Κ. Σημίτης: «Ήταν μοιραίο πολιτικό λάθος το Μνημόνιο στην Ελλάδα»

Προφανώς  κι ο Φώτης Κουβέλης συμφωνεί με τον Κώστα Σημίτη.

   
Μάλλον θέλει να πει ότι δεν ήταν άσχημη η πολιτική της ρεμούλας που εφάρμοσε ο ίδιος όταν ήταν πρωθυπουργός!

Ακόμη μία παρέμβαση, που δεν ξεφεύγει από το πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού, περί φτωχών και πλουσίων χωρών και που θα αμφισβητεί ευθέως πια τις επιλογές που έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου και οι οικονομικοί υπουργοί του ΠΑΣΟΚ την τελευταία διετία, αλλά όχι και την στρατηγική της επίλυσης της κρίσης εις βάρος των εργαζομένων, αναμένεται να κάνει μεθαύριο Δευτέρα ο Κώστας Σημίτης.  Σε ομιλία του σε συνέδριο στο Βερολίνο θα χαρακτηρίσει το Μνημόνιο «μοιραίο πολιτικό λάθος», υπονοώντας μάλιστα ότι το οικονομικό επιτελείο του κ. Γ. Παπανδρέου -αλλά και η τρόικα- διέπραξαν το μείζον σφάλμα να μην προβλέψούν τις συνέπειες ύφεσης που φέρνουν οι δεσμεύσεις που ανέλαβαν, με συνέπεια να εγκλωβίσει τη χώρα σε μια διαρκώς επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση.
Με αυτό τον τρόπο θέλει να απαντήσει έμμεσα σε όσους τον κατηγορούν για την πολιτικής της ρεμούλας του δημοσίου και της μετατροπής στου σε λάφυρο των ημετέρων του ΠΑΣΟΚ. Θέλοντας να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι κατά το διάστημα της πρωθυπουργίας του, όπου ξεκινώντας από τις λεόντειες συμφωνίες με την Γερμανία εις βάρος της χώρας μας, μέχρι την ρεμούλα του Χρηματιστηρίου, συνέβαλε τα μέγιστα στο να φθάσει η χώρα έως αυτό το κατάντημα.
Το επίμαχο απόσπασμα της ομιλίας, την οποία σημειωτέον ο ίδιος ο κ. Σημίτης διένειμε στον ελληνικό Τύπο, έχει ως εξής:
«Η συμφωνία ΟΝΕ-Ελλάδος για την πολιτική που οφείλει να εφαρμόσει η Ελλάδα, ώστε να της χορηγηθεί το σύνολο των δόσεων του συμφωνηθέντος δανείου, γνωστή ως Μνημόνιο, συντάχθηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση. Οι συντάκτες του Μνημονίου παρέλειψαν να συναρτήσουν τους στόχους τους με τις πραγματικές εξελίξεις, να προβλέψουν δηλαδή ότι σε περίπτωση ύφεσης θα παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος πραγματοποίησης των στόχων ή και θα περιορίζονται ορισμένες επιδιώξεις. Ήταν ένα πολιτικά μοιραίο λάθος. Η παράλειψη είχε ως αποτέλεσμα να εξακολουθεί το αρχικό σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, παρά την ύφεση που επήλθε, και να επιτείνει κατά πολύ την ύφεση».
Φυσικά δεν θα πει προς τους ακροατές τους ότι η σημερινή Γερμανία και η δεξιά ηγεσία της εάν θέλει να έχει λόγο επί των ευρωπαϊκών ζητημάτων, πρώτιστη υποχρέωσή της είναι να καταβάλει τα χρεωστούμενα στον ελληνικό λαό, από τις εκκρεμότητες που έχει αφήσει η μεταπολεμική πολιτική ηγεσία της από τις καταστροφές και διώσεις που επέφερε στην χώρα μας το ναζιστικό εγκληματικό καθεστώς που την διοικούσε και ανέρχονται στο σημερινό ύψος του ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ. Αλλά αυτά για να τα πεις δεν είναι δυνατόν όταν είσαι γερμανοτραφής με πατέντα.
Αντί λοιπόν να σιωπήσει, μιας και αυτός ήταν Πρωθυπουργός όταν το Υπουργείο πάγωσε την απόφαση του Πρωτοδικείου Λειβαδιάς που δικαίωνε τα θύματα του ναζισμού, τα οποία διεκδικούν τις γερμανικές επανορθώσεις, όπως ο ίδιος ήταν επικεφαλής πάλι όταν οι αντιστασιακοί με βάσει την απόφαση του δικαστηρίου πήγαν να κάνουν κατάσχεση στην περιουσία του ιδρύματος «Γκαίτε» και τους το απαγόρευσε με νόμο.
  Κατά τα λοιπά, οι κεντρικές επισημάνσεις του κ. Σημίτη είναι παρεμφερείς με όσα είχε υποστηρίξει πρόσφατα και αποτελούν θέσεις του, με τις οποίες υποστηρίζει την ισόρροπη ανάπτυξη μεταξύ των πλουσίων χωρών του Βορρά και των φτωχών του Νότου της Ευρώπης, λες και δεν υπάρχει η πάλη μεταξύ βιομηχάνων και εργαζομένων σε κάθε χώρα της Ευρώπης. Ακόμη, ότι «το ελληνικό πρόβλημα δεν ήταν μία ατυχία στην πορεία της Ε.Ε.», αλλά «ο καταλύτης που ανέδειξε τις αδυναμίες της μέχρι τώρα οικονομικής διακυβέρνησης στην Ελλάδα». Και ότι χρειάζεται στήριξη του Νότου με επενδύσεις και διεύρυνση των εξαγωγών τους προς τον Βορρά υποστηρίζοντας την πρόβλεψη πως αν δεν προκύψει «μια ισόρροπη κατανομή των ωφελειών στην ΟΝΕ, θα υπάρξουν και στο μέλλον επαναλαμβανόμενες κρίσεις».