Γκρίζες ζώνες

Φωτογραφία Αρχείου, πλ. Γεωργίου Πάτρας.

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΝΤΟΥ

(πολιτικού επιστήμονα)

Μπορεί οι εκλογές να μην οδήγησαν την Αριστερά στην κυβέρνηση, σίγουρα όμως άλλαξαν τα πολιτικά δεδομένα. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται πλέον να ανασυγκροτήσει την παρέμβασή του σε όλο το φάσμα και ιδίως σε τομείς όπου εμφανίζει αδυναμίες. Εκτός από τα προφανή (σύνδεση με εργατικά στρώματα κ.λπ.), υπάρχουν δύο πράγματα που συχνά υποβαθμίζονται από την Αριστερά και αξίζει να μπουν ψηλά στην ατζέντα:

1) Λειτουργία Δημοσίου, ΔΕΚΟ, νοσοκομείων κ.λπ.

Πέρα από τη διακήρυξη της σημασίας που έχει ο δημόσιος έλεγχος αυτών των υπηρεσιών, είναι αναγκαίο να ανοίξουμε τη συζήτηση για το τι σημαίνει δημόσιος χαρακτήρας, πώς επιτυγχάνεται και πώς αναιρείται στην καθημερινή πράξη, ακόμη και υπό κρατική ιδιοκτησία. Τι πρέπει να αποκομίζει ο πολίτης, ποιες νοοτροπίες πρέπει να αλλάξουν, ποιες μέθοδοι εργασίας να εισαχθούν, πώς να αντιμετωπιστούν φαινόμενα ολιγωρίας ή διαφθοράς.

Όλα αυτά δυστυχώς δεν επιτυγχάνονται από τα πάνω -από μια αριστερή κυβέρνηση-, αλλά θέλουν προεργασία και συγκρούσεις με αντιλήψεις και συμφέροντα μέσα στον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό· απαιτούν όσοι συντάσσονται με την Αριστερά να πάρουν οι ίδιοι στην πλάτη τους την υπόθεση της αλλαγής (και να πληρώσουν το σχετικό κόστος). Άλλωστε, κανείς δεν είναι άτρωτος στην αλαζονεία ή τη διαφθορά, ιδίως αν δεν έχει σαφή εικόνα για το πώς αυτές αναπαράγονται ώστε να θέσει από τώρα σε λειτουργία τις αντίστοιχες δικλίδες ασφαλείας.

Παράλληλα, καθώς είναι σίγουρο ότι το κράτος θα απευθυνθεί για τη στελέχωσή του και σε ανθρώπους που συντάσσονται με την Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει γρήγορα και καθαρά να καταλήξει σε μια νέα στρατηγική γι’ αυτό το ζήτημα.

Σε όλα τα παραπάνω πολύτιμη μπορεί να αποδειχθεί η συνεισφορά ενός νέου κομματιού αριστερών ανθρώπων, που έχουν θητεύσει την τελευταία 15ετία στον δημόσιο τομέα, συχνά ως έκτακτοι υπάλληλοι, και αναδεικνύουν στις συζητήσεις τους μια διαφορετική οπτική για τα πράγματα. Η επαφή μαζί τους θα έχει σίγουρα τη δυσκολία της, καθώς ενδέχεται να αμφισβητήσει παγιωμένες προσεγγίσεις, θα φέρει όμως τον ΣΥΡΙΖΑ σε ειλικρινή σύνδεση με ένα δυναμικό τμήμα της κοινωνίας.

2) Λειτουργία του πολιτικού συστήματος - σύσταση του πολιτικού προσωπικού

Πρόκειται για έναν δεύτερο τομέα όπου αξίζει να γίνει τάλιρα η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. μέσω νομοσχεδίων) και μάλιστα με έμφαση όχι μόνο στην ενίσχυση της δημοκρατίας, αλλά στην αποδόμηση του συστήματος που τάιζε τα τελευταία 30 χρόνια το κεντρικό πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Παρ' ότι φυσικά η σημερινή οικονομική κατάσταση δεν οφείλεται στους μισθούς των βουλευτών και των συνεργατών τους, είναι σκανδαλώδες οι διαχειριστές της χρεωκοπίας να εξακολουθούν να αμείβονται σαν επιτυχημένοι.

Θα είναι λοιπόν εξαιρετικής παιδαγωγικής αξίας αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέσει, τώρα που βρίσκεται μπροστά στο βάζο με το μέλι, το ζήτημα της σύνδεσης των αμοιβών του πολιτικού προσωπικού με τον κατώτατο μισθό, της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων, του περιορισμού των χρυσοπληρωμένων συμβούλων και συνεργατών πάσης φύσεως. Και βέβαια αν αρνηθεί απόλυτα (θεσπίζοντας τους σχετικούς κώδικες δεοντολογίας) κάθε τύπου ρουσφέτια, αλλά και κάθε είδους «εύλογες» εξυπηρετήσεις (για να παρακαμφθεί π.χ. η γραφειοκρατία). Η μάχη που καλείται πλέον να δώσει, ως αξιωματική αντιπολίτευση, δεν είναι η μεμονωμένη στήριξη ανθρώπων που ταλαιπωρούνται, αλλά η αλλαγή της λειτουργίας του κράτους ώστε να μπορεί κανείς να βγάλει άκρη χωρίς πολιτική παρέμβαση. Και αυτός ο δρόμος αναγκαστικά περνάει από πολλά και καθαρά «όχι». Ας τα πούμε.

(Πηγή: avgi.gr)