουν λύση και όχι να επιδεινώσουν τα προβλήματα», είπε ο κ. Βενιζέλος στις 6-6-12 και σημείωσε ότι «χρειάζεται διακυβέρνηση εθνικής συνευθύνης, εθνική στρατηγική ολοκληρωμένη, υπεύθυνη και εφικτή». Την ίδια πρόταση επανέλαβε ο κ. Βενιζέλος στην διακαναλική συνέντευξη Τύπου την Κυριακή 10 Ιουνίου.  Περίπου στο ίδιο μήκος κυμαίνεται και η πρόταση Κουβέλη, για οικουμενική.

Αξίζει να επισημανθούν τέσσερα σημεία:

(1) Οι πολίτες στις 6 Μαΐου δεν καταψήφισαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ για να αναγκάσουν τις δυνάμεις της αριστεράς να συνεργαστούν μαζί τους, αλλά για να αποκηρύξουν και ανατρέψουν την πολιτική του μνημονίου που ΠΑΣΟΚ-ΝΔ διαμόρφωσαν και εφάρμοσαν τα τελευταία τρία χρόνια.  Η παρερμηνεία της εκλογικής ήττας του κόμματος του κ. Βενιζέλου ως ψήφο απαίτησης συνεργασίας δεν αποτελεί απλώς υπεκφυγή, αλλά κυρίως φτηνή προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και χειραγώγησης της λαϊκής ετυμηγορίας, η οποία θέτει σε κίνδυνο τις στοιχειώδεις λειτουργίες του δημοκρατικού πολιτεύματος.  Η λαϊκή ετυμηγορία στην δημοκρατία δεν αποτελεί πλαστελίνη στα χέρια κανενός.  Οι πολιτικές δυνάμεις προτείνουν προγράμματα και στην βάση αυτή κρίνονται από τον λαό.  Τα κόμματα που εφάρμοσαν ή στήριξαν το μνημόνιο καταποντίστηκαν στις τελευταίες εκλογές, χάνοντας πάνω 3 εκατ. ψήφους σε σχέση με παλαιότερα. Η προσπάθεια του κ. Βενιζέλου να παρερμηνέψει το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη αποσιωπά με τρόπο επικίνδυνο την καταστατική αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος ότι τα κόμματα ψηφίζονται ή δεν ψηφίζονται γι’ αυτά που προτείνουν ή/και που έχουν πράξει. Όσοι/ες ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ ψηφίζουν για να εφαρμοστούν τα αντίστοιχα, αντιδιαμετρικά μεταξύ τους, προγράμματα.

(2) Δεν είναι οι αριθμοί που επιβάλλουν συνεργασίες αλλά τα εκλογικά  προγράμματα.  Και το εκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ αποτελεί ένα πρόγραμμα που ο Ελληνικός λαός απέρριψε στις 6 του Μάη, ένα πρόγραμμα που κινείται στον αντίποδα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, αφού αποδέχεται το μνημόνιο ως πλαίσιο άσκησης της οικονομικής πολιτικής.

(3) Η «διακυβέρνηση εθνικής συνευθύνης» που οραματίζεται ο κ. Βενιζέλος δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα εφόσον ο στρατηγικός στόχος αυτής της διακυβέρνησης θα είναι η συνέχιση της καταστροφικής για τους πολλούς πολιτικής των μνημονίων, έστω και με μικροτροποποιήσεις.  Διότι το πρόβλημα είναι αυτή η ίδια η κοινωνικά βάρβαρη πολιτική των μνημονίων.  Συνεπώς, μια οικουμενική κυβέρνηση όπως αυτή που οραματίζεται ο κ. Βενιζέλος θα είναι μια κυβέρνηση συνενοχής και όχι συνευθύνης.  Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως απέδειξε και η διαδικασία των διερευνητικών εντολών, αρνείται να προδώσει την ψήφο της 6ης Μαΐου και να συμπράξει στην δημιουργία μιας κυβέρνησης εθνικής κοινοβουλευτικής συνενοχής με στόχο τη σωτηρία του μνημονίου. 

Υπενθυμίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προβλέψει την αποτυχία της κυβέρνησης Παπαδήμου –η οποία σημειωτέον είχε 255 βουλευτές και άρα την διευρυμένη στήριξη που ονειρεύεται ο κ. Βενιζέλος – ως την αναμενόμενη αποτυχία μιας αδύναμης κυβέρνησης, γιατί αντιλαμβάνεται ότι η δύναμη μιας κυβέρνησης δεν είναι το άθροισμα των βουλευτών που την στηρίζουν, αλλά η ίδια η λαϊκή βούληση όπως αυτή εκφράζεται στις εκλογές, στους εργασιακούς χώρους, στα κινήματα και τους κοινωνικούς αγώνες.  Ο μπακαλίστικος εκβιασμός του κ. Βενιζέλου με «τους αριθμούς» που δήθεν δεν βγαίνουν για μια κυβέρνηση της αριστεράς δεν αποδίδει διότι: 

(α) η λαϊκή στήριξη μιας κυβέρνησης της αριστεράς αποτελεί αφενός την μόνη πραγματική πηγή δύναμης στην δημοκρατία και αφετέρου τον μοναδικό τρόπο εξασφάλισης της πολιτικής σταθερότητας στον τόπο, και

(β) κανείς δεν γνωρίζει ακόμη τους «αριθμούς». 

Αντίθετα από την «μπακαλική» των προτάσεων Βενιζέλου, η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για κυβέρνηση της αριστεράς είναι πολύ πιο ρεαλιστική και εφικτή, αφού η σταθερότητα μιας τέτοιας κυβέρνησης, αν σχηματιστεί, θα απορρέει από το γεγονός ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει τα συμφέροντα του λαού, όχι των τραπεζιτών και των φίλων τους.

(4) Επαναλαμβάνουμε ότι οι πολιτικές προτάσεις περί μακρόβιων κυβερνήσεων εθνικής ενότητας, οικουμενικών κλπ, όπως εσχάτως προτείνει και η ΔΗΜΑΡ, είναι αντιδημοκρατικές, γενικά μιλώντας, αφού οδηγούν στην μη ύπαρξη πραγματικής και ουσιαστικής αντιπολίτευσης, αλλά και ειδικότερα στη σημερινή συγκυρία όπου ο ελληνικός λαός καλείται να αποφασίσει και θα αποφασίσει αν επιθυμεί την ακύρωση του μνημονίου, όπως προτείνει, μεταξύ άλλων, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ή τη συνέχιση του μνημονίου με μικροτροποιήσεις, ενδεχομένως και χωρίς αυτές όπως προτείνουν, μεταξύ άλλων, ο Αντ. Σαμαράς και ο Ευ. Βενιζέλος.