Είμασταν χιλιάδες.
Χιλιάδες.
Μάνες οικογένειες συνάδελφοι παιδιά μωρά σκυλιά έγκυες παππούδες.
Χιλιάδες όχι μπαχαλάκηδες που θα θέλατε να λέτε.
Απλοί όμορφοι δυνατοί άνθρωποι.
Αντιφασίστες.
Και με το άκουσμα της απόφασης για την εγκληματική οργάνωση με το πρώτο χειροκρότημα και την πρώτη χαρά οι μπάτσοι πέταξαν το πρώτο δακρυγόνο.
Πάνω μας ,το είδα γιατί έκανε την κυκλική φορά του και μας έσκασε στο διάζωμα.
Με γραμμή φοράς μέσα στο πλήθος.
Και μετά κι άλλο κι άλλο κι άλλο μαζί με το νερό που έσκαγε στον κόσμο.
Χωρίς καμία αφορμή χωρίς καμία προειδοποίηση.
Έτσι γιατί αυτό που είχαν απέναντι τους τους φόβιζε.
Δεν άντεχαν πως τόσοι άνθρωποι ήταν εκεί.
Δεν άντεξαν το άκουσμα της απόφασης γιατί είναι ίδιο μαγαζί.
Δεν άντεχαν πως τόσοι χιλιάδες σχεδόν όλοι με μάσκα ειρηνικά και χωρίς πρόκληση ειμασταν εναντίον τους.
Γιατί μην γελιόμαστε το φίδι έχει τα αυγά του στους απέναντι μας.
Μας διέλυσαν λοιπόν αλλά όχι όπως ήθελαν.
Επί τόπου μεταβολή και η πορεία συνεχίζεται ανάποδα.
Χωρίς τρέξιμο χωρίς πανικό χωρίς φόβο.
ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ....ακούτε;
Κανείς δεν φοβήθηκε και κανείς δεν λάκισε.
Αν δεν δίνονταν η εντολή να μας χτυπήσουν για να μην υπάρχει η πορεία θα ειμασταν ακόμα εκεί να γιορτάζουμε.
Γιατί είναι γιορτή ρε μαλακές.
Γαμώ τον φασισμό και των ναζισμό σας.
Εμείς θα είμαστε περήφανοι για αυτή την μέρα εσείς θα είστε μια ζωή η ντροπή της εξουσίας.
Μια ζωή τα ψωφόσκυλα του συστήματος.
(Να ξέρετε πως σε 15 μέρες θα πουν πως τα κρούσματα εκτοξεύτηκαν λόγω των χιλιάδων ανθρώπων.
Πως φταίμε όσοι ειμασταν εκεί.
Το 90% με μάσκα.
Ακόμα και τα παιδιά.
Σαν να πηγαίναμε βόλτα με το λεωφορείο...τι όχι;)
Περλορέντζου Δήμητρα.
7/10/20.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου