ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ Ν0 47 - Αφιέρωμα Φασισμός και Ψυχιατρική Κατερίνα Μάτσα

Αντιρατσιστικό πανό στον περίβολο ης ΕΡΑ Πάτρας που αντιστέκεται στον αυταρχισμό των ανδρείκελων του γερμανικού κεφαλαίου και της Μέρκελ στην Ελλάδα.

Ιούλης-Αύγουστος-Σεπτέμβρης 1994

 «Μετά το Άουσβιτς δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε όπως πριν. Μετά το Άουσβιτς ξέρουμε ότι ο άνθρωπος είναι κάτι που μπορούμε να ποδοπατήσουμε μέχρι εξόντωσης, κάτι που μπορούμε να αναγάγουμε σε πρώτη ύλη, σε καπνό, ακόμα και στο τίποτα, κάτι που μπορούμε να αρνηθούμε ακόμα και την τιμή ενός ατομικού θανάτου, κάτι που μπορούμε να καταστρέψουμε ως άτομο, να το μεταχειριστούμε ως μάγμα, ως απλό σωρό, σαν τα ξερά ξύλα»(*).

Διαβάζουμε στη χαρακτηριστική

 αφίσα του 1938 :

«60.000 μάρκα είναι το ποσό

 που κοστίζει στην λαϊκή

 κοινότητα, στη διάρκεια

 της ζωής του, αυτό το

 άτομο που πάσχει από

 κληρονομική μειονεξία.

 Αγαπητέ συμπολίτη

 αυτά είναι και δικά σου

 χρήματα». 

(Πηγή:

http://www.psyspirosi.gr/index.php)

Κι όμως ο ναζισμός, αυτό το ακρότατο κακό, όπως λέει ο ποιητής, ξαναγυρνά σήμερα. Και οι θεωρίες της Κοινωνιοβιολογίας ξανακερδίζουν έδαφος.

Ο φασισμός, ο ρατσισμός κάθε μορφής, ο αντισημιτισμός, ο αποκλεισμός της συμβολικής διαφοράς, ο αποκλεισμός του πραγματικού άλλου ξαναγίνεται για την ανθρωπότητα σήμερα ένας εφιάλτης, απ’ τον οποίο πρέπει εγκαίρως να ξυπνήσει. Και αυτή η αφύπνιση σημαίνει συνειδητοποίηση, ανάλυση, περίσκεψη, μνήμη, ετοιμότητα, επαγρύπνηση.

Σημαίνει ξεπέρασμα της φρίκης και βαθιά μελέτη του τρομακτικού φαινομένου του φασισμού σε όλες του τις εκφάνσεις.

 Γιατί η μοναδικότητα της εξόντωσης απ’ τους ναζί των έξι εκατομμυρίων εβραίων, καθώς και των ψυχασθενών, των ομοφυλοφίλων, των τσιγγάνων της Ευρώπης, των κομμουνιστών, ανάγεται στη μοναδικότητα του ναζισμού ως πολιτικής που δεν ήταν αναγκαία ιστορικά και δεν συγκρίνεται με τίποτα σ’ ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας.

Ο «εβραίος» ο Dybbuk, το όνομα των ονομάτων, υποδήλωνε «αυτό που η εξαφάνιση του δημιουργούσε», γύρω από την υποτιθέμενη γερμανική ουσία, για το ομοίωμα «εθνικοσοσιαλιστική επανάσταση», ένα κενό που αρκούσε για να ταυτοποιήσει την ουσία.

Η επιλογή αυτού του ονόματος παραπέμπει χωρίς αμφιβολία στον προφανή δεσμό του με τον οικουμενισμό, ιδιαίτερα τον επαναστατικό οικουμενισμό, ως προς αυτό το όνομα που είχε ήδη κενό, δηλαδή τη σύνδεση οικουμενικότητας και αιωνιότητας των αληθειών(**).

Γιατί μόνο η Αλήθεια είναι αδιάφορη στις διαφορές, είναι η ίδια για όλους. Και αυτή την Α-λήθεια υπηρετεί το μικρό αφιέρωμα των «Τετραδίων Ψυχιατρικής».

Το διώνυμο φασισμός και ψυχιατρική, δεν αφορά μόνο τη Ψυχιατρική. Αφορά την επιστήμη γενικά. Γιατί στο όνομα της «επιστήμης» έγιναν τα θηριώδη πειράματα των ναζί στους κρατουμένους των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Στη βάση των θεωριών της ευγονικής στειρώθηκαν και τελικά οδηγήθηκαν στην «ευθανασία» χιλιάδες ανάπηροι και ψυχασθενείς.

Στο όνομα της επιστήμης και του κύρους της επιστημονικής κοινότητας τιμωρήθηκαν στη Γερμανία μετά το 1945 μόνο 350 από τους 90.000 γιατρούς που είχαν αναμιχθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στις ναζιστικές θηριωδίες.

Η ιστορία της ψυχιατρικής στη διάρκεια του ναζισμού είναι μια ιστορία καταισχύνης και δεν πρέπει να συγκαλυφθεί…

(*) “Frères humains”, Le defi bioethique, N0 120, Mars 1991
*France Quere

(**) Alain Badiou “L’ ethique, essai la concience du Mal”, ed. Optiques, philosophie, Hatier.

_____________
(Πηγή: http://christostsantis.wordpress.com/2013/07/20/)

Ο Χρήστος Τσαντής δημοσίευσε στην ομάδα Independent.gr