«Δεν είναι παιδιά του λαού κι αυτά... με τις στολές και τα κράνη»!

Κοντά στα ενενήντα ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης και ο θρασύς με τη φυσούνα στο χέρι δεν σεβάστηκε ούτε τους αγώνες του Μανώλη Γλέζου, μα ούτε και τα χρόνια ενός ηλικιωμένου! Τον έστειλε στο ιατρείο αυτόν και στο νοσοκομείο τον άλλο, τον θρύλλο της ελληνικής μουσικής μας, τον Μίκυ των αγώνων κατά της δικτατορίας. Αλλά όταν υπηρετείς καθεστώτα που συντηρούν μηχανισμούς δικτατορικούς και καταπιεστικούς, τότε η αντίληψη του πραιτωριανού σε απομακρύνει από την κοινωνία.

«Όχι τέρμα το παραμύθι»

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜ. ΜΟΣΧΟΥ (gmosxos1@hotmail.com)

Η μεγαλειώδης κινητοποίηση του λαού με πάνω από μισό εκατομμύριο κόσμου στο Σύνταγμα και πολλές χιλιάδες σε όλες τις πόλεις της χώρας,  πέτυχε να απονομιμοποιήσει πλήρως την κυβέρνηση και την πολιτική της και να μειώσει την κοινοβουλευτική της στήριξη, από 255 σε 199 βουλευτές.

Το νέο μνημόνιο ψηφίστηκε αλλά η μάχη μόλις τώρα ξεκίνησε. Ας μη χαίρονται. Δεν θα προλάβουν να το εφαρμόσουν. Η καθολική Αντίσταση των πολιτών δεν θα τους επιτρέψει να πάνε μακριά...

Οι κυβερνήσεις, τα κόμματα, οι βουλευτές που ψήφισαν την καταστροφή της κοινωνίας, ας είναι σίγουροι πως δεν ξεμπέρδεψαν. Μπαίνουν στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της χώρας μας και ο λαός δεν ξεχνά. Όσα συνέβησαν, σε παρόμοιες περιπτώσεις που αφορούν άλλες χώρες, οι οποίες πέρασαν από την μάστιγα του ΔΝΤ, θα τα δούμε να επαναλαμβάνονται κι εδώ. Τα ρυάκια της αγανάκτησης που ξεπήδησαν την Κυριακή στο Σύνταγμα της Αθήνας και σε πολλές άλλες μεγάλες πόλεις, όπως Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Χανιά κι  αλλού, θα γίνουν ποτάμια που θα συμπαρασύρουν στο διάβα τους κάθε αντίσταση, στην κοινωνική, οικονομική και Δημοκρατική ανέλιξη του λαού μας.

Ένα μικρό παράδειγμα είναι τα όσα εκφράζει ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στην VINCI, εταιρεία που εκμεταλλεύτηκε, με την ανοχή των κυβερνήσεων του δικομματισμού, τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών, πως θα κατασκευάσει τον άξονα Κόρινθος-Πάτρα-Πύργος-Τσακώνα και τώρα απόλυσε τους εργαζομένους, πουλάει τα μηχανήματα και «λακάει» χωρίς να υποστεί κυρώσεις. Η δημοκρατίας της μπανανίας στο μεγαλείο της!

Το πώς αισθάνθηκε την βαρβαρότητα της κρατικής βίας που εξαπολύθηκε, από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, (ή μήπως Αταξίας;) την Κυριακή που ψηφίζονταν το Β΄ Μνημόνιο για την προστασία της πολιτικής των ισχυρών του Μνημονίου, μας περιγράφει παρακάτω ο Θόδωρος Τσελέπης, που διαδήλωσε ειρηνικά, όπως χιλιάδες κόσμου στην Αθήνα. Ο Θόδωρος Τσελέπης, που τονίζει: Βαρέθηκα να είμαι το πρόβατο που πάει σε σφαγή. Με όσα κι αν σημαίνει αυτό! Το γραπτό που μου έστειλε, με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, το φιλοξενώ ευχαρίστως και αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε και σεις.

«Είμαι θρεφτάρι μ' έχουν κλείσει στο σφαγείο σήμερα εσύ αύριο...

ή αλλιώς βαρέθηκα να είμαι το πρόβατο που πάει σε σφαγή»

τιτλοφορεί ο Θόδ. Τσελέπης και συνεχίζει:

«To 1982 στο θρυλικό Ράδιο Σίτυ της Θεσσαλονίκης μαζί με άλλους συμμαθητές μου παρακολούθησα τον Ben Kingsley στον ρόλο του Mahatma Gandhi (σ.σ.: Μαχάτμα Γκάντι, πατέρα της Ίντιρα Γκάντι) να οδηγεί ένα λαό στην ανεξαρτησία με την μέθοδο της μη βίας. Από τότε τα λόγια του “Ο οφθαλμός αντί οφθαλμού” -καταλήγουν να κάνουν όλο τον κόσμο τυφλό- καρφώθηκαν στο μυαλό μου ως άποψη για το πώς μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει την βία της εξουσίας.

Χθες το βράδυ στο πεζοδρόμιο του Συντάγματος έκαψα για πάντα τον παιδικό μου ήρωα και τις αναστολές μου. Τον έριξα στην φωτιά που άναψε ο κόσμος για να σωθεί από τα δακρυγόνα και τον έσκασα από την ασφυξία που προκαλούσε η αποπνιχτική ατμόσφαιρα.

Ορκίστηκα πως δεν θα ξανασυμμετέχω σε ειρηνικές πορείες και διαδηλώσεις. Όχι δεν αντέχω να με ποδοπατούν, να με κυνηγούν, να μου ρίχνουν τόνους χημικών κι εγώ να απαντώ απλά με τη φωνή μου.

Πρώτη φορά στη ζωή μου σκέφτηκα πως, δεν θα ξαναδώ τα παιδιά μου. Ήταν η στιγμή που, δολοφόνοι με κράνη, στολές και μάσκες προσπάθησαν να οδηγήσουν τον κόσμο στο θάνατο. Ήταν η στιγμή που ένιωθα να μην μπορώ να αναπνεύσω.   Έβλεπα ανθρώπους να πέφτουν στα σκαλοπάτια του Συντάγματος, να ουρλιάζουν, να γονατίζουν ανήμποροι να αναπνεύσουν και σκέφτηκα πως τώρα θα μας δολοφονήσουν.

Ένιωθα να στροβιλίζομαι στο ίδιο σημείο και κράταγα έντρομος το χέρι των φίλων μου να μην χαθώ. Νομίζω πως αν έμενα μόνος μου εκείνη τη στιγμή, θα γονάτιζα και θα περίμενα το μοιραίο. Ήθελα να ουρλιάξω αλλά δεν έβγαινε η φωνή μου.

Αργότερα, στο δρόμο της επιστροφής, οι εικόνες περνούσαν από μπροστά μου σαν ταινία θρίλερ. Μπερδεύονταν με αυτές της ζωής μου, με σκέψεις και με αποφάσεις που έπρεπε να πάρω.

Νιώθω οργή.

Οργή για τους δολοφόνους, με τις στολές και τα κράνη. Όχι τέρμα το παραμύθι. Δεν είναι παιδιά του λαού κι αυτά. Είναι ψυχοπαθείς δολοφόνοι που γουστάρουν αυτό που κάνουν.

Οργή για την Αριστερά, που συμμετέχει ακόμα στο παιδικό παιχνιδάκι «Ελληνικό Κοινοβούλιο» και νομιμοποιεί με αυτό τον τρόπο την κοινοβουλευτική χούντα των τραπεζιτών.

Οργή για όσους χθες αποφάσισαν, να μείνει ένα μεγάλο και δυναμικό κομμάτι του λαού με τις κόκκινες σημαίες στην Ομόνοια, για να μην μολυνθεί από ρεφορμιστές και κουκουλοφόρους.

Οργή για τους συναδέλφους μου, που όντας άνεργοι εδώ και καιρό κι αυτοί, βλέπουν τα γεγονότα στην τηλεόραση, ως άλλο τούρκικο σήριαλ.

Οργή για την αδυναμία μου, να απαντήσω κι εγώ με βία, στην βία που μου ασκούν καθημερινά, με την ανεργία και την φτώχεια που με οδήγησαν να ζω.

Οργή με τον εαυτό μου, που δεν έχω το θάρρος να απαντήσω με τον ίδιο και βιαιότερο τρόπο, στους ψυχοπαθείς δολοφόνους του κράτους, με τις στολές, τις μάσκες και τα κράνη.

Χθες ήταν 12 Φλεβάρη 2012. Στις 12 Φλεβάρη του 1945, σαν χθες δηλαδή υπογράφηκε η Συμφωνία της Βάρκιζας. Λυπάμαι σύντροφοι αλλά για μένα Βάρκιζα τέλος. ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΑΤΟ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΣΕ ΣΦΑΓΗ!

 ________________

Υ.Γ.  Το ποιος έκαψε τα νεοκλασικά κτίρια, θα φανεί από το ποιος θα τα ανοικοδομήσει, ως νέες πολυτελέστατες πολυκατοικίες. Ως τότε υπομονή.

Τσελεπής Θεόδωρος, 

άνεργος ηλεκτροσυγκολλητής»

-----------οοοοο------------

 Ο δοτός πρωθυπουργός και η λαομίσητη κυβέρνηση εκβιάζει, τρομοκρατεί και επιτίθεται με απίστευτη βαρβαρότητα στον αγωνιζόμενο λαό με βίαια μέτρα ενάντια στη ζωή των εργαζομένων, με τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα, την ώρα που αφήνουν ακραίες ομάδες να καίνε ιστορικά κτίρια του κέντρου της  Αθήνας.

Και κάτι ακόμη.

Tέτοιες πράξεις βίας από όποιον κι αν γίνονται είναι αντικειμενικά εχθρικές για το ίδιο λαϊκό κίνημα.

Απαίτηση όλου του λαού είναι να φύγει η παράνομη κυβέρνηση Παπαδήμου, που οδηγεί το λαό σε σίγουρη φτώχεια και χρεωκοπία και ξεπουλά τη χώρα. Εκλογές τώρα.

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα 

ΡΕΠΟΡΤΕΡ της Πάτρας, την Δευτέρα 20-2-2012)