Στο εδώλιο για το έγκλημα κατά των Ιταλών της Κεφαλονιάς το 1943

Αριστερά ο Γερμανός πτέραρχος Λερ, επικεφαλής της Ομάδας Στρατιών Ε, που διέταξε τη σφαγή.

Στις 19 Δεκεμβρίου στη Ρώμη δικάζεται 89χρονος Γερμανός στρατιώτης

Πρώτη δικάσιμος για τον Γερμανό ναζί που συμμετείχε στη σφαγή της  ιταλικής μεραρχίας Κεφαλονιάς ορίσθηκε για τις 19 Δεκεμβρίου, στη Ρώμη και πολύ πιθανό χωρίς την παρουσία του κατηγορούμενου, που ομολόγησε πως υπήρξε στρατιώτης της γερμανικής μεραρχίας που τέλεσε το έγκλημα στις 24-9-43.

Το πρώην μέλος των ορεινών δυνάμεων (των «Κυνηγών του βουνού») του γερμανικού στρατού - αναφέρει ο Ιταλικός τύπος - πήρε μέρος στην εκτέλεση τουλάχιστον 117 Ιταλών αξιωματικών, μέλη της μεραρχίας Άκουϊ, που έπρεπε να θεωρηθούν αιχμάλωτοι πολέμου.

Έτσι, η στρατιωτική εισαγγελία της Ρώμης παρέπεμψε σε δίκη τον 89χρονο Γερμανό πρώην στρατιώτη, Άλφρεντ Στορκ, για την σφαγή Ιταλών αξιωματικών που έλαβε χώρα στην Κεφαλονιά, πριν εξήντα εννέα χρόνια. Η σημασία της δίκης δεν τόσο το να επιβληθεί η οριζόμενη για εγκλήματα πολέμου ποινή σε έναν ναζί που περνά τα τελευταία του βίου του και να εγκλεισθεί, όσο η ανάγκη να υπάρξει μία ακόμη έμπρακτη καταδίκη του εγκληματικού φαινόμενου του ναζισμού, που δύο γενεές μετά αναβιώνει στην Ευρώπη, όπως και στην Ελλάδα.

Ο Στορκ, κατά την διάρκεια κατάθεσής του σε γερμανικό δικαστήριο, στο παρελθόν, ομολόγησε τη συμμετοχή του στο εκτελεστικό απόσπασμα, που στις 24 Σεπτεμβρίου του 1943, στην Κεφαλονιά, εκτέλεσε μέρος των Ιταλών αξιωματικών, που βρίσκονταν στο νησί του Ιονίου.

Οι Γερμανοί δικαστές, όμως, δεν τον παρέπεμψαν σε δίκη διότι θεώρησαν ότι για το τραγικό αυτό ιστορικό συμβάν, έπρεπε να κριθούν μόνον οι αξιωματικοί του χιτλερικού στρατού. Αλλά κυρίως διότι δεν ήθελαν να καταδικασθεί και εμπράκτως το έγκλημα που τελέσθηκε τότε από συμπατριώτες τους.

Τώρα, η εισαγγελία της Αιώνιας Πόλης πρόκειται να απαγγείλει στον Άλφρεντ Στορκ, την κατηγορία «συμμετοχής σε άσκηση βίας με κατ' εξακολούθηση ανθρωποκτονία σε βάρος Ιταλών αιχμαλώτων πολέμου».

Όπως αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, σε παλαιότερη δήλωσή του, στην Γερμανία, ο κατηγορούμενος τόνισε ότι «μετά την καταγγελία της συμμαχίας με την Γερμανία, οι Ιταλοί, θεωρούνταν εχθροί. Κατά συνέπεια, οι εκτελέσεις, ήταν αναπόφευκτες».

Ιταλοί αιχμάλωτοι των Γερμανών.

Η σφαγή της Μεραρχίας Άκουι

Καίτοι οι Ιταλοί είχαν αποτύχει να σημειώσουν οποιαδήποτε νίκη εναντίον του Ελληνικού στρατού μέχρι την επέμβαση των Γερμανών, ήταν αυτοί που διατήρησαν την κυριότητα του μεγαλύτερου μέρους της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Κρήτης. Ωστόσο γρήγορα φάνηκε πως δεν ήταν ιδιαίτερα πρόθυμοι να ασχοληθούν αποτελεσματικά με το θέμα των Ελλήνων ανταρτών.

Παρά τις συστάσεις που τους γίνονταν από τους Γερμανούς, οι Ιταλοί απέρριπταν τα αντίμετρα μετά βδελυγμίας ως απάνθρωπα, οι Γερμανοί αποδοκίμαζαν την απειθαρχία και την έλλειψη οργάνωσης των Ιταλών, και έτσι οι σχέσεις τους με τους Ιταλούς επιδεινώνονταν συνεχώς.

Ο πτέραρχος Λερ Ανώτατος Διοικητής Νοτιοανατολής και Ομάδα Στρατιών «Ε» ήδη από τον Αύγουστο του 1943 έγραφε πως η συνθηκολόγηση των Ιταλών με τους Συμμάχους ήταν «απλώς θέμα χρόνου». Στην πραγματικότητα, οι 100.000 περίπου Γερμανοί στρατιώτες που η Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ είχε υποσχεθεί στην Ομάδα Στρατιών «Ε» τον Φεβρουάριο του 1943 και τελικά έφθασαν μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, θα έπρεπε, παράλληλα με τη διαφύλαξη των ακτών, να αφοπλίσουν τους Ιταλούς στρατιώτες, αν οι τελευταίοι συνθηκολογούσαν. Για να επιτευχθεί αυτό, ο Λερ εκμεταλλεύθηκε το γεγονός ότι οι Ιταλοί, αν και κατείχαν το 70% της Ελλάδας, εκδιώκονταν από την ύπαιθρο από τους αντάρτες, που λίγο οι πρώτοι ήταν διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν. Έτσι γερμανικές μονάδες τοποθετήθηκαν σε νευραλγικά σημεία, προκειμένου να αναλάβουν δράση όποτε οι συνθήκες το απαιτούσαν.

Ιταλοί αιχμάλωτοι (φθινόπωρο του 1943)

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 ήρθαν τα νέα για την ανατροπή του φασιστικού καθεστώτος του Μπενίτο Μουσολίνι στην Ιταλία. Το απόγευμα της ημέρας, ο Ιταλός στρατηγός Κάρλο Βεκιαρέλι, διοικητής των Ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, επικοινώνησε με τον Γερμανό στρατηγό Χανς φον Γκύλενφελντ για να τον διαβεβαιώσει πως τα στρατεύματα υπό τη διοίκησή του δεν θα πολεμούσαν εναντίον των Γερμανών και παρότρυνε τους τελευταίους να μην χρησιμοποιήσουν βία. Το αίτημα διαβιβάστηκε στον πτέραρχο Λερ, ο οποίος αντί άλλης απάντησης έστειλε τελεσίγραφο στους Ιταλούς: μπορούσαν είτε να συνεχίσουν τον πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών ή να παραδοθούν άνευ όρων, και η απόφαση έπρεπε να παρθεί εντός μίας ώρας, διαφορετικά θα αφοπλίζονταν με τη βία. Ο Βεκιαρέλι αρνήθηκε, τονίζοντας την παράνομη φύση του τελεσιγράφου. Έτσι οι Γερμανοί έθεσαν σε εφαρμογή την Επιχείρηση «Άξονας» (Unternehmen Achse).

Στις 13 Σεπτεμβρίου ξεκίνησαν εχθροπραξίες στην Κέρκυρα. Μονάδες της Γερμανικής 1ης Ορεινής Μεραρχίας του στρατηγού Βάλτερ Στέττνερ επιχείρησαν να πραγματοποιήσουν απόβαση, αλλά αποκρούστηκαν από τους Ιταλούς. Στις 16 Σεπτεμβρίου ο Λερ επέπληξε τον διοικητή του ΧΧΙΙ Ορεινού Σώματος Στρατού Χούμπερτ Λαντς για την διαλλακτικότητα που επεδείκνυε στις διαπραγματεύσεις του με τους Ιταλούς και εξέδωσε διαταγή σύμφωνα με την οποία «Οι υπεύθυνοι για την αντίσταση Ιταλοί διοικητές θα εκτελεστούν μετά τη σύλληψή τους». Επιπλέον, μαζί με τον διοικητή της Ομάδας Στρατιών «F», Στρατάρχη Μαξιμίλιαν φον Βάιχς, αποφασίστηκε πως «Λόγω της ύπουλης και προδοτικής στάσης των Ιταλών, να μην πιαστούν καθόλου αιχμάλωτοι».

Τα γεγονότα για μία από τις μεγαλύτερες ακρότητες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που διαπράχθηκαν από τον τακτικό στρατό και όχι από τα SS, η σφαγή των ανδρών της 33ης Ορεινής Ιταλικής Μεραρχίας «Άκουι», είχαν δρομολογηθεί. Στις 17 Σεπτεμβρίου, οι Γερμανοί αποβιβάστηκαν στην Κεφαλλονιά και επί μία εβδομάδα ως τις 23 Σεπτεμβρίου εκτελούσαν αδιακρίτως «ό,τι περνά μπροστά απ' την κάννη» όπως εύγλωττα έθετε ο δεκανέας Βάλντεμαρ Τάουτμαν στο ημερολόγιό του. Συνολικά περίπου 2.500 εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς και πάνω από 1.500 πνίγηκαν κατά τη μεταφορά τους στην ηπειρωτική Ελλάδα. Στις 28 Σεπτεμβρίου, ο Λερ εξέδωσε νέα διαταγή με την οποία απαιτούσε περισσότερα αντίποινα κατά των Ιταλών.

Αν και την ευθύνη για την εκτέλεση των διαταγών αυτών είχε ο ίδιος ο Λερ ως διοικητής της Ομάδας Στρατιών «Ε», το παράδοξο είναι πως ο ίδιος, σε μία μεγάλης κλίμακας έρευνα που διεξήχθη στην Ιταλία τη δεκαετία του 1950, αθωώθηκε - πράγμα καθόλου παράξενο αν ληφθεί υπόψη η προχειρότητα που χαρακτήρισε τη διεξαγωγή της.

(Τα ιστορικά στοιχεία είναι αλιευμένα από την el.wikipedia.org)