Μία φορά η Αριστερά στην Πάτρα, έκανε το λάθος να στηρίζει Πελετίδη και να αρνείται να δεχθεί την στήριξή της.- Τώρα η Αριστερά, έχει σημείο και πρόσωπα αναφοράς, για την Πάτρα που ονειρευόμαστε!
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ
Ο φίλος μου Άγγελος Κωνσταντίνου, ανάρτησε στο διαδίκτυο έναν προβληματισμό που καταλήγει στο δια ταύτα της πρόθεσής του να ψηφίσει Πελετίδη. Αυτό με αφορμή ένα άρθρο μου που έγραψα χθες στο μπλογκ και αναφερόταν στην έλλειψη παγκοκαθισμάτων, που... μετακόμισαν στο Έλος και στις Καντίνες, που έπιασε μισά ο Ιούνιος, αλλά δεν έχουν φθάσει στην Πλαζ Αγυιάς.
Τον προβληματισμό του φίλου Άγγελου, αξίζει να τον συζητήσουμε, διότι είναι αυτός ο προβληματισμός που χρησιμοποιούν οι αστοί «κυρΠαντελήδες», (του συγχωρεμένου τραυματία τραγουδοποιού αντάρτη Τζαβέλα) που δεν προτίθενται να διαταράξουν την καθεστηκυΐα τάξη της ΝΔ!
Και ναι μεν είναι μία στάση ζωής και αυτή, αλλά δε, όταν προέρχεται από έναν δήμαρχο που είχε τρελάνει στις πορείες τους οπαδούς του, για το παραμικρό επί ΣΥΡΙΖΑ. Έκανε πορεία-οδύσσεια εβδομάδας στην Αθήνα για να ''χτυπήσει'' μία κυβέρνηση Αριστεράς, που μόλις είχε ξεπροβάλει το κεφάλι της από την κόλαση των δανειστών. Όταν διακηρύττει επανάσταση στα λόγια, αλά συμβιβάζεται επί της πράξης, αυτό αναιρεί την όποια πρωτοποριακή στάση θέλει να οικειοποιηθεί!
Κι ακόμη, όταν ζητά από το Δημ. Συμβούλιο να ψηφίσει υπέρ της άρσης των πόρων που είχαν προορισθεί για δημοτικά έργα, διότι, ΠΡΟΣΕΧΤΕ ΑΥΤΟ, πρέπει να εξοικονομήσουμε χρήματα, ώστε να πληρωθούν οι εργαζόμενοι που μας υποχρέωσε το ΣτΕ με την στήριξη της αντιπολίτευσης να προσλάβουμε, ενώ από την άλλη, σπαταλά εκατομμύρια ευρώ σε αναθέσεις στους κολλητούς συντρόφους κλπ. Δεν υπάρχει πιο κυνική στάση, που καμία σχέση έχει με την κομμουνιστική Αριστερά. Πρόκειται για εργαλειοποίηση του επιτυχούς αγώνα των απολυμένων, από τον Δήμο, ενώ ζητούν, μόνον παράταση εργασίας για λίγους μήνες μέχρι να πιάσουν το όριο για να μπουν στο Ταμείο Ανεργίας, στάση του Δημάρχου, η οποία καταλήγει σε πολιτικάντικη αντιμετώπιση της αντιπολίτευσης, «να αυτοί φταίνε, που δεν κάνω έργο». Κι επιτέλους, γιατί πέρυσι έστω και αργά είχαν στηθεί οι καντίνες;
Το ίδιο επιχείρημα είχε χρησιμοποιήσει ο κ. Πελετίδης και για την έκταση του Ρηγανόκαμπου, που και αυτή έχει υπαχθεί στο Υπερταμείο. Την καθάρισε, έστησε πανό και ταρατατζούμ, να ακούγεται, κι όταν πήρε την αρνητική απάντηση από το Υπουργείο, χάλασε τον κόσμο. Όμως υπάρχει ένα αλλά: Η Παπανάτσιου, αν θυμάμαι καλά πρότεινε αντί της οριστικής παραχώρησης, την απόδοση για τα επόμενα πενήντα χρόνια στον Δήμο. Και η λύση για παραπέρα να δοθεί τότε. Ο κ. Πελετίδης ήταν της άποψης ή όλα ή τίποτα. Ο Ρηγανόκαμπος έμεινε εκεί εγκαταλελειμμένος, μέχρι τον αιώνα τον άπαντα, να αποφασίσει η ΝΔ. Διαμαρτυρία όμως όχι, προς θεού, που θα χαλάσει την διαγωγή του ο κυρ Κώστας!
Το ίδιο κάνει και με την Πλαζ. Πετάει το μπαλάκι στους φίλους του δημοσιογράφους, να παίξουν αυτοί πιγκ-πονγκ του θέματος μεταξύ τους και αυτός μένει στο απυρόβλητο.
Κι ένα τελευταίο ερώτημα: Του έδωσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ένα θαλάσσιο πρόσωπο μήκους επτάμισι χιλιομέτρων; Τι το έκανε; Γιατί δεν το αξιοποίησε;
Έχει το λαό με το μέρος του; Γιατί δεν χρησιμοποιεί αυτήν την πίεση για να ολοκληρωθούν οι... διαπραγματεύσεις, στην Πλαζ;
Εντέλει, γιατί χαϊδεύει την Δεξιά, Τι προσδοκά από την ΝΔ;
Φοβάται ότι η αντίδρασή του θα ωφελήσει τον κακό ΣΥΡΙΖΑ, που πήγε να κάνει την κυβέρνηση... μούφα (Μ. Κουτσούμπας) με την επιβολή της απλής αναλογικής, που τουλάχιστον στον τομέα της Αυτοδιοίκησης επιβάλει συνεργασία του Δημοτικού Συμβουλίου προς όφελος των πολιτών και όχι παντοκρατορία του Δημάρχου. Αλλά αυτό είναι που ενοχλεί τον κ. Πελετίδη, που θα ήθελε τον εαυτό του να αναδειχθεί σε... παντοκράτορα μέσα από το καλπονοθευτικό σύστημα της ενισχυμένης της Δεξιάς!
Εάν είναι γιαυτά να ψηφίσουμε Πελετίδη, φίλε Άγελε Κωνσταντίνου, τότε να μεταφέρεις στον κύριο Δήμαρχο, ότι «τον ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε».
Μία φορά η Αριστερά στην Πάτρα, έκανε το λάθος να στηρίζει Πελετίδη και να αρνείται να δεχθεί την στήριξή της. Κι από πάνω να μας βρίζει με το γνωστό πολιτικό υβρεολόγιο της αποστεωμένης νεοσταλινικής φρασεολογίας του. Τώρα η Αριστερά, έχει σημείο και πρόσωπα αναφοράς, για την Πάτρα που ονειρευόμαστε!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου