Ένας μετανάστης δεύτερης γενιάς στην Αμερική αφηγείται για τις ΗΠΑ του σήμερα

Χαρακτικό του Κλίφροντ Χάρπερ.

«Ο Λούης Τίκας, Κρητικός που ήρθε στις Η.Π.Α. το 1906, σκοτώθηκε οκτώ χρόνια αργότερα στη διάρκεια μιας βίαιης απεργίας ανθρακωρύχων στο νότιο Κολοράντο, όταν η Εθνοφρουρά εισέβαλε στον καταυλισμό των απεργών. Ο Τίκας πέθανε μαζί με άντρες, γυναίκες και παιδιά από την Ιταλία, το Μεξικό και άλλες χώρες, όμως η εξέγερση αυτή ήταν μία από τις πολλές που προηγήθηκαν και που ακολούθησαν σε μια χώρα που ήθελε τα εργατικά χέρια των μεταναστών αλλά όχι τους ίδιους. 

Η βία εναντίον των Ελλήνων στις Η.Π.Α. υπήρξε σύντομη συγκριτικά με τα χρόνια τρομοκρατίας και διακρίσεων που υπέστησαν έζησαν οι Ιρλανδοί ή οι Κινέζοι, και ιδιαίτερα οι Αφρικανοί.

Η Αμερική στην οποία ήρθαν οι παππούδες μου πριν τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο είναι διαφορετική από τη σημερινή Αμερική. Πόλεις που κατοικούνταν αποκλειστικά από Αγγλοσάξονες, τώρα κατοικούνται από ισπανόφωνους. Πόλεις που απαγόρευαν την εγκατάσταση Ασιατών, τώρα έχουν Αμερικανοασιάτες δημάρχους. 

Στην Καλιφόρνια, σε λίγα χρόνια οι λευκοί θα είναι μειοψηφία. Δεν πρόκειται για τραγωδία όμως. Είναι ιστορία και κανείς δεν μπορεί να βάλει φρένο στην ιστορία. Στο μέλλον η Ελλάδα μπορεί να είναι λιγότερο ελληνική, περισσότερο πολυεθνοτική, και γι’ αυτό ακριβώς πιο ενδιαφέρουσα».

(ΖΗΣΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΣ, Ελληνοαμερικάνος)