Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτρας - Για τον καλό ποιοτικό κινηματογράφο

«14^ο Διεθνές Πανόραμα»

Επεξηγήσεις

v.a video art, v.d. video dance, μ.μ μικρού μήκους, Μ.μ μεγάλου μήκους, ντοκ. ντοκιμαντέρ, anim. animation

Ενότητες

«Κινηματογράφος, ειρήνης τέχνη», «Η Ευρώπη που ματώνει, οι Ευρωπαίοι που αγωνίζονται», «Ο Έρως σκέπει την πόλη», «Homo Politicus», «Εγώ και ο γείτονας μου», «Της μετανάστευσης πικρό τραγούδι», «Η ελπίδα είναι γένους θηλυκού», «Στα πέρατα της γης», «Εικόνες που αγαπάμε, εικόνες που ονειρευόμαστε, Ελληνικό σινεμά», «Κινηματογράφος και Λαϊκή Παράδοση», «Πράσινο σε μαύρο φόντο», «ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ»

Τίτλος - Σκηνοθέτης – Χώρα παραγωγής – Διάρκεια – Είδος ταινίας - χρονιά παραγωγής

ΠΕΜΠΤΗ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012  

Ώρα έναρξης 16.00

16.00 «Στα πέρατα της γης»

High Above the Clouds Mari Gulbiani  Γεωργία  40’ ντοκ., 2011

Το “High Above the Clouds” δείχνει το συναπάντημα διαφορετικών νοοτροπιών στα πρόσωπα δύο γυναικών που ζουν στην ορεινή περιοχή Svaneti στην Γεωργία. Η Larissa από το Novosibirsk, ονειρεύεται να ανοίξει ινστιτούτο αισθητικής, που θα είναι το πρώτο στην περιοχή.  Η Qavjan από το Kabardo ονειρεύεται να επιστρέψει στην πατρίδα της για να ζήσει εκεί μέχρι το τέλος της ζωής της.  Η ταινία προβάλλει τη στάση των πρωταγωνιστών απέναντι σε διαφορετικές κουλτούρες, ήθη και έθιμα. Πώς θα βρουν τη δύναμη να υπερνικήσουν τις δυσκολίες και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους;

Love on the Airwaves Steven Hindes Αυστραλία 5’ 02’’ μ.μ, 2012

Ένας οδηγός ταξί ζει μία δύσκολη σχέση με το GPS του.

Worm  Nils Skapans Λετονία    6’ anim., 2011

Καμιά φορά εκείνοι που έρπουν καταφέρουν στο τέλος να πετάξουν.

Περί Αρχιτεκτονικής Κωνσταντίνος Στραγαλινός  Ηνωμένο Βασίλειο 16’ μ.μ., 2011

Ένας  αρχιτέκτονας κάνει μια μακάβρια ανακάλυψη στο εργοτάξιο του υπό κατασκευή κτιρίου του. αρχίζει να αναρωτιέται αν τα πρόσφατα παράξενα όνειρα του είναι πράγματι όνειρα...

Red Green Totem Paul O'Donoghue Ιρλανδία   3' 25" v.a., 2012

Η ταινία είναι πειραματική, οπτικοποιημένη μουσική. Χρησιμοποιώντας αναλογική τεχνολογία της δεκαετίας του 1970, στο Experimental Television Studio στη Νέα Υόρκη, απλοί τόνοι και ήχοι μετασχηματίστηκαν σε οπτικές αναπαραστάσεις, υπέστησαν ψηφιακή επεξεργασία και δημιούργησαν τελικά μία νέα ακουστική-οπτική σύνθεση. Βλέπεις ότι ακούς.

Body memory  Ülo Pikkov Εσθονία   9’ 25’’ anim., 2011

Το σώμα μας θυμάται περισσότερα από ό,τι φανταζόμαστε, μαζί και την θλίψη και τον πόνο όσων προηγήθηκαν. Το σώμα μας διατηρεί τις ιστορίες των γονιών και των παππούδων μας, όπως και των προγόνων τους. Πόσο πίσω στην μνήμη του σώματος είναι δυνατόν να πάμε;

Χριστίνα Χάρης Ξυδιάς   52’ 49’’ ντοκ., 2012

Το ντοκιμαντέρ αυτό καταγράφει τις σκληρές προσπάθειες της Χριστίνας Γκούσσω, ενός κοριτσιού με διανοητική αναπηρία, από τον Σεπτέμβριο του 2010 μέχρι τον Ιούνιο του 2011 και την αναπάντεχη  επιτυχία της στους Special Olympics  κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια στο στίβο. Η πρωταγωνίστρια  με την συμμετοχή της στους αγώνες κατάφερε να πιστέψει στον εαυτό της και να αποκτήσει έναν νέο σκοπό ζωής. Απώτερος σκοπός της ταινίας είναι να δοθεί ένα κοινωνικό μήνυμα προς όλες τις μικρές κοινωνίες του κόσμου και κυρίως στους γονείς των ατόμων με ειδικές ικανότητες να ωθήσουν τα παιδιά τους να κάνουν τον αθλητισμό μέρος της ζωής τους, βοηθώντας τους με αυτόν τον τρόπο να κοινωνικοποιηθούν και να βγουν από την απομόνωση που συνήθως ζουν.

18.00 «Εικόνες που αγαπάμε, εικόνες που ονειρευόμαστε, Ελληνικό σινεμά»

F.L.S. Θάνος Τσαβλής  75’ 19’’ Μ.μ., 2011

Στο κοντινό μέλλον ένας άνδρας συμμετέχει στο τουρνουά F.L.S. όπου δολοφόνοι από όλο τον κόσμο πολεμούν για δόξα και χρήμα. Με τις πιθανότητες εναντίον του θα πρέπει να κερδίσει ίσως την τελευταία μάχη της ζωής του.

Ημερολόγιο επαρχίας Στέργιος Μουντσάκης  25’  ντοκ., 2011

Το ημερολόγιο επαρχίας είναι 12 εικόνες από την Ελληνική επαρχία μέσα σε ένα χρόνο, μία για κάθε μήνα. Ένα σχόλιο για αυτά που αλλάζουν, για το περιβάλλον και για τις εναλλακτικές προτάσεις.

Πίστομα Γιώργος Φουρτούνης  19’ μ.μ., 2011

Ένας άντρας επιστρέφει στην πατρίδα του μετά από καιρό. Στο σχεδόν εγκαταλειμμένο, ερειπωμένο χωριό του βρίσκει τη γυναίκα του με ένα παιδί που δεν είναι δικό του. Σ’ αυτόν τον κόσμο, ένας ανεπιθύμητος έχει μόνο το έγκλημα σαν μέσο για ν’ αποκαταστήσει την τάξη.

20.00 «Της μετανάστευσης πικρό τραγούδι»

Προλογίζει ο Χρήστος Τσαντής

Παιχνίδι πέρα από χρώματα  Γαζής Γιάννης 11’ 16’’ μ.μ., 2012

Μια ταινία που έφτιαξαν οι μαθητές της Ε και ΣΤ τάξης με αφορμή τους μετανάστες γείτονες του σχολείου μας.

Playing hide and seek Victoria Kaplani Ισπανία 6’ 45’’ anim., 2011

Η ιστορία αυτής της animation βασίζεται σε εικόνες και καταστάσεις που διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στην πόλη της Πάτρας. Πρόκειται για 6 παιδιά από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, τα οποία πέρασαν λαθραία από την Τουρκία στην Ελλάδα και βρίσκονται στην Πάτρα προσπαθώντας να βρουν κάποιο πιθανό τρόπο να φύγουν στην Ιταλία. Κάθονται στην Οδό Ηρώων Πολυτεχνείου, όταν ξαφνικά βλέπουν ένα φορτηγό μεταφορών που πηγαίνει στην Ιταλία. Το ακολουθούν καταφέρνουν να μπουν μέσα σε μια στιγμή που ο οδηγός απουσιάζει και κρύβονται ανάμεσα στις κούτες που μεταφέρει. Αλλά τελικά δεν έχουν τύχη καθώς  γίνονται αντιληπτά από τον οδηγό που τα διώχνει. Ο οδηγός βρίσκεται τώρα στο λιμάνι και ετοιμάζεται για τον έλεγχο που θα ακολουθήσει όταν αντιλαμβάνεται ένα παιδί, τον Ahmed, που δεν είχε δει πριν. Ο Ahmed του δείχνει τη φωτογραφία του πατέρα του και καταφέρνει να κάνει τον οδηγό να αλλάξει γνώμη και να τον αφήσει να παραμείνει κρυμμένος στο φορτηγό του. Η ιστορία τελειώνει με τον οδηγό να αποσπά την προσοχή του σκύλου του αστυνομικού γλυτώνοντας έτσι το παιδί και πραγματοποιώντας το όνειρο του να πάει στην Ιταλία.

Χωρίς φωνή Αντώνης Τολάκης  47’ ντοκ., 2011

Ο Αριάν είναι ένας 30χρονος Ιρανός μετανάστης, που ζει στην Αθήνα τα τελευταία δύο χρόνια. Δεν είναι οικονομικός μετανάστης ούτε πολιτικός πρόσφυγας. Έφυγε από την χώρα του σχεδόν χωρίς τίποτα, μόνο με μια βίζα και ένα όνειρο: να σπουδάσει θέατρο και να γίνει ηθοποιός. Αλλά πώς εκπληρώνει κανείς το όνειρό του σε μια ξένη χώρα ;

Αύριο θα ήταν μια άλλη μέρα  Στέφανος Μονδέλος 28΄ντοκ., 2011

Η αφήγηση δύο μεταναστών που διαμένουν στην Ελλάδα και έχουν χαρακτηριστεί (ή είναι υποψήφιοι για να χαρακτηριστούν) 'επικίνδυνοι' από τις αρχές των κρατών τους. Το ντοκιμαντέρ υπονομεύει την αυθεντικότητα των αφηγήσεων των μεταναστών, προκειμένου να μυθοποιήσει τον χαρακτήρα τους και να καταστήσει την ιστορία τους οικουμενική.

Τζαφάρ Νάνσυ Σπετσιώτη 2’ 40’’ μ.μ., 2011

Ο Τζαφάρ περιμένει στο διάδρομο ενός νοσοκομείου.  Οι γονείς της εννιάχρονης Άννας την αποτρέπουν να καθίσει δίπλα του…

22.00 «Εικόνες που αγαπάμε, εικόνες που ονειρευόμαστε, Ελληνικό σινεμά»

Χαραγμένο τριαντάφυλλο Νεοφώτιστος Αθανάσιος 9’ 10’’ μ.μ., 2011

Μια γυναίκα αντιμέτωπη με την απώλεια. οι επιλογές της, η μνήμη που πονάει και η λήθη που αδικεί… είναι άραγε η τέχνη της ικανή να της προσφέρει τη λύτρωση που προσδοκά?

Felix Culpa Δημήτρης Νάκος 11’ μ.μ., 2011

Ένας θεατρικός σκηνοθέτης επιστρέφει στο σπίτι του το βράδυ μετά την πρόβα. Μπροστά στην πόρτα του σπιτιού του βρίσκει έναν άντρα να κείτεται στα σκαλιά. Αποφασίζει να τον βάλει μέσα στο σπίτι, έναν ξένο, έναν άνθρωπο χωρίς ταυτότητα. Τον φροντίζει, του δίνει φαγητό και νερό και τα ξημερώματα ο άντρας αποχαιρετά με έναν ιδιαίτερο τρόπο τον σκηνοθέτη.

Κλέφτης Εικόνων Πάνος Α. Θωμαίδης 26’ 35’’ ντοκ., 2012

Ο Σπύρος Στάβερης βιοπορίζεται από την κλοπή της εικόνας του “άλλου”. Μια πράξη, που δικαιώνεται στη συνείδησή του, καθώς τη μοιράζεται απλόχερα μαζί μας χωρίς περιστροφές, επεμβάσεις και φτιασιδώματα. Ο Σπύρος Στάβερης λειτουργεί σαν καθρέφτης, που αντιγυρίζει στη μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία την εικόνα της.

Τι μέσα, τι έξω... Βαγγέλης Ρήγας 73’ ντοκ., 2011

Πρόκειται για την προσωπική μαρτυρία του Φάνη Ζωγράφου, ο οποίος εξέτισε ποινή είκοσι χρόνων στη φυλακή (ισόβια). Μέσα από δικές του αφηγήσεις, καθώς και διηγήσεις «διαβόητων» βαρυποινιτών-συγκρατούμενων του, αποτυπώνονται οι δύσκολες συνθήκες που βίωσαν στις φυλακές, αλλά και των τραυμάτων που ενδεχομένως τους έχουν αφήσει. Επιπλέον, αποκαλύπτονται οι τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν βγαίνοντας από τη φυλακή (ποινικό μητρώο, κατακραυγή, κ.τ.λ.), αλλά και η ελπίδα που υπάρχει να ενταχθούν στην κοινωνία εφόσον το θέλουν και βοηθηθούν, αξιοποιώντας ο καθένας τους τις ικανότητες που έχει.