Πέθανε χθες στο Λαϊκό Νοσοκομείο, ύστερα από 10 ημέρες νοσηλείας, ο αγωνιστής της Αριστεράς, Νίκος Μπελογιάννης
Πέθανε χθες στο Λαϊκό Νοσοκομείο μετά από δεκαήμερη νοσηλεία ο γιος του Νίκου Μπελογιάννη και της Έλλης Παππά. Γεννήθηκε στη φυλακή τον Αύγουστο του 1951, καθώς η μητέρα του ήταν πολιτική κρατούμενη. Τον Μάρτιο του 1952, ο πατέρας του καταδικάστηκε από το στρατοδικείο και εκτελέστηκε, ενώ η μητέρα του αποφυλακίστηκε το 1964. Ο ίδιος μεγάλωσε στην οικογένεια της θείας του, Διδώς Σωτηρίου.
Ο Ν. Μπελογιάννης ήταν απόφοιτος της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και εργάστηκε στα αναστηλωτικά έργα της Ακρόπολης και σε άλλες υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού. Επί πολλά χρόνια και μέχρι τη συνταξιοδότησή του, ήταν επικεφαλής του Κέντρου Λίθου (μονάδα του υπουργείου Πολιτισμού) και διέσχιζε ακάματος την Ελλάδα απ’ άκρου εις άκρον για να «θεραπεύει» μνημεία. Συνεργάστηκε με την «Ελευθεροτυπία» και το Fragilemag, γράφοντας κείμενα που «έδεναν» την επικαιρότητα, ελληνική και διεθνή, με την Ιστορία, και στα οποία ξεχώριζαν η ευρυμάθεια, το χιούμορ, η ευφυΐα και ο ανθρωπισμός του. Παράλληλα, από την αυγή του 21ου αιώνα ασχολήθηκε με το έργο των γονιών του, καθώς και της θείας του, Διδώς Σωτηρίου, μέσω επανεκδόσεων, εκδόσεων, επιμελειών και εκδηλώσεων.
Σε συνέντευξή του ο Νίκος Μπελογιάννης είχε πει μεταξύ άλλων για το βαρύ όνομά του: «Όταν ο πατέρας πεθάνει πριν από τη βάφτιση του παιδιού, το ‘χουμε να βαφτίζεται το παιδί με τ’ όνομά του. Κανονικά, είχε πει ο ίδιος, ήθελε να με βγάλουνε «Βίκτωρα». Αλλά η γιαγιά μου, η μάνα του, είχε πει «όχι, το παιδί θα βγει Νίκος!»…
Στη δεκαετία του ’60 ήτανε «πρόβλημα» το όνομα Νίκος Μπελογιάννης, με τους χαφιέδες έξω απ’ το σπίτι να παρακολουθούν. Στο σχολείο, άλλοι καθηγητές με κατατρέχανε, άλλοι έδειχναν πως συμπαραστέκονται. Μετά ήρθε η Χούντα και εκεί ήταν ένα γερό πρόβλημα. Κι ύστερα, έγινε το ανάποδο – ξεκίνησαν οι πιέσεις απ’ τ’ Αριστερά: «Παιδάκι μου, να γίνεις σαν τον πατέρα σου!». Μιλάμε για γερές πιέσεις από τον Περισσό, στις οποίες δεν υπήρχε περίπτωση να ανταποκριθώ, γιατί είχα ξεκαθαρίσει τη θέση μου απέναντί τους – δεν ήθελα ούτε να τους ξέρω!».
Για τον πατέρα του, όπως του τον περιέγραφαν η μητέρα και η θεία του είχε πει: «Ήταν ο διανοούμενος της Αριστεράς, το πιο φωτισμένο πνεύμα, που απλώς προέτρεξε της εποχής του πάρα πολύ. Και, φυσικά, ήταν ανεπιθύμητος σε όλους γι’ αυτόν το λόγο – και στη Δεξιά και στην Αριστερά».
Σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για το θάνατο του Νίκου Μπελογιάννη, αναφέρονται τα παρακάτω:
«Ο Νίκος Μπελογιάννης συνδέθηκε από τα πρώτα χρόνια της ζωής του με του δημοκρατικούς αγώνες και την υπόθεση της Αριστεράς.
Γιος του Νίκου Μπελογιάννη και της Έλλης Παππά, γεννημένος μέσα στη φυλακή το 1951 ένα χρόνο πριν την εκτέλεση του πατέρα του, ιστορικού ηγέτη της Αριστεράς, μεγάλωσε με τη συγγραφέα Διδώ Σωτηρίου.
Άνθρωπος αθόρυβος, με ανοιχτές ιδέες υπήρξε συνεπής και ακούραστα μαχητικός.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.»
Ο Νίκος Φίλης ανέφερε σε δήλωσή του τα παρακάτω για τον θάνατο του Νίκου Μπελογιάννη:
Πέθανε σήμερα ο αγαπημένος μας σύντροφος Νίκος Μπελογιάννης.
Τον γνωρίσαμε μετά τη Μεταπολίτευση στον «Ρήγα Φεραίο» ως δραστήριο μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του Θούριου. Κληρονόμος μιας ιερής παράδοσης του κομμουνιστικού κινήματος, γιος του Νίκου Μπελογιάννη και της Έλλης Παππά, άνοιξε τη δική του περπατησιά στην κοινωνία. Ήταν σταθερή η επιλογή του να πορευθεί στην Αριστερά, αντιδογματικά και αντισταλινικά.
Ο ερχομός του στη ζωή μες τη φυλακή, σημαδεύτηκε από την απώλεια του πατέρα του υπό τις γνωστές συνθήκες -αλλά ταυτόχρονα έσωσε τη ζωή της μητέρας του, αφού οι δεσμώτες της δεν τόλμησαν να την οδηγήσουν κι αυτήν, μάνα, στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Γνώρισε λοιπόν βρέφος ο Νίκος το θάνατο και τη στέρηση, αλλά ταυτόχρονα έφερε μαζί του την ελπίδα και τη ζωή. Θα τον θυμόμαστε πάντα ως σύντροφο και φίλο με ερευνητική ματιά, με χιούμορ ενίοτε καυστικό· συνάμα γλυκύτατο στις συνομιλίες του, ευρυμαθή, με ήθος και αξιοπρέπεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου