Στα «Ενθέματα» της εφημερίδας ΑΥΓΗ, στο φύλλο της 3ης Φεβρουαρίου, ΣΗΜΕΡΑ

Στα περίπτερα εντός της «Αυγής», στο μπλογκ τους (enthemata.wordpress.com), στο facebook (Enthemata Avgis) και στο twitter: @enthemata

Kείμενα των: Δημήτρη Τραυλού-Τζανετάτου, Θόδωρου Παρασκευόπουλου, Γιάννη Αλμπάνη, Niemands Rose, Δημήτρη Μπαλαμπανίδη, Έλενας Πατατούκα, Δήμητρας Σπανού, Έλενας Πατρικίου, Νίκου Σαραντάκου, Μαρίνας Δημητριάδου, Σίας Αναγνωστοπούλου, Sraosha, Mάρκου Βογιατζόγλου

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ

 Δικαστήρια και απεργίες: μια «μονομανής» πρακτική Το 95% των δικαστικών αποφάσεων αξιολογεί τις απεργίες ως παράνομες και  καταχρηστικές -- σε μία περίπτωση ακόμα και την αργία της Πρωτομαγιάς! Στις πρόσφατες απεργίες, στα μέσα μεταφοράς, γράφει ο Δημήτρης Α. Τραυλός-Τζανετάτος το Πρωτοδικείο Αθηνών εξέδωσε ακαριαία την απόφαση του Κυριακή πρωί (η αγωγή είχε κατατεθεί Σάββατο βράδυ!), δίκην δραστικότατου ασφαλιστικού μέτρου (αν και αυτό απαγορεύεται ρητά). Όλα αυτά σε πλήρη αντίθεση με προηγούμενη απόφαση του Αρείου Πάγου.

Μικρό σχόλιο για τον αγώνα στο μετρό: «Στο μετρό, όπως και πριν ένα χρόνο στη Χαλυβουργία, στον αγώνα δεν ηγούνταν “πουλημένοι και γραφειοκράτες εργατοπατέρες” […] Tο γεγονός ότι και οι δυο αγώνες ηττήθηκε, δείχνει ότι ο εξαιρετικά δυσμενής συσχετισμός για τις δυνάμεις της εργασίας δεν έχει να κάνει μόνο με τη γραφειοκρατικοποιημένη συνδικαλιστική ηγεσία». Πρώτες σκέψεις του Γιάννη Αλμπάνη για τον «σημαντικότερο αγώνα του τελευταίου διαστήματος.

Ελλάδα, Τουρκία και Μέση Ανατολή. Η αμηχανία και οι λάθος αναλύσεις όλων των ελληνικών κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και της σημερινής τρικομματικής) έναντι του πολιτικού Ισλάμ στην Τουρκία. Οι φρούδες και τυχοδιωκτικές ελπίδες από τη συμμαχία με το Ισραήλ, την ενδεχόμενη «διάλυση» της Τουρκίας λόγω του Κουρδικού και ο χρόνος που δεν είναι υπέρ των ελληνικών θέσεων. Ανάλυση του Θόδωρου Παρασκευόπουλου.

Από τη Λέρο στη Λέγκω. «Η μέχρι σήμερα παρωχημένη victim-blaming προσέγγιση στον χώρο της υγείας, ότι δηλαδή το ίδιο το θύμα ευθύνεται αποκλειστικά για την κατάστασή του, φαίνεται να επανακάμπτει, και μάλιστα μέσα σε συνθήκες διάλυσης του ΕΣΥ»: Η μπλόγκερ Niemandsrose, με αφετηρία του νεογέννητου βρέφους στη Λέρο.

Για τα κοινωνικά κινήματα στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης: τριήμερο εργαστήριο.  Ο Δημήτρης Μπαλαμπανίδης, η Έλενα Πατατούκα, η Δήμητρα Σπανού γράφουν για την τριήμερη συνάντηση επιστημόνων και κινηματιών από Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, με τίτλο «Καθεστώτα κρίσης και αναδυόμενα κοινωνικά κινήματα στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης».

Η Γκέρντα Λέρνερ (1920-2013) και η Γυναικεία Ιστορία. Η Έλενα Πατρικίου γράφει για τη σπουδαία ιστορικό και φεμινίστρια Γκέρντα Λέρνερ, που πέθανε στις 2.1.2013 και τη θεμελίωση των «γυναικείων σπουδών»: «Η Γυναικεία Ιστορία θέτει μια ουσιαστική πρόκληση τόσο στην ιστορική επιστήμη όσο και στην ίδια την κοινωνία: την πρόκληση του επαναπροσδιορισμού των διανοητικών αξιών μας και του ανθρώπινου παρελθόντος μας».

Μια λέξη που θα θέλαμε ν’ ακούμε πιο συχνά: Αλληλεγγύη. Ο Νίκος Σαραντάκος στη μόνιμη στήλη του «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία» γράφει για τη λέξη «αλληλεγγύη»  και την ιστορία της – από τον Όμηρο και τις Νεαρές του Ιουστινιανού μέχρι το Καθολικόν αλληλέγγυον του 1856 και τον Σοσιαλιστικό Σύνδεσμο Κόσμος, το 1895.

Η δίκη για την «υπόθεση Στέλιου Αλεξανδρόπουλου». Η Μαρίνα Δημητριάδου, εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Ενημέρωσης και Δράσης για την υπόθεση Στ. Αλεξανδρόπουλου μας γράφει για τη δίκη της υπόθεσης των «στημένων μεταπτυχιακών» πολιτικής επιστήμης, στο Ρέθυμνο.

Κράτος, Εκκλησία και φόροι. Η Σία Αναγνωστοπούλου, με αφορμή την πρόταση Κουράκη, ανασκοπεί τις σχέσεις κράτους-Εκκλησίας και φόρων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι σήμερα και συζητάει τον αυταρχικό οθωμανικό εκσυγχρονισμό και την ανθεκτικότητα του ελληνορθόδοξου γένους στο ελληνικό κράτος.

 Η μάνα, η μπάνκα. «Από το τάβλι μέχρι τη μονόπολη, όποιος κρατάει την μπάνκα ή τη μάνα, κρατάει το παιχνίδι. Σε παιχνίδια με ασυγκρίτως πιο βαθιές και μακροχρόνιες συνέπειες, όπως η πολιτική, όποιος ορίζει την ατζέντα και τη θεματολογία του δημόσιου διαλόγου κρατάει γερά και το πλεονέκτημα στο παιχνίδι και τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων. […] Η Αριστερά σε αυτή τη φάση, τώρα, πρέπει να γίνει η μάνα του παιχνιδιού, να πάρει την μπάνκα στα χέρια της». Γράφει ο μπόγκερ Sraosha.

Mονταζιέρες, νεοθατσερισμός και στρατηγική της έντασης. Ο Μάρκος Βογιατζόγλου γράφει για τα τρία μέτωπα που ξεδιπλώνει την επίθεσή του το επικοινωνακό επιτελείο της ΝΔ: Το «για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ», την προσπάθεια εξουδετέρωσης των συνδικάτων και τη στρατηγική της έντασης.