Τραγικό τέλος για τον μεγάλο σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο

 Σκηνή από τα γυρίσματα του έργου του Θ. Αγγελόπουου "Ταξίδι στα Κύθηρα".

Έφυγε από τη ζωή αναπάντεχα το βράδυ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, της Τρίτης 24-1-12, o κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος, έπειτα από σοβαρό τραυματισμό του σε τροχαίο, ενώ γύριζε την τελευταία του ταινία "Η άλλη θάλασσα" στη Δραπετσώνα. Τον παρέσυρε στη μέση του δρόμου μοτοσυκλέτα που οδηγούσε ειδικός φρουρός, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σοβαρά τραυματισμένος, όμως, παρά τις προσπάθειες των γιατρών στο χειρουργείο, η ταλαιπωρημένη τα προηγούμενα χρόνια καρδιά του δεν άντεξε και στην δεύτερη ανακοπή δεν επανήλθε.

 Από τα μέλη του κινηματογραφικού του συνεργείου έγινε γνωστό ότι στο σημείο του ατυχήματος το ασθενοφόρο έφτασε με 45λεπτη καθυστέρηση και μάλιστα χρειάστηκε να ζητηθεί η παρέμβαση του υπουργού Υγείας προκειμένου να επισπευσθεί η έλευσή του. Παρά το σοκ που είχε υποστεί ο σκηνοθέτης από το σφοδρό χτύπημα, αρχικά διατηρούσε τις αισθήσεις του και, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας, "μετέβη με δική του βούληση στο νοσοκομείο Metropolitan".

Δήλωση του Δημάρχου Πατρέων Γιάννη Δημαρά

«Η Ελλάδα έχασε έναν κορυφαίο πρεσβευτή του πολιτισμού της και μια ψύχραιμη, ουσιαστική,  δυνατή και νηφάλια φωνή σε μια κρίσιμη εποχή που έχει ανάγκη όσο ποτέ τους πνευματικούς της ανθρώπους.
Η παγκόσμια τέχνη του κινηματογράφου, έχασε έναν από τους σημαντικότερους  εκπροσώπους  της, έναν άνθρωπο που ανέτρεψε τα δεδομένα με τη διεισδυτική του ματιά και επέβαλε τον δικό του τρόπο σκέψης και έκφρασης, ως ποιητής της εικόνας και αρχιτέκτονας των ιδεών.
Είχα την χαρά να γνωρίσω τον μεγάλο αυτό καλλιτέχνη, που επρόκειτο να κάνει την τιμή στην πόλη μας να την συμπεριλάβει στην τελευταία ταινία του και να γίνω κοινωνός των σκέψεών του για το θέμα της κρίσης και της μετανάστευσης, αλλά και μάρτυρας της απλότητας και της σεμνότητας που χαρακτηρίζει πάντα τους ουσιαστικά κορυφαίους.
Η απώλειά του, είναι μεγάλο πλήγμα για τον πολιτισμό και τον κόσμο του πνεύματος».

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτρας

 Αποχαιρετώντας με βαθιά θλίψη τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον αγαπημένο φίλο και σταθερό συμπαραστάτη, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτρας αναφέρει:
«Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος έφυγε ξαφνικά, άδικα, αναίτια. Έφτιαχνε όμως ως την τελευταία του στιγμή εικόνες, τις εικόνες της «Άλλης θάλασσας» με θέμα της την ανεργία, τη μετανάστευση, τους κύκλους της ιστορίας και της τέχνης. Για άλλη μια φορά σταθερός στις μεγάλες πατρίδες της τέχνης του: τη μουσική, τον έρωτα και την επανάσταση. Μιας τέχνης που αντιστεκόταν στην ευκολία, που πρότεινε τα μεγάλα οράματα και βάθαινε στα μεγάλα θέματα της ανθρώπινης  κατάστασης.
Διεθνώς αναγνωρισμένος και πολυβραβευμένος, αυτός ο ποιητής της εικόνας, συντρόφεψε  τους αγώνες και τις αγωνίες του ελληνικού λαού στην πορεία του για μια καλύτερη κοινωνία. Παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του αριστερός σε διαρκή αναζήτηση της ιστορίας της επανάστασης και καθόρισε με την καλλιτεχνική και βαθιά ανθρωπιστική, του ματιά την καλλιτεχνική και ανθρώπινη οπτική εκατομμυρίων ανθρώπων. Εμείς θα έχουμε πολύτιμη κληρονομιά τα μεγάλα του πλάνα που κρατούν μέσα τους τον παλμό της ανθρώπινης ζωής που επιμένει να μάχεται για την αξιοπρέπειά της, να μελετά και να προκαλεί την ιστορία, να ηττάται και να επιμένει, να ερωτεύεται και να μένει μόνη, να ακούει τη μουσική που συνθέτουν οι ελπίδες και οι αγώνες της.
Η ξαφνική του απώλεια και το έργο του επανατοποθετεί με σύγχρονους όρους, την ανάγκη συμπόρευσης των δυνάμεων της εργασίας, της προοδευτικής διανόησης και του καλλιτεχνικού κόσμου, σε μια κοινή πορεία πολιτισμικής αναγέννησης ενάντια στο σύγχρονο σκοταδισμό και την πολιτιστική απαξίωση.
 Υ.Γ. Πριν από λίγα χρόνια, προτού ξεκινήσει τα γυρίσματα της «Σκόνης του χρόνου», σε μια συζήτηση με μαθητές τον είχαν ρωτήσει πώς θέλει να τον θυμούνται. Εκείνος χαμογελώντας απάντησε: «Το μόνο που ξέρω είναι το τι θα κρατήσω εγώ φεύγοντας. Την εικόνα  των σπιτιών στα Ζαγοροχώρια καθώς τα αντίκριζα να ξεπροβάλλουν σιγά-σιγά καθώς υποχωρούσε η πρωινή ομίχλη. Και τη φωνή ενός γέροντα που τραγουδούσε: Μωρή κοντούλα λεμονιά, με τα πολλά λεμόνια, Βυσσανιώτισσα…». 
Τώρα η ομίχλη πύκνωσε, τα σπίτια στα Ζαγοροχώρια κλείστηκαν για πάντα μέσα στα μάτια του Θόδωρου. Το τραγούδι όμως συνεχίζεται. Ακούτε; ’’Μωρή κοντούλα λεμονιά…’’».