Δημ. Βίτσας: η κατάσταση στην Ελλάδα γίνεται όλο και πιο δραματική

Δ. Βίτσας, Γραμματέας της ΚΕΠΕ του ΣΥΝ.

Αλλά και στην Ευρωζώνη βρίσκεται σε πλήρη  εξέλιξη το σχέδιο «συνταγματοποίησης»  της λιτότητας και της «στρατιωτικού» χαρακτήρα δημοσιονομικής πειθαρχίας και καταναγκασμού των κοινωνιών

Ο Γραμματέας της ΚΕΠΕ του ΣΥΝ Δημ. Βίτσας, μιλά για την κατάσταση της οικονομίας της Ελλάδας και τονίζει τα παρακάτω:
Μπροστά μας είναι ένα σύνθετο αλλά και αρκετά καθαρό τοπίο σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό  επίπεδο. Καθαρό με την έννοια των επιλεγμένων κατευθύνσεων, των αντίπαλων στρατηγικών και των αντίπαλων δυνάμεων. Σε παγκόσμιο επίπεδο η επιμονή να λυθεί το ζήτημα της κρίσης δημοσίων χρεών μέσω της παντοκρατορίας των χρηματαγορών και της διάσωσης του υφιστάμενου χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν έχει οδηγήσει σε κάποια σημαντική σταθεροποίηση την οικονομία. Αντίθετα κάθε στιγμή ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός νέου κραχ με καταστροφικές συνέπειες για τη ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που ήδη βρίσκονται σε δύσκολη θέση και θα οδηγηθούν στην εξαθλίωση.
Ο ακήρυκτος αλλά υπαρκτός νομισματικός πόλεμος και ο βάρβαρος ανταγωνισμός οικονομιών μπορεί ακόμη και από ΄΄τυχαίο΄΄ γεγονός να οδηγήσει σε κατάρρευση ολόκληρες κοινωνίες.
Η πρόσφατη συμφωνία Κίνας – Ιαπωνίας για την υπέρβαση του δολαρίου στις μεταξύ τους συναλλαγές δεν είναι  ένα απλό επεισόδιο, πολύ περισσότερο αν είναι μια επιθετική κίνηση του κινέζικου καθεστώτος να επιβάλλει το γουανγκ ως βασικό νόμισμα συναλλαγών σε ένα μεγάλο κομμάτι του πλανήτη.
Η εξάρτηση των δυτικών οικονομιών από το δανεισμό μέσω ιδιωτικών κεφαλαίων δίνει την πρωτοκαθεδρία σ΄ αυτά, που με τη σειρά τους δεν μπορούν να υπερβούν το καθήκον προς τον εαυτό τους, να απαιτούν την εξυπηρέτηση της αναπαραγωγής τους με κέρδος ή διαφορετικά να μετατρέπονται σε ΄΄θησαυρό΄΄. Έτσι στις δυτικές κοινωνίες κατά κύριο λόγο οι χρονιές μικρής ανάπτυξης συνοδεύονται από χρονιές ύφεσης σε μια επικίνδυνη οικονομική τραμπάλα όπου κάθε στιγμή μπορεί να είναι και η αρχή ενός νέου υφεσιακού κύκλου. Συγχρόνως οι χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου δέχονται μεγάλο μέρος της παγκόσμιας κρισιακής πίεσης που τις εξαθλιώνει ακόμη περισσότερο ενώ και οι δημοκρατικές εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο δεν έχουν σταθεροποιηθεί θεσμικά αλλά και με την έννοια ότι δεν έχουν καταφέρει να απαγκιστρωθούν από τις αντιδραστικές – γραφειοκρατικές μεθόδους ελέγχου της οικονομίας.
Στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη οι εξελίξεις είναι ακόμη περισσότερο δραματικές. Βρίσκεται σε πλήρη  εξέλιξη το σχέδιο ΄΄συνταγματοποίησης΄΄  της λιτότητας και της ΄΄στρατιωτικού΄΄ χαρακτήρα δημοσιονομικής πειθαρχίας και καταναγκασμού των κοινωνιών. Με δεδομένο το γεγονός ότι στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα λήγουν ομόλογα κρατών μελών της Ευρωζώνης αξίας περίπου 500 δις € το μεγαλύτερο μέρος των οποίων βρίσκεται στα χέρια ιδιωτικών τραπεζών χρειάζεται άμεσα να απαντηθεί το ζήτημα της αναχρηματοδότησης των χρεών χωρίς ταυτόχρονα να καταρρεύσει μέρος ή γιατί όχι και το σύνολο του τραπεζικού συστήματος.

Το προτεινόμενο νεοφιλελεύθερο σχέδιο έχει ως ακρογωνιαίους λίθους.
α) τη διαμόρφωση ομάδων χωρών με ξεχωριστές ταχύτητες όπου οι αποφάσεις θα λαμβάνονται κατ’ ουσίαν απ’ τις κυβερνήσεις της πρώτης ταχύτητας και οι απείθαρχες χώρες θα τιμωρούνται (εφαρμογή του ΄΄χρυσού κανόνα΄΄, μέθοδος αποπομπής από την ευρωζώνη, χώρες υπό επιτήρηση κ.λ.π.)
β) Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και όπου χρειαστεί κοινωνικοποίηση των ζημιών μέσω κρατικοποίησης τους, κάθαρση και επιστροφή τους στα ιδιωτικά κεφάλαια.
γ) Ενίσχυση της παρουσίας του ΔΝΤ και διαμόρφωση ευρωπαϊκού μηχανισμού που μέσω δανειοδότησης και των αντίστοιχων συμβάσεων ΄΄μνημονιακού χαρακτήρα΄΄ ουσιαστικά θα ελέγχει την οικονομία αλλά και τον οικονομικό προσανατολισμό κάθε χώρας.
δ) Πλήρης καθυπόταξη αυτού που είχε ονομασθεί ευρωπαϊκό κεκτημένο (επίπεδο δημοκρατίας, δικαιώματα και ελευθερίες, επίπεδο διαβίωσης, κοινωνικό κράτος,) στις οικονομικές και πολιτικές ανάγκες του σχεδίου. Το σχέδιο έχει πρώτιστη ανάγκη την επικράτηση πολιτικών δυνάμεων και τη συγκρότηση αντίστοιχων κυβερνήσεων που θα το υιοθετούν και υπακούσουν. Σ’ αυτό το επίπεδο ακόμη και η επίφαση δημοκρατίας είναι ΄΄ενοχλητική΄΄ και επιχειρούν να την καταστήσουν διακοσμητική.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο η κατάσταση στην Ελλάδα γίνεται και θα γίνεται όλο και πιο δραματική. Τα προηγούμενα χρόνια αναδείξαμε τον καταστροφικό χαρακτήρα αυτής της πολιτικής και αντισταθήκαμε με ενεργητικό τρόπο. Σήμερα τα πράγματα είναι οριακά. Μέσα σε λιγότερο από 3 χρόνια η ύφεση προσεγγίζει αθροιστικά το 20% του ΑΕΠ, η ανεργία υπερδιπλασιάστηκε, παιδεία, υγεία, πολιτισμός κ.λ.π. βρίσκονται υπό διάλυση, βασικά δικαιώματα καταργήθηκαν, ο ίδιος ο κρατικός μηχανισμός, με εξαίρεση τις δυνάμεις καταστολής, υπολειτουργεί αν δεν έχει σταματήσει να λειτουργεί τελείως. Σε μια κοινωνία που υποφέρει από τις περικοπές, την ανέχεια, σε μια κοινωνία που τείνει να επικρατήσει η κατάθλιψη, η κυβέρνηση αναζητά την σωτηρία της πατρίδας με νέα μείωση στους μισθούς, με περικοπή του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, με απολύσεις 150.000 δημοσιών υπαλλήλων με νέους φόρους κ.λ.π.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου, συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και συγχρόνως εκλεκτή της Ευρωπαϊκής ηγεσίας επικαλούμενη την ανάγκη της νέας δόσης, της υπαγωγής της χώρας στον μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό οδηγεί τη χώρα, τους εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους, μικρομεσαίους, αγρότες στο χείλος του γκρεμού.