H Coca Cola και η χορηγία της υποκρισίας

Του ΟΜΗΡΟΥ ΤΑΧΜΑΖΙΔΗ

Όταν πέρυσι απεργούσαν οι εργαζόμενοι στην Κόκα Κόλα 3 Ε της Θεσσαλονίκης, διένειμα ένα κείμενο στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Το περιεχόμενό του αφορούσε σε μια χορηγία της πολυεθνικής εταιρίας προς το Ίδρυμα Άγιος Στυλιανός, το οποίο ευρίσκεται υπό τη διεύθυνση της δημοτικής αρχής.

Φέτος η Κόκα Κόλα 3 Ε επανήλθε με μια νέα χορηγία προς τα γυμναστήρια του δήμου Θεσσαλονίκης ύψους 15 χιλιάδων ευρώ - για να μη λείψει προφανώς η γύμναση στους Θεσσαλονικείς τούτη τη δύσκολη περίοδο! Και η φετινή χορηγία έγινε σε μια περίοδο κατά την οποία η διεύθυνση της Κόκα Κόλα προωθούσε το σχέδιο της  για οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου, την παράδοσή του σε εργολάβους και την κάλυψη των αναγκών της βορειοελλαδικής αγοράς με προϊόντα από την Βουλγαρία. Ήδη στα καταστήματα της εθνικής οδού Θεσσαλονίκης-Αθηνών τα ψυγεία είναι γεμάτα με προϊόντα της από την Βουλγαρία. 

Η εταιρία είχε απαιτήσει υπό μορφή τελεσιγράφου από το Σωματείο των εργαζομένων να αποδεχτεί έως την 1^η Φεβρουαρίου 2013   την «πρόταση» της: σε περίπτωση που δε θα αποδεχόταν  θα έκλεινε το εργοστάσιο οριστικώς – οι εργαζόμενοι αρνήθηκαν τον εκβιασμό, δεν υπέκυψαν και το εργοστάσιο συνεχίζει να λειτουργεί. 

Όλα δείχνουν ότι η σθεναρή στάση των συνδικαλιστικών οργάνων, η αδυναμία της επιχείρησης να πείσει τους εργαζόμενους να φύγουν με «εθελούσια έξοδο» ή να μετατραπούν σε εργολάβους και οι κινητοποιήσεις των αγροτών στα εθνικά δίκτυα ανάγκασαν τη διεύθυνση της πολυεθνικής να αναβάλλει τα σχέδιά της: στις αρχές του Φεβρουάριου οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν μια προειδοποιητική απεργία, αλλά η διεύθυνση της επιχείρησης δεν αντέδρασε – οι εργαζόμενοι έκτοτε ευρίσκονται σε κατάσταση αναμονής, συνεχίζουν να εργάζονται και…  περιμένουν την επόμενη κίνηση της εταιρίας.

Δημοσιεύω το κείμενο το οποίοι είχα διανείμει πέρυσι στο δημοτικό συμβούλιο και παραπέμπω επίσης στο αναρτημένο στο Διαδίκτυο κείμενό μου με τον τίτλο Η κυνική ευαισθησία της Coca Cola, ώστε να σχηματίσει ο αναγνώστης ή η αναγνώστρια μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα.

Ο τίτλος του περυσινού κειμένου ήταν Η Coca Cola και η χορηγία της υποκρισίας και το περιεχόμενό του ήταν το ακόλουθο: 

Η απεργία: Από τις 2 Φεβρουαρίου 2012 οι εργαζόμενοι στην Κόκα Κόλα Τρία Έψιλον (=Ελληνική Εταιρία Εμφιάλωσης) Θεσσαλονίκης απεργούν. Η απεργία τους οφείλεται στην απόφαση της πολυεθνικής εταιρίας να κλείσει το τμήμα παραγωγής, το εργοστάσιο, στην Θέρμη.

Η διάψευση: Στον τύπο εμφανίστηκαν κάποιες ανώνυμες αναφορές στελεχών – «υψηλόβαθμων», όπως αναφέρονται στα δημοσιεύματα – της πολυεθνικής τα οποία διαψεύδουν τα περί απομακρύνσεως του εργοστασίου. Έως τώρα, όμως, δεν υπήρξε καμία επίσημη διάψευση από την ίδια την εταιρία. Και ούτε θα υπάρξει. Η παραμονή του εργοστασίου στην Θεσσαλονίκη θα εξαρτηθεί από την έκβαση του απεργιακού αγώνα.

Τα πρότερα: Πριν ξεσπάσει η απεργία των εργαζομένων, σε όλα τα εργοστάσια της 3 Ε εξαπολύθηκε, για μήνες ολόκληρους, ένας αθόρυβος πόλεμος κατά των εργαζομένων. Η πολυεθνική Κόκα Κόλα έχει αναγάγει σε επιστήμη την αθόρυβη και χωρίς κόστος για τη δημόσια εικόνα της κατακρεούργηση των θέσεων εργασίας. Τον τελευταίο καιρό εξαφάνισε εκατοντάδες σε όλη την Ελλάδα, χωρίς να αφήσει ούτε ένα αποτύπωμα στη δημοσιότητα.

Ο προπαγανδιστικός εξωραϊσμός: Στη δημόσια προπαγανδιστική ρητορεία της πολυεθνικής, οι εκβιαστικοί εξαναγκασμοί σε αποχωρήσεις αναφέρονται ως «οικειοθελείς αποχωρήσεις», αντιθέτως τα συνδικάτα ομιλούν για «εθελούσιες απολύσεις». Αλλά ακόμη και ο προπαγανδιστικός γλωσσικός εξωραϊσμός περί «οικειοθελών αποχωρήσεων», δεν φενακίζει το όργιο των πιέσεων και των εκβιασμών, του δόλου και των υποσχέσεων, γενικώς του «τζογαρίσματος» στην ανασφάλεια και στις φοβίες των εργαζομένων σε τούτη την περίοδο του κοινωνικού τρόμου που ζούμε. Η Κόκα Κόλα τρομοκρατεί. Με το γάντι μεν, αλλά τρομοκρατεί. Και φυσικά αποκρύπτει από τη δημοσιότητα τις αθέμιτες πρακτικές της και εξωραΐζει με τον καταιγισμό της διαφήμισης και την υποκρισία των χορηγιών τη δημόσια εικόνα της.

Η επιλογή: Οι εκβιασμοί της Κόκα Κόλα έχουν ιστορία στην περιοχή μας. Το 1981 και το 1987 νικήθηκε δύο φορές από τους εργαζόμενους, μετά από πολύμηνους αγώνες.

Η επιλογή του κλεισίματος του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης δεν έγινε τυχαίως: από τη μια θα πραγματοποιηθεί ο διακαής πόθος των ανώτατων στελεχών της Κόκα Κόλα να πάρουν τη ρεβάνς για τις ήττες του παρελθόντος και να ξεμπερδεύουν με τα ισχυρά συνδικάτα, από την άλλη ο πληθυσμός στην περιοχή μας μετά τα απανωτά πλήγματα αποβιομηχάνισης δείχνε να έχει πάθει ένα είδος ανοσίας απέναντι στην καθημερινή θέα της καταστροφής του παραγωγικού ιστού. 

Η συγγραφέας Μάρω Δούκα σε πρόσφατη συνέντευξή της για την κρίση ανέφερε το εξής ενδεικτικό: «Σας θυμίζω ότι αυτό που ζουν σήμερα τα μεσοαστικά στρώματα, το ζούσαν εδώ και είκοσι χρόνια πολλοί μισθοσυντήρητοι και υπό την απειλή της απόλυσης συμπατριώτες μας, όσο ρημαζόταν η βόρεια Ελλάδα και μεταφέρονταν τα εργοστάσια στα Βαλκάνια. Δεν μας έφαγαν οι λαμογιές όσο η αποβιομηχανοποίηση, η εξαφάνιση της σπονδυλικής στήλης της οικονομίας μας». [Μάρω Δούκα, Η ελπίδα είμαστε εμείς, εφημ. Εργαζόμενοι (απεργιακό φύλλο), Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012].

Καιρός είναι να εμπεδώσουμε και εμείς οι βορειοελλαδίτες κάποιες αλήθειες.

Το μποϊκοτάζ: Στη συζήτηση, η οποία πραγματοποιήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο μετά την ενημέρωση του σώματος από τον πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων Δημήτρη Δουμάνη, ακούστηκαν διάφορα και εκφράστηκε ακόμη και η άποψη – από το δημοτικό σύμβουλο της αντιπολίτευσης Ευστάθιο Καζαντζίδη, - για μποϊκοτάζ των προϊόντων της Κόκα Κόλα. Χωρίς να υπάρχει κάποια αντίρρηση στην πρόταση του δημοτικού συμβούλου, προσθέτουμε ότι η δημοτική αρχή μπορεί να προβεί σε μια σειρά από άμεσες και συγκεκριμένες κινήσεις για να εκφράσει πρωτίστως τη δυσαρέσκειά της προς την εταιρία και δευτερευόντως τη συμπαράσταση της προς τον αγώνα των εργαζομένων.

Η οριοθέτηση: Κρινόμαστε από τα μικρά, τα συγκεκριμένα. Αξιοσέβαστα τα ψηφίσματα συμπαράστασης, θετικές οι προτάσεις και οι ιδέες για άσκηση πίεσης στην πολυεθνική, αλλά οφείλουμε να δηλώσουμε την πολιτική μας στάση απέναντι στο πρόβλημα με κινήσεις σε ζητήματα τα οποία εμπίπτουν στις δικές μας αρμοδιότητες και αγγίζουν τη δική μας άμεση ευθύνη.

Η προσβλητική χορηγία: Ενώ η Κόκα Κόλα προωθούσε βήμα-βήμα το κλείσιμο του εργοστασίου στην Θεσσαλονίκη, οι προπαγανδιστές της δε λησμονούσαν τις αγαθοεργίες για να ενισχύσουν το φιλάνθρωπο image  της εταιρίας. Η δημόσια εικόνα είναι η αχίλλειος πτέρνα της πολυεθνικής και για το λόγο τούτο οφείλει και στις πιο αρνητικές καταστάσεις να μην προσβάλλεται, να μένει άτρωτη.

Στο πλαίσιο των αγαθοεργιών της συμπονετικής Κόκα Κόλα εντάσσεται και το «μυθώδες» ποσό των δέκα (!) χιλιάδων ευρώ (!), το οποίο χορήγησε στο «Ίδρυμα Άγιος Στυλιανός». Η χορηγία όλως τυχαίως (!) συνέπεσε χρονικώς με τον τεμαχισμό του εργοστασίου και τον αποδεκατισμό των εργαζομένων.

Η ηθική αποκατάσταση: Όταν στις 6 Φεβρουαρίου 2012 συνεδρίασε η διοίκηση του ιδρύματος Άγιος Στυλιανός για το ζήτημα της χορηγίας της Κόκα Κόλα, οι εργαζόμενοι βρισκόταν στην 5^η ημέρα της απεργίας τους. Είναι προφανές ότι το Δ.Σ. του Ιδρύματος (Άννα Αγγελίδου – Πολυχρονικάδου, Γρηγόρης Αμπατζόγλου, Αγγελική Βλάχου, Κωνσταντινιά Δημοσχάκη, Δώρα Ευσταθίου, Κυριακή Μόσχου, Ιωάννης Μπούρος, Φανή Πολυχρονιάδου, Ισραέλ Ρούσο) ψήφισε την αποδοχή της δωρεάς χωρίς να γνωρίζει ότι η διεύθυνση της Κόκα Κόλα Τρία Έψιλον  μεθοδεύει το κλείσιμο του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης. 

Υπό αυτή την έννοια αντιλαμβανόμαστε και τα κολακευτικά λόγια που συνόδευσαν την απόφαση: «…εκφράζει την ευγνωμοσύνη και τις θερμές ευχές προς τους δωρητές για τη συμβολή τους στο κοινωνικό έργο που επιτελείται από το Δημοτικό Βρεφοκομείο Θεσσαλονίκης «Ο Άγιος Στυλιανός».

Το δημοτικό συμβούλιο σε μια προσπάθεια αποκατάστασης της αξιοπρέπειας όλων των πολιτών της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης και του βορειοελλαδικού χώρου, οφείλει, μετά την αποκάλυψη των ύπουλων σχεδίων της πολυεθνικής για κλείσιμο του εργοστασίου, με απόφασή του να επιτρέψει ως απαράδεκτη την υποκριτική και προσβλητική χορηγία, από μια εταιρία η οποία την ίδια στιγμή που υποτίθεται αγαθοεργεί στέλνει στην ανεργία δεκάδες εργαζόμενους και οδηγεί στην ανέχεια εκατοντάδες οικογένειες.

Δε χρειάζεται να κάνουμε εκπτώσεις στην αξιοπρέπειά μας για τα δέκα ψωροχιλιάρικα της Κόκα Κόλα.

Σχόλιο: To παραπάνω κείμενο που διανεμήθηκε πέρυσι στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Θεσσαλονίκης, αποδεικνύεται  σε πολλά σημεία του «προφητικό». Στην απεργιακή συγκέντρωση ( Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013) στην πλατεία Ρωμαϊκής Αγοράς στην Θεσσαλονίκη ομίλησε  ο πρόεδρος του Σωματείου Εργατοϋπαλλήλων στην Κόκα Κόλα Τρία Έψιλον Γρηγόρης Παπαδόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε εκτενώς στην πρόθεση της διεύθυνσης της εταιρίας να διαλύσει και τα υπόλοιπα τμήματα του εργοστασίου για να ανοίξει ο δρόμος προς τις εργολαβίες και την εισαγωγή προϊόντων από την Βουλγαρία. Και το πιο χαρακτηριστικό: η Coca Cola προσπάθησε κατά τη διάρκεια της απεργίας να ενεργοποιήσει απεργοσπαστικό μηχανισμό – πρόγευση για την επικείμενη σύγκρουση;

Σημειώνουμε ότι στο παρελθόν  η συγκεκριμένη πολυεθνική εταιρία είχε χρησιμοποιήσει ακόμη και μπράβους της νύχτας για να εκφοβίσει τους απεργούς του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης: επιζητεί η σημερινή διεύθυνση να πάρει τη ρεβάνς για την ήττα του παρελθόντος – εκδικούμενη τα «παιδιά» των νικητών-απεργών του 1987;