Του Ντίνου Βγενόπουλου
Αχ ! Το σπιτάκι μας και αυτό είχε ψυχή
Με αίμα αγορασμένο, κάθε πέτρα και καημός
Κάθε παράθυρο μανιάτικος μισθός
Μα όταν κλείναμε την πόρτα τη βραδιά
Εγώ και κείνη όνειρα φιλιά
Το’ δερνε αγέρας κι βροχή
Τι δόσεις τις πληρώναμε και ζούσαμε εκεί
Αχ! το σπιτάκι μας κι αυτό είχε ψυχή
Μα ήρθαν μπόρες καταχνιά
Τις δόσεις δεν πληρώναμε για δεν υπήρχε μια
Κι΄ηρθαν οι τράπεζες , ήρθαν δοσάδες
Και μας χρεώσανε βουνά οι κερατάδες
Και μας γονάτισαν και μας αφάνισαν
Και απ’ το σπιτάκι μας, μας απορφάνισαν
Τώρα το βγάζουν στο σφυρί
Σε κάποιο fund το χάρισαν, αυτοί είναι ,αυτοί
Και μείς πληρώνουμε στο σπίτι μας το νοίκι
Μας ροκανίζουν τη ζωή ,τι ξεφτιλίκι
Παρ’ το γεράνι μας , παρ’ το στεφάνι μας
Στο αυτό το σπίτι πια δεν έχουμε ζωή
Το τρώνε οι Τράπεζες ,το τρώνε οι κούληδες
Μα εμείς θα ζήσουμε και ας είμαστε φτωχοί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου