Πάρτο Αλλιώς

Του Ντίνου Βγενόπουλου

ΖΑΚ

Δεν πήρες τη ζωή στα «ίσια» Ζακ

Με  υποκρισία, με ψευτιά και… τάκτ

 

Το δρόμο σου τον διάλεξες μέσα από τεθλασμένες

Ζωές δική σου  έχτισες, στο φως, ποτέ  κρυμμένες

 

Οι μέρες σου δεν ήτανε  λαμπρές και στολισμένες

Με μύρα και  όνειρα , με πάθος , με αγκούσα

 

Σε κοίταζα , πάντα κρυφά, το σθένος σου αγαπούσα

Μια σταλιά  το σώμα σου , ένα βουνό η ψυχή

 

Τα μάτια λαμπιρίζανε , τα στήθια σου βροντή

Στους δρόμους και πλατώματα, σε κάθε δημοσιά

Συνάντησα τις σκέψεις σου, σ’  έβρισκα εκεί δα

 

Κυνηγημένους φύλαγες, κι΄εσύ κυνηγημένος

δεν ήσουν από τους «σωστούς» μα  «επικηρυγμένος»

 

αγκομαχώντας έφτασες  στου μαγαζιού την πόρτα

παιγνίδια παίζει η ζωή  και σ’ άλλαξε τη ρότα

 

«νοικοκυραίοι» απ΄ αυτούς  που πνίγουν  την ανάσα

Σε κλώτσησαν , σε μάτωσαν , σε βάλανε σε κάσα

 

«θεματοφύλακες» αυτοί, του σκοταδιού , του μίσους

«θεοί» και θεσμοκράτορες  δεν ήσουν απ’  τους «ίσιους»

 

Σκουπίδι ήσουνα εσύ, στον καθωσπρεπισμό τους

Παράξενος  φαινόσουνα  , σ’ αυτούς και το Χριστό τους.

 

Η βία τους σε έστειλε σε χώρα αθανάτων

Εκεί που ο άνθρωπος νικά τα ζώα των θανάτων

 

Εκεί  θα μείνεις φωτεινός, και λαμπερός για πάντα

βασίλεψες επίγεια πριν φτάσεις τα τριάντα…